У думках
Хоць зернятка болю ўзваж,
Цяжарам жаху будзеш наліты.
3 канцлагерам побач
Ляжаць наўсцяж,
Нібы буханкі эрзацу,
Пліты...
Вечаровае развітанне
Хутчэй за ўсё цямнее ў Старым месце.
Змрок хоча прыцемкі з завулкаў змесці,
Каб цішыня, прайшоўшы ўсе абходы,
Спакойна падалася да гасподы.
Гулчэе брук, і вулачкі размовай
Заняты Ялаўцовая з. Яловай,
Як тыя дрэвы ўлетку на паляне,
Калі звысоку ў заглуш промень гляне.
Кладуцца спаць паважныя нражане.
I храмы ў неба цягнуцца крыжамі,
Адкуль ім сонца толькі што свяціла,
Ды сасвяцілася за дзень свяціла.
У нечым ціхі голуб на званіцы
На ноч перад галубкаю вініцца.
Зяхаюць за піўніцаю піўніца.
А келіхам і льецца, і звініцца.
I кот, як нейкі дух сярэднявечча,
Нахібіўшыся, небадах нявечыць.
На радніцы адно гадзіннік слынны,
На чвэрткі скупа дзелячы гадзіны,
Не спіць адзіны,— штогадзіны кожнай
Смерць звоніць у званок рукою усёможнай,
I ўсе святыя не заснуць на волас,
Аж покуль певень не падасць свой голас.
Настоеная на заснулых гулах
У змораных мурах вякоў мінулых,
Нібы ў вялізных чанах, бродзіць брага.
Не дрэмле смага.
Добрай ночы, Прага!
ЗАГОНШЧЫКІ СЛАВЫ
А лірык пра сэрца,
Пра свой патайнік,
Дудзіць — і не можа спыніцца.
— Хоць сэрца бяруць,—
Заўважае мяснік,—
Ды лепей за ўсё
Паляндвіца!
Амплітуда смеласці
Хоць для вока не відна,
У одапісу, ў меласе
Есць свая шкала адна —
Амплітуда смеласці.
Шэф — вялікі,
Ты — малы,
Твой аклад у цэласці,
Ты пільнуешся шкалы
Амплітуды смеласці!
Не хадзі па бітым шкле.
Да васковай спеласці
Адхіляйся па шкале
Амплітуды смеласці.
I, лясны кіраўнічок,
Дбай у асавеласці,
Дзе,
які ўзарваць
карчок.
Амплітуда смеласці!
Думка дзёрзкая была,
Ды чаму ж сумелася?
Не пускае зноў шкала —
Амплітуда смеласці!
Хочаш скразнякоў,
Святла,
Пахвала прыелася,—
Вытры ўсю шкалу
Датла,
Набярыся смеласці!
Memento!
Калі з жыццёвага палетку
Ідзеш да вечнай стараны,
Вядома, ўспомні пра суседку
Дый не забудзь пра сэнс двайны.
Хоць і грымяць зімой і ўлетку
Размоў сямейных перуны,
Каля турмы
Каханкі зрэдку,
I толькі жонкі —
Ля труны!
Цягач і валакуша
Сямейны партрэт
Пад дахам адным
Столькі тэхнікі, бач.
Саюз іх не зрушыць
Ні мора, ні суша.
Са складу ўсё цягне дадому
Цягач,
3 гасцей цягача валачэ
Валакуша!
Пра футры
Дзе логікі жалеза?
Смяецца вывад хмуры.
Мужы са скуры лезуць,
Каб жонкі ўлезлі ў шкуры!
Шпачыха шпаку
Іншыя жывуць шыкоўней.
Што я, горш за слонку?
Цешся сам сваёй шпакоўняй —
Я хачу
Дуплёнку!
Высокае давер'е
Яму аказалі давер'е
Па самай высокай шкале:
Качалі ў смале ўсё
Ды ў пер'і,
У пер'і і — зноў у смале.
Да ўпаду
Стараліся звады
Адсыпаць спаўна барышоў.
Быў гол як сакол
Да пасады,
3 пасады — касматы ішоў!
Спрадвечная сіла
Пра падонкаў слоў няма,
Іх не трэсла, не касіла.
Рухае іх род сама
Дзярма ядзерная сіла.