Замест уступу
Ці напала на бор
Эпідэмія?
Аб'яўляе набор
Акадэмія!
Жартаваць з яе
Не след,
Не эпігонская,
А вядомая
На цэлы свет
Смаргонская!
Медзвядзям
Яна ў дакор:
Быць дрымучымі,
Быццам бы
Дрымучы бор,—
Знадакучыла!
Забурэлі медзвядзі:
Як не доіцца
Нецель,—
Бугая вядзі
За нядоімкі!
3 борцяў чынш салодкі,
Ды
Пчолы лютыя.
Без яды
(Не без бяды!)
Папакутвалі.
Доўбня ў лоб —
Ляці з сасны
Кулем потарчма.
Сны
Бянтэжыць хмель ляспы.
Хітрая карчма!
Свежына,
Яна ў хлявах!
Ды рагаціна
Футра порыць
Не па швах,
Гавяда не свацціна!
Верасы хвалі ці гань
Ці качаііся ў шнітцы,
А, галоднаму,
Цыган
I медзвядзю сніцца.
Што баяцца
Тых людзей,
Хібу хопіць хібіцца!
Маладзейшым
Як барзджэй
Трэба ў людзі выбіццаі
Хай, як тыя павукі,
Не павучацца,
Ласункі-лесункі
Хай павучацца!
Там
Раўло налудзяць,
Пэўна ж,
Не знявечаць.
Так сказаць, налюдзяць,
Ці ачалавечаць.
Шчэр усмешкай
Ляпу —
I тае навукі!
Лапы ўжо
Не лапы,
Нейкім чынам —
Рукі.
Імі капялюх трымай,
Як мацней пляскай,
Што даюць —
Прымай,
Пазірай з ласкай!
Не пытай
У пападдзі,
Што зімой калядкі.
Людзі й тыя,
Паглядзі,
Лад ці непаладкі,—
Ад падлоўца
Да суддзі
Лупяць шчыра ў ладкі.
Будзеш біць у ладкі —
Мецьмеш карак гладкі!
I блішчаць —
Аж глянуць страх!
(Шчырунам пашанак!)
Як на пухлых даланях,
Мазалі бляшанак
На падушачках з атласу.
Да бразготак
Хто не ласы?!
Спрыт бяры ў абхапы!
Чым мяхі не тогі?
Дзве другія лапы
Нейкім чынам —
Ногі.
Змрок пагодзяць веташкі.
Млосна ў лесе
Ад машкі,
На імшарах —
Мопша.
Раз павукі сэнс такі —
На сагнутых можна
I на задніх пахадзіць,
Пахадзіць,
Каб дагадзіць!
Тупаеш на чатырох,
Як жывёліна,
I не пусцяць на парог —
Не дазволена!
Вытураць уміг
3 усіх
У Смаргоні тупасць.
Выкні
На сваіх дваіх
Паслухмяна тупаць.
Перад тым,
Хто выгне ў рог,
3 кім і не кажы
Да трох,
I на чацвярэньках
Часам ходзяць —
Сведкай бог,
Злосць зацяўшы ў жменьках,
Не без клёку людзі.
Бог судзіць ім будзе!
Ты, бярлог,
Хлудзей!
Хопіць,
Лог,
Ваўчыцца!
Медзвядзям у людзей
Есць чаму вучыцца!
І.
Гулкае памосце —
Хітрая жароўня.
Злыя ягамосці.
Злая дрэсіроўня!
Ёсць навукі рэдзька —
Дык грызі й не хліпай,
Абувай,
Мядзведзька,
Чаравічкі з ліпы.
3 ліпы чаравічкі
Дужа смаляць пяткі.
Набывай жа звычкі,
Забывай аглядкі.
Каб не ўсмятку
Пятку
I каб не ўкрутую,—
У любым выпадку
Знай навуку тую,
Танчы,
Медзвядзятку,
Бо агонь лютуе!
Хоць зайдзіся ў верадзе,
Трапіўшы ў засаду,
Страх не ў страх уперадзе,
Калі страх адзаду.
На ілбе зеркі!
Мазалі, што лубін.
Д'яблавы талеркі!
Астабрыдлы бубен!
Такт пад іх,
Лабацька,
Адбіваеш глуха —
Дражняцца,
Што бацька
Стаў табе на вуха.
Жар, сысподу люты,
Вытанчае рухі.
Лапы ж не абуты
Тыя,
Што як рукі!
Хітрая абслуга!
Ліпец ці паздзернік:
Скабы
Смычыць пуга,
Зубы
Смачыць пернік.
Гнеў?
Ён кратаў краты,
У адчаі лсз на
Снены.
Дзе вы, шаты,
Лес кашлаты?
Цесна!
Трасцы б яе трэсці,
Гэную вучобу!
Мусіш тут пад'есці
Жалезнага бобу!
Тут няма —
«Не магу»,
Тут няма —
«Ледзьве».
Чым вісець за нагу —
Лепей за абедзве!
Лепш бы голым полем
Гналі пчолы сем'ямі!
Вучыць болей болем
Акадэмія!