“Ну вось, а ты хацеў іх забіць”, – Муары асклабілася, паднялася на лапы і, лянотна віхляючы хвастом, крочыла за гаспадаром.
“Ты заўсёды права. Навошта забойствы? Мала іх там, на зорках? Усе жадаюць быць з нашымі продкамі. Усе прыхадні праглі здабыць нашых каменных бацькоў. Хіба не збыліся жаданні іх сэрцаў? Няхай зараз стаяць і глядзяць на іх… тысячы гадоў. Не яны першыя, не яны апошнія”.
Калі пакінулі пячору, завіруха скончылася. Бліскучы снег сляпіў вочы на сонцы. Пагоншчык задаволена пашкрэб Лідлу за вухам. Якая здольная ў яго муары, ні ў каго няма падобнай. Асаблівай, адзначанай зоркай…
Назад да селішча муары ішла моўчкі. Яна разважала пра наіўнасць людзей і прахкасці Сусвету. Акрамя яе, на ўсёй планеце, нікому невядома сапраўдная гісторыя Кершана.
Ніхто не ведаў, што муары насамрэч далёкія нашчадкі зямных каланістаў. Надта далёкія, каб іх лічыць людзьмі.
Лідлу ўзняла нос да неба і панюхала дыханне зорак. Яны шапталі аб страчаным мінулым, шчаслівых днях, калі і ў паміне не існавала прыхадняў.
Пляма на ілбе муары зазіхацела касмічным бляскам. Яно паліла ўспаміны.
Няхай сабачая зорка навекі пахавае яе таямніцу.
Дзень імператара
…Імператар стомлена пазяхнуў, пашкрэбся і кісла спытаў:
– Ну што яшчэ, Флабiус? Сенатар, які стаяў побач, паважна схіліўся і вымавіў:
– Акрамя ўсяго іншага, я жадаю звярнуць увагу на прыезд егіпецкіх паслоў. – Рым не ўмешваецца ў справы сабакападобных, – раздражнёна запярэчыў імператар. – На жаль.
Ён гнеўна паглядзеў на сенатара. Быццам сівы старац вінаваты ў недахопе баявых трыер. Флабіус на імгненне апусціў вочы і збянтэжана паправіў тогу.
– Егіпцяне каланізавалі Марс. Будуюць там свае піраміды. Халдзеі яшчэ раней захапілі Месяц. Дакладней, падзялілі начное свяціла з эльфамі. А што зрабілі мы? Дагэтуль не ўціхамірылі фінікійскую калонію! – з кожным словам распальваўся імператар. – Няўжо Рыму дастанецца ў спадчыну толькі Зямля?
– Гэта не мала, найвялікшы, – трапятліва мовіў сенатар. – Прабач, але ваяваць на Зямлі прасцей, чым лётаць дзесьці… – Флабіус нявызначана развёў рукамі і ткнуў пальцам у неба, – …там. Прабач за выкліканы гнеў, але… сабакападобныя прапаноўваюць саюз у вайне з Карфагенам.
Ягамосная лютасць адразу аціхла.
– Праўда? – бровы імператара недаверліва выгнуліся дугой. – Немагчыма ўявіць сяброўства Рыма з прыхільнікамі Азірыса пасля Александрыйскага канфлікту.
З заклапочаным выглядам імператар падняўся з разьбянога зэдліка і прыняўся выкрочваць па мазаічнай падлозе. Флабіус паварочваўся ўслед за ўладаром. Імператар моўчкі пахадзіў вакол сенатара і раптам спыніўся, узіраючыся ў плексіглазавае вакно, за якім уздымаўся Капітолій.
– Усім кіруюць халдзеі, калі разабрацца, – задуменна прамармытаў імператар. – Дурныя, тупаватыя халдзеі…
Флабіус жадаў было запярэчыць наконт разумовых здольнасцей халдзеяў, але дыпламатычна стрымаўся.
– Мы перадалі нашы месяцовыя базы халдзеям наўзамен іх неўмяшання ў захоп егіпецкіх тэрыторый намі на Зямлі, – разважаў услых імператар. – Выпусцілі Галактос дзеля магутнасці тут. Зразумела, нават калі мы захопім карфагенскі зорны партал, пабудаваны атлантамі, халдзеі не дазволяць нам будаваць храмы на Месяцы і Марсе. Да таго часу ў іх будзе досыць ядзерных ракет, каб дыктаваць умовы ўсяму свету. Ні адзін народ так не імкнецца да магутнасці. І вавілонскую вежу халдзеі будавалі, на шчасце, не дабудавалі, і да Юпітара ім рукой падаць. А там глядзіш, і Зеўс пасунецца, і Алімп паваліцца. Але ж егіпцяне прапанавалі саюз не здуру, а па ўказцы Месяцовага Ура. Такім чынам распавядзі мне, Флабіус. Халдзеі дазволілі заваяваць даліну Нілу, а сабакападобныя прапаноўваюць дапамогу ў вайне з Карфагенам. Што ў нас папытаюць наўзамен?
Флабіус выцягнуў з-пад тогі цыдулку.
– У сваім пасланні, найвялікшы, егіпцяне запрашаюць цябе на Марс прыняць удзел у свяце з нагоды адкрыцця новага сфінкса.
Чорны, як ноч, карабель прыбыў з не меней цёмных глыбінь абсыпанага зоркамі Галактоса. Ледзь амартызатары зарыпалі, дакрануўшыся чырвонай паверхні Марса, расхінуўся люк, і ўніз спусціўся чалавек у касцюме тысячаначальніка «Аб'яднаных Егіпецкіх Сіл».
– Вялікі Пасланец ужо чакае вас на тэрміновым паседжанні, – сказаў яму слуга. Чалавек адмахнуўся ад яго нібы ад мухі і хуткім крокам прайшоў да купала падземнай марсіянскай базы.
На тэрміновым паседжанні прысутнічалі толькі афіцэры вышэйшага кола егіпецкіх і халдзейскіх касмічных войскаў.