Ili tiam vidis, ke ia luma, florkolora vojo strekas la ombran, malgajan ĉielon super Kampanio kaj sur ĝi, kvazaŭ venante el la lumaj ĝardenoj de la Paradizo, aperis, brako en brako, Livia kaj Anna. Tio estis kvazaŭ eĉ tien Jesuo sendis simbolan instruon al tiuj animoj, ankoraŭ katenitaj al la Tero, por montri al ili, ke, en ia ajn pozicio, la enkarniĝinta animo povas aspiri al lia regno de lumo kaj paco, de vivo kaj amo, ĉu en la modesta tuniko de la sklavo, ĉu en la pompaj vestoj de la mastro.
La maljuna patricio rigardadis la radiluman figuron de sia edzino kaj ravita fermis la okuloj n, banatajn de larmoj de kortuŝiteco kaj pento; sed baldaŭ du lipoj, kvazaŭ konsistantaj el nebulo, tuŝis lian frunton, simile al delikata kontakto de dia lilio.
Kaj, dum lia ekstazanta koro dronis en la larmoj de ĝojo kaj de danko al Jesuo, tiu tuta grupo, potence pelata de la varmaj preĝoj de tiuj du animoj, elaĉetintaj siajn kulpojn, flugadis, kvazaŭ ia mirinda bando da lumaj papilioj de la Senlimo, al pli altaj sferoj, por necesaj ripozo kaj lernado, antaŭ ol komenci novajn stadiojn de korektiĝo kaj purigaj laboroj.
NOTO DE LA ELDONISTOJ
Forpasinta la 21-an de Julio 1964, en sia 70-a vivjaro, nia karmemora samideano L. C. Porto Carreiro Neto estis vere eminentulo: Universitata Profesoro, membro de la iama Lingva Komitato kaj poste de la Akademio de Esperanto, iama ĉefdelegito de U.E.A. kaj ĝenerala sekretario
de B.E.L.
Prof. G. Waringhien, Prezidanto de la Akademio de Esperanto, komunikis kun granda bedaŭro lian malaperon al la akademianoj kaj sendis kondolencajn leterojn al la familio kaj al B.E.L.
El la nekrologia noto aperinta en la oficiala organo de U.E.A., en Oktobro 1964, ni transskribas:
Li estis vaste konata pro siaj modelaj tradukoj, precipe de spiritismaj verkoj, el kiuj sep jam estas eldonitaj. Li postlasis manuskriptojn de 530-paĝa romano kaj vortarego portugala-esperanta".
Li estis ĝisfundulo kaj verkis plurajn gravajn artikolojn pri Esperanto; li refandis la lernolibrojn "Esperanto sem Mestre", de F. V. Lorenz, kaj "Curso de Esperanto em 20 lifoes", de M. Mendes e C. Fernandes.
En la "Enciklopedio de Esperanto", eldonita en Budapest en 1933/4, ni legas pri la tiam juna esperantisto:
"Porto Carreiro Neto ( portu karejru netu ), Luiz da Costa, brazilano, d-ro inĝ., docento kaj asistanto ĉe Politeknika Lernejo de Rio de Janeiro. Ĝenerala Sekretario de B.E.L. kaj vicprez. de B.K.E., vicĉefdelegito de U.E.A.. Poeto kaj prozverkisto, du trad. romanoj en manuskripto. Kunredaktas kompletan P. E. Vortaron."
Post tiu artikoleto, li vigle, brile, konstante laboradis por Esperanto dum pli ol 30 jaroj.
Per siaj modelaj libroj li restos kun ni kaj instruos la lingvon al la estontaj generacioj de esperantistoj; tial ni ne diras, ke ni perdis kunlaboranton: li neniam estos perdita!
l-*-1 Tiberias: urbo de Palestino. Vd. en Johano, 6 kaj 21. - La Trad.
l-*-1 Ĉi tiu poeziaĵo jam ricevis simplan, dolĉan muzikon kaj estas kantata de multaj el niaj samdoktrinanoj. Tiun saman arion ni, en Brazilo, aŭdas ĉe la prezentado de la teatraĵo, farita el ĉi tiu romano. - La Trad.