Айдыңдуу талант элдики.
***
Мембеттин Тынайы,
Башка жерди жайлаган.
Куурагырдын атасы,
Кулак болуп айдалган.
Мамбеттин Тынайы,
Сыйлык менен сыйланган,
Сыйкырдуу Ала Тоосунун,
Сыймыгы болуп даңкталган..
Анын уулу Жамаке,
Атасынан тың чыккан.
Алтын орден тагынып,
Баатыр болуп даңкталып,
Баардык жерде макталган.
Балдары өсүп жетилип,
Алдыга улам тез кетип,
Бийликте элди башкарган.
Чымырап өссө дарактай,
Чындыгында не арман.
***
Койсойбостун Чыңгысынан
Он уул чыкты жараган.
Ону болсо он жакка,
Ит агытып, куш салган.
Карачадан Бокбасар
Андан тукум тараган.
Карачадан уулдар чыкты,
Камчы сапка жараган.
Эшперден Жумаш бар,
Элде аты айтылган.
Көзү өтүп кетсе да,
Эмгеги менен макталган.
Далай сыйлык даражаны,
Учурунда ал алган.
Бул абаны эскербесем,
Менде калат чоң арман.
***
Сейиттен жакып абабыз,
Серүүндө күлүк таптаган.
«Караан кылып чабам»– деп
Карагер атты байлаган.
«Түнүндө аман чыксын»– деп,
Түйшүк тартып караган.
«Жазда аман чыксын»– деп,
Жал куйругун тараган.
«Күзүндө аман чыксын»-деп.
Күүгүмдө туруп караган.
Күнү-түнү ойлоп самаган.
«Кыдыр ата даарысын»– деп,
Кыдыр деген баланы,
Чабандес кылып чаптырган.
Сейиттен Жакып абага,
Берген жок кудай бир бала.
Күлүгү калды чабылбай,
Күйүттү кетти арылбай.
«Аталап» бала ыйлабай.
***
Бул дүйнөдө кимдердин
Чийилип калган изи жок.
Тукумсуз өткөн адамдан.
Тунжурап турат дарек жок.
Албуутанып токтобой,
Адырдан согуп жоноктоп,
Алкынып учкан шамалдын,
Артында калган изи жок.
Өкүмдөнүп жол улап,
Өтүптүр мезгил жиги жок.
Өнөрсүз өткөн адамдын,
Өлгөндөн кийин изи жок.
***
Калың-калың китепти,
Калтырбастан жатка окуп,
Тарыхта өтүп кеткенди,
Тастыктап таңда окуп.
Ата-баба санжырасын,
Айылдашка айта окуп,
Бир кезде элди башкарып,
Башкарма болуп даңкталып.
Төрт Күлдөгү мектепке,
Директор болуп аты калып.
Учуп чыккан күлүктөй,
Сөзү учкул жебедей,
Самйедиреп отурса,
Жаңылбаган кенедей.
Кара сөздүн чебери,
Беккулунун чечени,
Кара Көңдөй элине,
Кайран эр келип бир өткөн,
Калың журтка кадырлуу,
Кадыр ага бу өткөн.
Өзүн алга сүрөсө,
Тартынбастан бек жүрсө.
Далай жерге сапар бармак.
Кыргыз элин башкаркмак
***
Эки кап силос артынап,
Эчен-эчен киши өттү.
Жармы төгүн, жармы чын,
Жарандардын көөнү үчүн,
Жабырата кеп таштап,
Кебин уккан адамдар,
Күлө берчү шарактап.
Ыржайтып киши күлдүрүп,
Иляс куудул бу өттү.
Тамаша айткан жарандар,
Такыр өлбөй калса эмне?
Такыр өлбөй калса да,
Экөө болуп калса эмне?
Бирөө өлүп калганда,
Берки тирүү калганы,
Калк аралап арада,
Журтту жүрмөк күлдүрүп.
Жулмуңдап киши сүйдүрүп.
***
Теңтуштун көөнүн жай кылып
Тебетей кийип калдайып.
Карааны тоодой көрүнүп,
Карач атадай барбайып.
Иймек менен чаптырып.
Ит агытып, куш салып,
Ырысы тоодой көрүнүп,
Ысмайыл ата бу өттү.
Шамалдуу сайды аралай,
Шамалы согот сабалап.
Шаңдуу күлүп шарактап,
Шаттуу кырчын чагында,
Шамы өчкөндөй заматта,
Шашып өттү Шамшыбек.
Ак жайыктын бери жагына,
Ак боз жорго салдырган.
Артынан чаң ызгыган,
Айылчы аба бу өттү.
Илмейген тоонун жанына,
Илбирс түнөп жай алган.
Иш бүткөрүп, мал багып,
Ишенбек ага ал өткөн.
Айдарым желдүү өтөккө,
Абыр-шабыр жаан төктү.
Ат бороюн салдырып,
Ак боз күлүк алкынтып,
Аңгеме айтып бакылдап,
Айылчы байке бу өттү.
Булар менен биргип,
Апа менен жеңе өттү.
Туу тутуп жүргөн берилип,
Тууганга салып күйүттү.
Булар өтүп кеткенде,
Баарыбыз тең кайгырдык.
Убайымга улам батып,
Ушул ырды чыгардык.
***
Башкарып чоң чарбаны,
Тирүүсүндө чарчабады.
Акылы менен эл баккан,
Ачык айрым бакылдап.
Ак эмгектен баар тапкан,
Мектепке бала окуткан,
Оңойм деп журттун турмушун,
Эрте туруп, эл тескеп,
Элден кийин уктаган,
Усөн ага табылбас,
Ал замандар кайрылбас.
Кайрылса да жаңырбас.
***
Кайда кетти Мукамбет, Мыйса аталар?
Карааны жок карасам да көрүнбөдү.
Бул дүйнөдө өмүр сүрүп закымдап,
Шамал, күнүм улуу тоолор өлбөдү.
Кайда кетти Калый, Бүкөй энелер?
Көп карадым такыр эле көрүнбөдү.
Бир гана бул жашоодон кол үзбөйт,
Кеч менен таң, күн менен түн бүлбүлдөйт.
Кайда кетти Төлөмүш, Сакен жеңелер,
Көп карадым жолдо сапар өтпөдү.