Жетимиш жыл жашаган,
Союуз урап тарады.
Баары кетип туш-тушка,
Башкача болгон замана.
Ар бири узап ар жагына,
Кайыл болуп баарына,
Кыргыз эли өзүнчө,
Жашап калган замана.
Кылымда мындай болобу,
Кыргыз элдин башына.
Жегичтер келип башкарды,
Желип жорткон замана.
Журттун учуп үрөйү,
Алы келбей баарына.
Коңулддан улуп жырткычтар,
Кордук келген замана.
Журттун ичи тынчыбай,
Жутунуп байлар баарына.
Этек-жеңин жыя албай,
Эл бузулган замана.
Эй, замана, замана.
Кузгундар куркулдап,
Добуш салып айланага.
Жулмуңдап тарпты жеп,
Журт бузулган замана.
Жорулар жондо жортуп,
Жоругун салып айланага.
Жулмуң эте кылык жасап,
Журт бузулган замана.
Сагызгандар сайда учуп,
Жоор атка кайра учуп.
Эңшерилип түгөткүр,
Эл бузулган замана.
Акаевдер туйтнуп,
Алтынга карай жутунуп,
Калкка такыр карабай,
Оң таанышын сыйламай,
Улууларыдан кетип акыл эс,
Калк бузулган замана.
Ой, замана, замана.
Автомат кармап колуна,
Адам өлтүргүч жаныңда.
Карабай атат баатырын,
Калк бузулган замана.
Айланада коргооч жок,
Акмактар чыгып алдыга.
Алы кетип жетекчилер,
Алжып калган замана.
Бакиевдер баш боло албай,
Эл намызын коргой албай.
Журт байлыгын сактай албай,
Жулунуп ар кай жерде,
Жулунгучтар чыккан замана.
Ай, замана, замана.
Кокуйлатып элди жеп,
Кор болуп калган замана.
Ханы элди башкарбай,
Көзү тойбой алтынга.
Аялы элди жетектеп,
Алжып калган замана.
Ай, замана, замана.
Рекеттер жок кылат,
Суурулуп чыгып алдыга.
Баатырларын жоготуп,
Башы айланган замана.
Байымы кеткен замна.
Маңгурт болуп эркеги,
Макул болот баарына.
Катаал кезге капталып,
Калт-калт эткен токтобой.
Калчылдап турган замана.
Ханы элди башкара албай,
Өлкөдө тартып сакталбай,
Талаага кетип баардыгы,
Таланып калган замана.
Үзөңгү-Кууш, Каркыра,
Белгилүү жерлер жалпыга.
Башка элдин колуна,
Кетип калган замана.
Айлабыз кетти ошондо,
Ай, замана, замана…
Эл деген эл экен,
Эч ким жеңбес чеп экен.
Баардык журтту сактаган,
Баатырлар чыккан замана.
Журт деген журт экен,
Үлгүлүү жагы бек экен.
Калк намызын коргогон,
Кашкөйлөр чыгып ортодон.
Калкты оңдогон замана.
Калдайган калың журтту,
Коргоочу эрлер бар экен.
Өз элине чеп боглгон,
Өлбөстөр чыгып ортодон.
Өлбөс калың эл бар да,
Өргө кетсин замана
Шоораты элге тарамай,
Шоңко атадан Кошубай,
Санжырада улам айтылган,
Сап-сап ыры бир далай.
Санжырасын кошоп келген,
Сабы алтын замана.
Шоңко аталан Ороз менен Кошубай,
Бир атадан экөө жол улай,
Кошубайдан төрт уул бар,
Жаманак, Таңыскожо,
Мукамбет, Аалылар.
Аалыдан Тукеш абабыз,
Баянын азыр айтабыз.
Даңктуу уулдар жаралган,
Даңкын элге жаябыз.
Баянды эми баштайбыз,
Биздин Тукеш абабыз.
Жаш чагында билим алган
Такыр тайбай максатынан.
Бала чагында китеп деген,
Түшчү эмес экен колунан.
Көп окуу анын бактысыбы,
Болгондур балким жолунан.
Жаркын назик жан эле,
Турмуш курган жубайы.
Анын сүйкүм элеси,
Ар дайым эсте турбайбы.
Ырыс кени ачылып,
Ынтымактуу жашады.
Он баланы тарбиялап,
Акыл айтып дайыма,
Барчын кылып таптады.
Балдарынын чайын ичпей,
Эрте кеткен арманы.
Багып баарын жетилтти,
Бактысы эле балдары.
Үмүтүн актап эненин,