Certe, al naciaj gvidantoj ne mankas ha konscio pn ha mond- skala karaktero de ha problemo memevidenta en ha kreskantaj konfliktoj, kiujn iii Ciutage devas fronti. Kai ekzistas ha sennornbraj studoj kaj sohvoproponoj fare de multaj interesitaj kaj kleraj grupoj kaj de la instancoj de Unuigintaj Nacioj, kiuj ekskhudas Cian eblecon, esti neinformita pn ha defiaj bezonoj phenumendaj. Tarnen, ekzistas parahizo de voho; kaj tiu Ci devas esti zorge analizata kaj decide kuracita. Tiu Ci parahizeco radikas — kieh ni konstatis — en ha profunda konvinko pn ha neevitebla mahpacerno de ha homoj, kio kondukis ah ha malemo, koncedi ha subrneton de naciaj meminteresoj sub ha postulojn de ha rnonda ordo, kaj ah ha mahinkhino, kurage fronti ha gravegajn konsekvencojn de ha starigo de unuigita tutmonda aŭtoritato. Gi ankaŭ fontas eh ha nekapabho de grandskale sensciaj kaj subpremataj amasoj, khare esprimi sian sopiron ah nova ordo, en kiu ihi povos vivi en paco, harmonio kaj bonstato kun ha tuta homaro.
La eksperimentaj paoj direkte ah monda ordo, precipe depost ha Dua Mondrnihito, donas esperigajn signojn. La kreskanta tendenco de grupoj de nacioj ah ha formahigo de rihatoj, kiuj ehbigas ah iii kunhabori en aferoj de komuna intereso, indikas, ke fine Ciuj nacioj povas venki tiun Ci parahizon. La Asocio de Sudorientaj Aziaj Nacioj, la Karibia Komunao kaj Komuna Merkato, la Centramerika Komuna Merkato. la Konsilio por Reciproka Ekonomia Heipo, la Eŭropaj Komuna oj, la Ligo de Arabaj Statoj, la Organizajo por Afrika Unueco, la Organizao de Amerikaj Statoj, la Sudpacifika Forumo — Ciuj komunaj klopodoj reprezentitaj de tiaj organiza oj preparas la vojon al mondordo.
La kreskanta atento fokusita al keikaj ei la piej profunde radikantaj problemoj de nia pianedo estas piia esperiga signo. Spite al la evidentaj malperfektecoj de Unuiintaj Nacioj, la kvardeko da dekiaracioj kaj konvencioj akceptitaj de tiu Ci organizao, eC kiam registaroj ne estis tre entuziasrnaj en sia sindevigo. donis al ordinaraj hornoj senton pn nova vivimpulso. La Universala Deklaracio pn la Homaj Rajtoj, la Konvencio pn Prevento kaj Puno de la Krimo de Genocido kaj la simiiaj rimedoj por malebiigi Ciajn forrnojn de diskriminacio pro raso, sekso aŭ reiigia kredo; respekti la rajtojn de infanoj; protekti ciujn personojn kontraŭ torturo; elradiki malsaton kaj subnutritecon; utiligi sciencan kaj teknikan progreson favore al paco kaj bonstatigo de la homaro — Ciuj Ci tiuj entreprenoj, se kurae reaiigataj kaj plilarigataj, venigos la tagon, kiam la fantomo de miiito perdis sian povon regi ia intern aciajn riiatojn. Ne estas necese emfazi ia gravecon de ia temoj pntraktitaj de tiuj dekiaracioj kaj konvencioj. Tarnen, keikaj ei tiuj temoj pro sia rekta influo ai la starigo de rnondpaco menitas aidonan komenton.
Rasismo, unu ei la plej ruinigaj kaj obstinaj maibonoj, estas Cefa barilo kontraŭ la paco. Gia praktiko reprezentas ofendon ai ia homa digno tro kruela por esti subtenata sub iu am preteksto. La rasismo prokrastas ia disvoivion de ia senhimaj kapabloj de siaj viktimoj, koruptas siajn praktikantojn kaj maiebligas hornan progreson. La agnosko de ia unueco de ia homaro, efektivigota pere de taŭgaj juraj paoj, devas esti universale apogata, se oni volas solvi tiun Ci problemon.
La troa maiegaieco inter riCuloj kaj mairiCuloj, kiu estas fonto de akuta suferado, konservas la mondon en stato de nestabiieco, kvazaŭ Ce la sojlo al milito. Malmultaj socioj pntraktis tiun Ci situacion efike. La solvo postulas kombinitan aplikon de spiritaj, rnoralaj kaj praktikaj rimedoj. Nova rigardo al tiu Ci prohlemo estas necesa. akompanata de konsultado Ce ekspertoj el lara spektro de fakoj, libera je ekonomia kaj ideologia polemiko kaj inkluzivanta la homojn rekte koncernatajn en ia decidoj ure farendaj. Temas pn problemo, kiu estas iigita ne nur kun la neceso Cesigi ekstreman riCecon aŭ mainiCecon, sed ankaŭ kun tiuj spinitaj veroj, kies kompreno povas estigi novan universaiisman sintenon. La fortikigo de tia sinteno estas en si mem unu ella Cefaj partoj de la soivo.
Senbrida naciismo, distinge de sana kaj iegitima patriotismo, devas cedi al pll iara iojaieco. al la arno al la homaro kiel tuto. Bah‘u‘llдh dekiaris: “La tero estas nur unu lando, kaj la homaro estas iaj civitanoj.“ La koncepto de mondcivitaneco estas rekta rezulto de ia §rumpado de la mondo, dank‘ al scienca progreso, en ununuran najbarecon kaj de la nedisputebia interdependeco de ia nacioj. Arno al Ciuj popoioj de la rnondo ne ekskiudas arnon ai la propra iando. En mondskaia socio la avantao de parto estas piej bone certigita per progresigo de la avantago de la tuto. Nunaj internaciaj aktivecoj cl diversaj karnpoj, kiuj kontribuas al reciproka sirnpatio kaj sento de soiidareco inter la popoLoj, bezonas vastan pliigon.
Reiigia kvereiado estis, tra ia tuta histonio, kaŭzo de sennombraj miiitoj kaj konfliktoj, Cefa malheipiio al progreso, kaj i Ciam ph farias naŭzao por hornoj eh Ciaj kredoj kaj por nekredantoj. La anoj de Ciuj religioj devas akcepti fronti la fundamentajn demandojn, kiujn tiu Ci rnalpaco starigas, kaj trovi kharajn respondojn. Kiel solvigu la diferencoj inter iii en teorio kaj en praktiko? La religiaj gvidantoj de la hornaro estas konfrontitaj kun ia defio, konsideri, kun koroj pienaj de ha spirito de kompato kaj deziro ai ha vero, la mizeron de la homaro kaj demandi sin, Cu ne eblas, en humileco antaŭ ihia Cionpova Kreinto, submergi siajn teologiajn diferencojn en grandanima spirito de reciproka induigo, kio permesos al iii kunagadi por la progresigo de homa interkomprenigo kaj paco.
La emancipigo de la viririo. atingo de plena samrajteco inter la seksoj, estas unu ei la piej gravaj, kvankam maipii agnoskitaj, antaŭkondicoj por la paco. La rifuzo de tiu egaieco estas maijust4o kontraŭ unu duono de la homaro kaj estigas en viroj malutiiajn sintenojn kaj kutimojn, kiuj estas portataj ei la famiiio al la laborloko, en la poiitikan vivon kaj fine en la internaciajn riiatojn. Ekzistas neniaj kialoj, nek moraiaj, nek praktikaj aŭ bioiogiaj, kiu povus pravigi tian rifuzon. Nur kiam la virinoj estos akceptitaj kiel pienrajtaj partneroj en Ciuj kampoj de homa aktiveco, kreigos morala kaj psikoiogia klimato, en kiu internacia paco povas kreskadi.
Universala edukado, en kies servo staras jam armeo da sindediCaj homoj ei Ciuj kredoj kaj nacioj, bezonas ia piej grandan suhtenon. klun la registaroj de la mondo povas provizi. Car nescio estas sendube la Cefa kaŭzo de dekadenco kaj pereo de popoloj kaj de pludaŭro de antaŭjugoj. Neniu nacio akiros sukceson, se giaj civltanoj ne ricevas edukon. Manko de rimedoj limigas la ebiecon de muitaj nacioj plenumi tiun Ci bezonon kaj devigas al starigo de prioritatoj. La koncernaj decidohavaj instancoj agus sage, se iii donus Cefan prioritaton al ia edukado de virinoj kaj knabinoj, Car guste pere de kieraj patrinoj kicreco povas disvastigi plej efike tra la socio. En akordo kun la postuloj de nia epoko, la instruado de ia koncepto de mondcivitaneco devus esti konsiderata ankaŭ kiel elemento de ia regula edukado de Ciu infano.
Fundamenta manko de interkomunikado inter popoioj serioze subfosas la strebon al monda paco. Adopto de internacia helplingvo konsiderinde kontribuos al la soivo de tiu Ci problemo kaj postulas urgegan priatenton.
Du Cefaj punktoj devas csti emfazitaj en tiu Ci kunteksto. Unu estas, ke la Cesigo de milito ne simple estas afero de subskribo de traktatoj kaj protokoloj; gi estas kompleksa tasko, kiu necesigas novan fljjfl de rcciprokaj sindevigoj por solvi problemojn. kiuj kutime ne estas rilatigitaj al la klopodoj pn paco. Bazita sole sur politikaj interkonsentoj, la idco de kolektiva sekurcco estas himero. La alia punkto estas, ke la Cefa defio cn la traktado de problemoj de paco estas lcvi la debaton ai la niveio de principoj kaj ne resti Cc pura pragmatismo. Car, esence, paco ckfloras ei intcrna stato subtenata de spirita aŭ morala sinteno, kaj estas Cefe pere de veko de tiu Ci sinteno, ke ebios trovi daŭrajn solvojn.
Ekzistas spiritaj principoj, aŭ — kiel aiiaj atas din — homaj valoroj, per kiuj eblas trovi solvojn por kiu ajn socia problemo. Ciu bonintenca grupo povas generale eipcnsi praktikajn solvojn por siaj problemoj, sed bonaj intcncoj kaj praktikaj scioj kutimc ne sufiCas. La escnca merito de spiritaj principoj estas, ke iii ne nur ofertas perspektivon harmoniantan kun la vera karaktero de la homo, sed ankaŭ peras sintenon, impeton, volon kaj aspiron, kiuj faciiigas la malkovron kaj plenumon de praktikaj paoj. La tatestroj kaj Ciuj aŭtoritatuloj agus taŭgc en siaj kiopodoj al la solvo de la problemoj, sc iii unue idcntigus la koncernajn principojn kaj akccptus ihn kiel gvidiiojn.