III
La Cefa demando solvenda estas, kiel la hodiaŭa mondo kun giaj rigidaj konfliktostrukturoj povus angigi en mondon, kie regas harmonio kaj kunlaboremo.
Tutmonda ordo povas esti fondita nur sur neskuebla konscio pn la unueco de la homaro, spirita vero konfirmita de Ciuj homsciencoj. Antropologio, fiziologio kaj psikoiogio rekonas nur unu homan specion, kvankam senfine varian laŭ la malCefaj fenomenoj de ha vivo. La agnosko de tiu Ci vero postulas forlason de antaŭjugoj — antaŭjugoj de Ciuj specoj — pn raso, klaso, haŭtkoloro, kredo, nacio, sekso, grado de rnateria civilizacio, Cio, kio ebligas al la hornoj konsideri sin superaj al aliaj.
Rekono de la unueco de la hornaro estas la Cefa baza kondiCo por la reordigo kaj administrado de la mondo kiel unu lando, kiel la hejmo de la homaro. Universala akcepto de tiu Ci spirita principo estas esenca por Ciu sukcesa klopodo pn starigo de mondpaco. Tial tiu Ci principo devus esti proklamata mondskale, instruata en lernejoj kaj klarigata en Ciu nacio kiel preparo por la organika ango en la socio, kiun gi implicas.
El la Bahaa vidpunkto. la agnosko de la unueco de la homaro “postulas ne malpli ol la rekonstruo kaj la malarmado de la tuta civilizita mondo — mondo, organike unuinta en Ciuj esencaj aspektoj de gia vivo, gia politika funkciado, gia spirita aspiro, giaj komerco kaj financo, giaj skribo ka lingvo, kaj tarnen senlima en la diverseco de la naciaj karakterizajoj de giaj federaj unuoj.“
En siaj klarigoj pn la implicoj de tiu Ci centra principo, Shoghi Effendi, la Gardanto de la Bahaa Kredo, komentis en la jaro l93class="underline" “Neniel celante la renverson de la ekzistantaj fundamentoj de la socio, gi klopodas plilargigi gian bazon, ahformi giajn instituciojn en maniero harmonianta kun la bezonoj de konstante angiganta mondo. Gi ne povas konflikti kun legitimaj fidelecoj, nek subfosi fundarnentajn lojalecojn. Gia intenco estas nek estingi la flamon de sana kaj inteligenta patriotismo en la koro de la homoj, nek aboli la principon de nacia aŭtonomio, tiel esenca, kiam la malbonoj de troa centralismo devas esti evitataj. Gi nek ignoras la diversecon de genta deveno, de klimato, de historio, de lingvo kaj tradicio, de pensado kaj kutimoj, kiuj diferencigas la popolojn kaj naciojn de la mondo, nek gi klopodas subpremi gin. Gi alvokas al ph granda lojaleco, al ph forta aspiro, ol iu ajn alia, kiu iam anirninstigis la homan mondon. Gi insistas pn la submeto de naciaj impulsoj kaj interesoj sub ha neprajn bezonojn de unuigita mondo. Gi rifuzas unuflanke ha troan centrahismon kaj ah- flanke malaprobas Ciujn strebojn al unuformeco. Gia moto estas unueco en diverseco.“
La atingo de tiaj celoj necesigas diversajn §tupojn en ha gustigo de naciaj politikaj sintenoj, kiuj nuntempe tuas anarkion pro manko de klare difinitaj legoj aŭ generale akceptitaj kai efektivigeblaj principoj por reguhigo de la interpopolaj rilatoj. La Ligo de Nacioj, la Unuigintaj Nacioj kaj la multaj organizajoj kaj konvencioj kreitaj de ihi sendube kontribuis al mihdigo de kelkaj negativaj konsekvencoj de internaciaj konfiiktoj, sed ihi montrigis nctaŭgaj malebhigi militon. Fakte ekflamis dekoj da militoj depost la Dua Mondmilito, kaj kelkaj ankoraŭ furiozas.
La Cefaj aspektoj de tiu Ci problcrno ekaperis jam en la l9a jarcento, kiarn Bahб’u’llбh unuafojc prczentis siajn proponojn por starigo de mondpaco. La principon de kolcktiva sekureco ii klarigis en siaj mcsagoj al la regantoj de la mondo. Shoghi Effendi komentis liajn proponojn jenamaniere: “Kion alian tiuj Ci gravaj vortoj povas signifi oh ha atcntigo pn ha necvitebla limigo de absoluta nacia suvereneco, kiel nepre ncccsa unua pao ah ha konstruo de la cstonta Fcderacio de Ciuj nacioj de ha mondo la formo de mohda Superstato devas esti disvolvita, je kies favoro Ciuj nacioj de la mondo volontc ccdos Cian pretcndon por multi. certajn rajtojn starigi impostojn kaj Ciujn rajtojn teni armadon, krom tiuj por sekurigi intcrnan ordon en siaj tcritorioj. Tia tato dcvos cntcni cn siaj kadroj Intcrnacian Ekzekutivon adekvatan por trudi phcjsupcran kaj ncrczisteblan aŭtoritatccon ah Ciu kontraŭstarcrna membro de ha komunurno; Mondparlamenton, kies mcmbroj estos clektitaj de la popoloj de ties landoj kaj kies elekto estos konfirmita de la respektivaj registaroj; kaj Phejsuperan Korturnon, kies jugdccidoj havos higan vahidecon, eC en tiuj kazoj kiarn ha partioj ne konsentis hibcrvolc subrncti sian kazon al gia jurisdikcio.
Tutmonda komunumo, en kiu Ciuj ekonomiaj bariloj estos por Ciam disrompitaj kaj la mterdependeco de kapitalo kaj laboro definitive rekonita; en kiu la brukriado de religia fanatikeco kaj disputado estos por Ciam silentigita; en kiu la flamo de rasa malamikeco estos fine estingita; en kiu unu sola kodo de internacia juro — rezulto de sage pripensataj decidoj de la federaciaj reprezentantoj de la mondo — havos kiel sankcion tujan kaj devigan intervenon de la kunigitaj fortoj de la federacianoj; kaj fine mondkomunumo, en kiu la furiozo de kaprica kaj militema naciismo estos angita en daŭran konscion pn mondcivitaneco — jen aspektas, en siaj Cefaj linioj, la Ordo anticipita de Bahб’u’llбh, Ordo konsiderota kiel la plej nobla frukto de mairapide maturiganta epoko.“
Pn la efektivigo de tiuj perspektivoj Bahб’u’llбh diris: “Devas veni la tempo, kiam la nepra neceso por okazigo de vasta, Cioampleksa kunveno de homoj estos universale rekonita. La regantoj kaj regoj de la tero nepre devas Ceesti gin, kaj, partoprenante giajn interkonsiligojn, iii devas priparoli tiajn vojojn kaj rimedojn, kiuj kondukos al la monda Plcjgranda Paco inter la homoj.”
La kurago, la decidemo, la pura motivo, la senegoisma arno de unu popolo al la alia — Ciuj spiritaj kaj etikaj kvalitoj necesaj por tiu grandega pao al paco fokusigas en la volo agi. Kaj por veki la necesan volon, oni devas serioze konsideri la realecon de la homo. nome ljan pensadon. Kompreni la gravecon de tiu Ci potenca realeco signifas samtemp konscii pn lд socia neceso efikigi gian unikan valoron pere de sincera, senpasia kaj amika interkonsiligo kaj agi surbaze de la rezultoj de tiu Ci procczo. Bahд‘u‘llh insiste atentigis pn la alta valoro kaj nepra neceso de interkonsiligo por la ordigo de la homaj aferoj. Li diris: “Interkonsiligo kreas ph profundan konscion kaj angas konjekton en certecon. Gi estas brila lumo, kiu en obskura mondo montras la vojon kaj donas gvidon. Por Cio ekzistas kaj plu ekzistos nivelo de perfcktcco kaj matureco. La matureco de la dono de kompreno manifestigas per interkonsiligo.“ Guste la klopodo atingi pacon pere de la interkonsihiga agado, kiun Ii proponis, povas liberigi tiel sanigan spiriton inter la popoloj de ha tero, ke nenia potenco sukcesus kontraŭstari la finan, triumfan rezulton.
Pri la agadrnanieroj de tiu Ci universala kunveno, ‘Abdu’l-Bahб, la filo de Bahб’u’llбh kaj rajtigita interpretanto de liaj instruoj, proponis ha jenon: “Iii devos fan ella Movado por Paco temon de generala interkonsiligo, kaj strebi per Ciuj siaj fortoj starigi Unuigon de la nacioj de ha mondo. Ihi devos fan devigan traktaton kaj interligon, kies kondiCoj cstu sagaj, nerompeblaj kaj firmaj. Iii devos proklami gin ah ha tuta mondo kaj akiri por gi la aprobon de la tuta homa raso. Tiu Ci supera kaj nobla entreprcno — la vera fonto de paco kaj bonfarto de la tuta mondo — cstu konsidcrata kiel sankta de Ciuj, kiuj logas surtere. Ciuj fortoj de ha homaro devas esti mobilizitaj por ccrtigi ha stabilecon kaj daŭron de fiu Ci Plejgranda Intcrligo. En tiu Ci universala Pakto, la ckstremoj kaj limoj de Ciu nacio cstu klare fiksitaj, ha principoj, sur kiuj bazigas la interrilatoj de la registaroj, neangeble difinitaj, kaj Ciuj internaciaj interkonsentoj kaj sindevigoj certigitaj. Same, ha grandeco de la armado de Ciu registaro cstu strikte limigita, Car sc oni permesus kreskadon de la militpreparoj kaj -fortoj al iu nacio, tio kaŭzus la suspektojn de ha aliaj. La fundamcnta principo de tiu Ci solena Pakto devus csti fiksita tiamaniere, kc, se iam iu registaro rompus ian gian kondiCon, Ciuj registaroj de la mondo devus elpai kaj redukti gin ah totala submetigo — ne, la tuta horna gento devus decidigi detrui tiun registaron per Ciuj disponeblaj fortoj. Se i tiu plej granda cl Ciuj kuraciloj cstus aplikita ah ha malsana korpo de la mondo, gi certe rcsanigus de siaj malsanoj kaj eterne restus bonfarta kaj sckura.“