La okazigo de tiu potenca kunvcno jam tro prokrastigis.
Tutkore ni alvokas la gvidantojn de Ciuj nacioj ehuzi tiun Ci oportunan horon kaj neancelebhc elpai por arangi tiun Ci universalan kunvenon. Ciuj fortoj de ha historio urgas la homan rason al tiu Ci ago, kiu markos por Ciam ha aŭroron de gia dclonge atcndata matureco.
Ĉu ne Unuiĝintaj Nacioj, kun plena apogo de siaj tatojmembroj, strebu al la aitaj celoj de tia giora evento?
Ke viroj kaj virinoj, gejunuloj kaj infanoj eie rekonu la eternan valoron de tiu necesega ago por eiuj popoloj kaj ievu siajn voeojn en plena konsento! Vere, estu la nuna generacio tiu, kiu maifermos tiun gioran etapon en la evolu de la socia vivo sur nia planedo!
IV
La optimismo, kiun ni sentas, fontas ei vizio, kiu transpasas ia esigon de miiito kaj le kreon de instancoj por intern acia kuniaboro Daŭra paco inter ia nacioj estas esenca stadio, sed ne, kiel Bahб’u’llбh konfirmas, la finfina celo en la socia evoluo de la homo. Super ia armistico, al kiu ia homaro estas perfortigita pro timo de la atoma infero, super la politika paco, pn kiu maivolonte konsentas suspektemaj rivaiantaj nacioj, super ia pragmataj arangoj pn sekureco kaj kunekzistado, super la multaj klopodoj de kunlaboro, kiun ebligas tiuj paoj, trovias ia plej alta celo: la unuigo de eiuj homoj de la mondo en unu universala familio.
Malkonkordo estas dangero, kiun la nacioj kaj popoloj de la mondo ne povas elteni ph longe; la konsekvencoj estas tro teruraj por kontempladi. tro evidentaj por bezoni jun klangon. “La bonfarto de ha homaro“, skribis Bahд‘u‘hhдh antaŭ ph ol unu jarcento, “gia paco kaj sekureco estos neatingeblaj, se ia uriueco ne estos firme establita.“ Observante ke “ha tuta homarq gemas, sopiregas ah gvido ah unteco, kaj ah la Cesigo de sia j arcenta martireco“, Shoghi Effendi plu. komentis, ke: “Unuigo de ha tuta homaro estas a karaktenizao de la nivelo, ah kiu ha homasocio nun proksimigas. La.unueco de la famihio, de ha tribo, de ha civito kaj de la nacio estis sukcese alstrebataj kaj plene atingitaj. Tutmonda unueco estas la echo, ah kiu torturita homaro nun aspiras. Ea konstruado de nacioj atingis sian finon. La anarkio, akompananta la §tatan suverenecon, proksimias al kriza kulmjno. Morido maturianta devas senii je tiu fetiCo, rekoni ha unuecon kaj tutecon de ha homaj interniatoj kaj konstrui unufoje por Ciam ha organismon, kiu plej konvene reprezentas tiun Ci fundamentan principon de gia vivo.”
Ĉiuj hodiaŭaj fortoj de angigo konfirmas tiun Ci vidpunkton. La pruvoj estas ekkoneblaj je ha multaj j am cititaj ekzemploj de favoraj signoj pn mondpaco ei la nuntempaj internaciaj movadoj kaj disvolvigoj. La armeo ei viroj kaj virinoj ei praktike Ciu kulturo, raso kaj nacio de ha tero, kiuj deoras en la diversaj instancoj de Unuiintaj Nacioj, reprezentas tutmondan “Civilan Servon“, kies imprcsaj faroj klare montras ha altan gradon de kunhaboro, kiu estas atingebha eC en senkuragigaj cirkonstancoj. Dezirego ah unueco, kvazaŭ spirita printempo, strebas sin esprimi per nenombrebiaj internaciaj kongresoj, kiuj kunvenigas homoj n cl phej diversaj fakoj. Gi animas ha ahvokojn por internaciaj projektoj rihatc ah infanoj kaj gejunuhoj. Fakte gi estas la vera fonto de ha rimarkinda ekumenisma movado, kiu ajne nerezisteble ahtiras ha anojn de historie antagonismaj rchigioj kaj scktoj unuj al ha ahiaj. Kune kun ha kontraŭa tendcnco al mihito kaj singiorigo, kiun i scnCesc kontraŭbatahas, ha impulso al monda paco cstas unu eh ah elstaraj karaktcnizaoj de ha vivo sur nia pianedo en ha finaj jaroj de ha 20a jarcento.
La sperto de la Bahaa komunumo povas esti konsiderata kiel ckzemplo por tiu Ci ampicksiganta unueco. Gi estas komunumo de Cirkaŭ tri aŭ kvar mihionoj da homoj eh muitaj nacioj, kuhturoj, klasoj kaj krcdoj, kiuj cngagigas en phcj diversspecaj aktivccoj servantaj al ha spinitaj, sociaj kaj ekonomiaj bezonoj de ha popohoj en muhtaj landoj. Gi cstas unueca socia organismo, repnezcntanta ha diversecon de ha homa famihio, prizorganta siajn afcrojn per sistemo de komunc akccptitaj pnincipoj de intcrkonsihigo kaj estimanta cgale Ciujn grandajn chverojn de la dia gvjdo en la homa historio. Gia ekzisto estas plua konvinka pruvo por ha rcaiigebho de ha vizio de ĝia Fondinto pn unuigita mondo, plua evidentigo, ke la homaro povas vivi kiel universala socio, indiferente kiuj defioj akompanos gian maturigon. Se la sperto de la Bahaanoj povas iel kontribui al la fortikigo de la espero pn la unueco de la homa raso, ni volonte ofertas gin kiel studindan modelon.
Pripensante la ekstreman gravecon de la tasko, kiu nun defias la tutan mondon, ni klinas niajn kapojn en humileco antaŭ la respektinda majesto de la dia Kreinto, Kiu en Sia senfina arno kreis la homaron ella sama radiko; nobligis la juvelan realecon de la homo; honorigis gin per intelekto kaj sago, nobleco kaj senmorteco; kaj donis al la homo “la unikan distingon kaj kapablon ekkoni Lin kaj ami Lin“, kapablecon, kiu “devas esti konsiderata kiel la krea impulso kaj la Cefa celo de la tuta kreado.“
Ni estas firme konvinkitaj, ke Ciuj homoj estis kreitaj por “antaŭenigi Ciam progresantan kulturon“; ke “estas rnaldigne por la homo vivi kiel la bestoj sur la kampo“; ke la virtoj konvenantaj al la horna digno estas fidindeco, indulgemo, karitato, kornpato kaj boneco al Ciuj homoj. Ni rekonfirrnas nian konvinkon, ke “ja potencialoj, kiu respondas alla homa tupo, la plena rnezuro de ha destino surtere, la ennaskita aparteco de ha realo, devas senescepte malkaigi en tiu Ci prornesita Tago de Dio,“ Jen la motivoj por nia neancelebla kredo, ke unueco kaj paco estas la atingebla celo, al kiu la homaro strebas.
Dum tio Ci estas skribata, estas aŭdeblaj la atendoplenaj voCoj de la Bahaanoj, spite ah la persekutoj, kiuj ili ankoraŭ suferas en la lando de la naskigo de sia kredo. Per sia ekzernplo de firma espero iii estas atestantoj por ha kredo. ke la tuja rcaligo de tiu jarmiha revo pn paco nun estas, kaŭze de ha transformai efikoj de ha revelacio de Bahб’u’llбh, omamita per ha potenco de dia aŭtoritato. Tiel ni komunikas ah vi ne nur vizion en vortoj: ni citas ha potencon de ha agoj de kredo kaj sinofero; ni diskonigas ha urgan phedon de niaj samrehigianoj Cie por paco kaj unueco. Ni higigas kun Ciuj, kiuj estas la viktimoj de agreso, Ciuj, kiuj sopiras Cesigon de batahado kaj mahkon kordo, Ciuj, kies sindediCo je ha principoj de paco kaj mondordo akcelas ha nobhajn celojn, por kiuj ha homaro estis kreita de la Cionama Kreinto.
Sincere dezirante ah vi partoprenon en ha ferv‘oro de nia espero kaj en ha profundeco de ni konfido, ni volas citi ha emfazan promeson de Bahб’u’llбh: “Tiuj teruraj bataloj, tiuj detruaj rnilitoj Cesos kaj ha ‘Plejgranda Paco’ venos.“
La Universala Domo de Justeco
Unu komuna Kredo
Publikaĵo de la Bahaa Mondcentro
One Common Faith
verkita kaj eldonita nome de La Universala Domo de Justeco
Bahaa Mondcentro, Haifa 2005
Esperantlingva traduko el la angla originalo
Bahaa Esperanto-Ligo
Eppsteiner Str. 89, DE-65719 Hofheim-Langenhain
T +49-(0)6192-9929-16; F +49-(0)6192-9929-99
bel@bahai.de – www.bel.bahai.de
© Bahaa Esperanto-Ligo
Hofheim-Langenhain, 2008
M
ultkiale oni povas fidi ke la historia periodo nune malfermiĝanta estos multe pli akceptema por klopodoj disvastigi la mesaĝon de Bahб’u’llбh ol estis la jarcento ĵus finiĝinta. Ĉiuj signoj indikas ke profunda ŝanĝiĝo de la homa konscio survojas.