XII
Пахавалі Бандароўну
У вянку і ў белі,
Толькі думак украінцам
Пахаваць не ўмелі.
Шмат цярпець народ умее,
Ўмее ж і памсціцца,
Як дадзене вельмі крыўда,
Як зло разгасціцца.
Весць аб смерці Бандароўны
Скрозь пайшла, як мора,
Зашумела Украіна -
Гора панам, гора!
Бандарэнка сходы кліча,
Ўсім аб крыўдзе кажа;
Войска сільнае збірае,
Роўна сіле ўражай.
Задымелі у пажарах
Панскія сялібы,
Палілася кроў ракою
На лугі, на скібы.
Дарма рэзь стрымаць казаччу
Войска шле Варшава, -
Шмат казацтва нацярпелась -
Бітва йдзе крывава.
Колькі выцекла крыві йшчэ,
Не будзем казаці,
Бо крывёй сваёю роднай
Трэ было б пісаці.
З долі ж горкай Бандароўны
І з таей часіны
Засталіся толькі казкі,
Песні ды ўспаміны.
1913