‘En zo zien ze eruit als ze in werking zijn.’ Verst-in-de-achterhoede spoelde zijn opnamen vooruit tot hij een voorbeeld vond. De verandering was niet groot. Waterstoffusie wekt in hoofdzaak röntgenstraling op. Een fusiemotor verspreidt daarnaast zichtbaar licht omdat hij heet is of omdat er massa is toegevoegd om de versnelling te vergroten. Wanneer een stabilisatiestuwer in werking was, gloeiden de draadcontouren witheet op en kromden ze zich onder de invloed van het magnetische veld van het plasma. In de wespentaille van de withete zandlopervorm bevond zich het paar torussen, van waaruit recht naar boven en beneden, over de lengte-as, een ijle, donkerblauwe spook-vlam werd uitgestoten. En dat tweeëntwintig keer op een rij.
Verst-in-de-achterhoede Het verschillende opnamen zien van de werkzaamheden die rond de drieëntwintigste stuwer gaande waren. Ze zagen kranen en kabels die dik genoeg waren om ze zelfs op deze afstand te onderscheiden, en vlakke platen die waarschijnlijk magnetische hefbruggen waren, maar de kans om iets van menselijk formaat te herkennen was nihil.
En Louis werd geobsedeerd door een behoefte om ergens te kunnen praten waar Bram hem niet kon horen.
De beschermheer gebruikte de douche van de bemanningscabine.
Ongetwijfeld was het deze voorziening die ervoor had gezorgd dat Louis en Chmeee niet krankzinnig waren geworden, evenmin als Harkabeeparolyn en Kawaresksenjajok. Toch was het maar een krap en primitief en onhandig hok. Ze konden het gefluister van de waterstralen achter het tussenschot horen.
‘Het verbaast me bijzonder dat hij een bad neemt,’ zei Louis bij wijze van test, ‘maar als hij die behoefte heeft, waarom gebruikt hij dan niet de veel riantere voorzieningen in jouw cabine?’
‘Louis, ik zou nu echt graag willen dat ik je mijn cabine kon laten zien, maar de werkwijze van die stapschijf is vastgelegd in de hardware. Iemand anders dan een Poppenspeler kan er gewoon geen gebruik van maken!’
De Kzin bromde: ‘U hecht grote waarde aan uw privacy.’
‘Je weet wel beter. Ik wil graag gezelschap,’ zei Verst-in-de-achterhoede. ‘Louis, of zelfs jou, als ik mezelf tenminste niet kan omringen met mijn soortgenoten. Wij volgen onze angsten. Ik heb mijn angst gevolgd toen ik dit schip ontwierp.’
‘Hebt u Bram daarvan overtuigd?’
Ik hoop van wel. Het is de waarheid.’
De sonde zou over een uurtje de draaisnelheid van Ringwereld evenaren. ‘We zullen ruimtepakken moeten dragen,’ zei Louis. ‘Die moesten we maar even gaan nakijken.’
‘Het mijne is altijd perfect in orde,’ zei de Poppenspeler.
‘Akkoord. Stuur mij en Acoliet dan maar alleen naar het landersruim.’
Ik kan maar beter meegaan,’ zei Verst-in-de-achterhoede. ‘Er zijn een paar andere dingen die ik moet inspecteren.’ Ze flitsten weg.
‘Hier kunnen we niet worden afgeluisterd,’ verzekerde Verst-in-de-achterhoede hun.
Acoliet maakte een snuivend geluid.
‘Maar als een intelligent wezen op beschermherenniveau ons nou eens echt graag wilde horen?’ vroeg Louis.
‘Nee, Louis. Ik was van plan hier te spioneren naar jou en Chmeee en…’ Harkabeeparolyn was uitgevallen. ‘Dit was mijn afluisterpost. Geen enkel wezen kan hier wat voor verklikkertje dan ook aanbrengen zonder dat ik het meteen zou merken.’
Misschien. ‘Verst-in-de-achterhoede, ben je niet veilig zolang je in je eigen cabine bent?’
‘Bram heeft een manier om me daar aan te vallen.’
‘Kun je die niet blokkeren?’
Ik weet nog niet precies wat hij heeft.’
‘Misschien alleen maar bluf? Bram heeft alle tijd gehad om jou te bewerken. Je bent doodsbang voor hem.’
De twee ogen van Verst-in-de-achterhoede waren nu gezamenlijk op Louis gericht: stereovisie met een pupillendistantie van een metertje. ‘Je hebt ons nooit echt begrepen. De stiekeme beschermheer heeft me vanaf het begin angst ingeboezemd. En ik ben nog steeds angstig. Hoe je ook van plan bent Bram te slim af te zijn, ik zal het risico misschien aanvaarden of misschien verwerpen, maar pas na rijp beraad. Ik sluit mijn geest niet af voor gevaar.’
Ik heb niet de bedoeling mijn contract te verbreken.’
‘Mooi zo.’
Er hingen hier drukpakken en luchtpompen die waren ontworpen voor mensen. Hij en Bram zouden er van allebei een nodig hebben. Louis begon de sluitingen van de pakken en de pompen te controleren. Daarna maakte hij de afvalzakjes van de recyclers leeg, vulde de voedselvoorraad aan, zorgde voor vers water, spoelde de binnenkant van de pakken en de zuurstoftanks schoon, droogde ze, laadde de batterijen op.
Acoliet verzorgde zijn eigen pak. Verst-in-de-achterhoede inspecteerde een stapel stapschijven.
Ik weet waarom Teela Brown is gestorven,’ zei Louis.
‘Beschermheren sterven nogal gemakkelijk,’ zei Verst-in-de-achterhoede, ‘als ze het gevoel hebben niet meer nodig te zijn.’
Louis schudde zijn hoofd. ‘Ze heeft iets ontdekt. Misschien dat tuintje van Anne, misschien alleen maar vingerafdrukken op de motoren die weer op de randmuur waren gemonteerd. In elk geval heeft ze geconcludeerd dat er in het Reparatiecentrum een beschermheer moest zijn. Ze moest de naald in de Kaart van Mars zien te krijgen, maar door dat te doen heeft ze ons gegijzeld. De enige manier om onze veiligheid te verzekeren was, dat ze zou sterven.’
‘Louis, we hebben geen tijd meer. Wat wil je van ons?’
Ik wil het schema van de stapschijven veranderen zonder dat Bram het merkt. Daarna wil ik de veranderingen misschien weer ongedaan maken. Ik weet nog niet zeker of ik gelijk heb. Daarom heb ik een standaardoptie nodig.’
‘Standaardoptie?’ vroeg de Kzin.
Verst-in-de-achterhoede gaf antwoord. ‘Daardoor besluit je van te voren wat je zult doen als je geen tijd hebt om een besluit te nemen.’
‘Zoiets als de eerste oefening die je leert bij het vechten met een Kzin-dolk, een wtsai,’ zei Louis. ‘Als je zo onverhoeds wordt aangevallen dat je geen tijd hebt om na te denken, doe je automatisch wat je getraind hebt.’
‘De buikstoot opwaarts.’
‘Wat dan ook. Ik wist dat je een of andere standaardreactie ingestudeerd moest hebben. Of het nu gaat om dolken of handwapens of boksen of yogatsu, dat maakt niet uit; in alle gevallen oefen je net zo lang tot je reflexen hebt ontwikkeld die het in noodsituaties van je overnemen. Zo kun je ook een computer instrueren wat hij moet doen als jij geen instructies geeft.’
‘Slim concept,’ zei de Kzin.
‘Verst-in-de-achterhoede, ik begrijp jouw systeem van de stapschijven niet helemaal…’
Ze bespraken het. Kennelijk verlangde het systeem een bevestiging dat het je werkelijk ernst was met de opdrachten die je tevoren had ingetoetst of gefloten. Druk de rand van de schijf dan naar beneden.
‘Akkoord. Nu ga ik iets doen en jij kunt het niet zien. Daardoor kun je het met goed fatsoen ontkennen. Acoliet, ik zal te zijner tijd een afleidingsmanoeuvre nodig hebben.’
‘Wat had u in gedachten?’ vroeg Acoliet.
‘Hoe moet ik dat nou verdomme weten? Het hoeft maar twee ademhalingen te duren,’ zei Louis.
Toen ze de bemanningscabine binnenflitsten zei Verst-in-de-achterhoede: ‘Wist je wel, Louis, dat je stervende was?’
Louis glimlachte flauwtjes. ‘Volgens de traditie is iedereen stervende. Misschien dat er uitzonderingen worden gemaakt voor Poppenspelers en beschermheren. Hallo, Bram. Zijn er veranderingen?’
Bram brieste van kwaadheid. ‘Verst-in-de-achterhoede, zorg voor beter licht en zoom in. Dat dorp daar!’
De sonde bewoog zich door een nachtgebied, maar veel dichterbij dan de dageraadsrand die in de verte gloorde zagen ze een glimp van een vlekkerig patroon op de bleke sneeuwkleurtinten van een druip-berghelling.