*
Журба не забывае родны край,
А весялосці й на чужыне рай.
*
Лужына — акіяну радня,
Ад якой адмовілася глыбіня.
*
Выскачыў рух у цішыні з пакою,
Каб зарасці асакою спакою.
*
У суцяшэння
Чужая кішэня.
*
Думу не давярай суму.
I цішыні — не мані.
*
Як душа абрастае лускою.
Чысцяць яе не цяжкой рукою.
*
Галінка трымае расу на вісу —
Баіцца абразіць зямлёй красу.
*
Ступай шырэй, каб паменеў
Твой шлях у краіну ценяў.
*
Ён працінае за ўсё людей —
Пасівелы боль за дзяцей.
*
У цемрыве гліны
Зялёна шумяць карані.—
I шум на зямлі паўтараюць галіны.
*
На святыя Каляды
I ў зорак далёкіх
Цяплеюць пагляды.
*
Падвешвае лес калыску бяссонную
Кожнаму
За цёплую зорку ягоную.
*
Маладыя толькі
Сонца й мама.
Радасць яшчэ маладая таксама.
*
Быццам чорнаму буслу,
Душы
Просіцца затаіцца ў глушы.
*
Развітаные —
Мабыць, што й апошні
Раз вітанне.
*
На балі жыцця надзея чужая
Лес на белы вальс запрашае.
*
I як з жыццём ні хітрыш. —
Яно на табе ставіць крыж.
*
Глухому кажуху на вуха
Пра скруху шэпча завіруха.
*
Траянскай пароды коні
Цукар бяруць
З далоні.
*
Старасць — гэта калі
Чужыя усе на зямлі.
*
Слава —самы ружовы сон
Маладых, захмялелых дзён.
*
Вясёлая праца —
За вецер трымацца.
*
Улада —
Здрадлівая прылада.
Улада —
І дябальская прынада.
*
Жыццё —
Пазычаны ў вечнасці час
Для нас.
*
Сумленне, як ласку матчыну.
Не купіш i ў складчыну.
*
Мама —
Пасярэдніца між Богам i сынам —
Дзеліцца небам i хлебам адзіным.
*
Слова — усяго абнова.
Душа крылатая ў слова.
*
Растаюць паціху на дне душы
Крыўдаў калючыя ледзяшы.
*
Чалавекі, як ліхтары —
У кожнага
Свечка душы ўнутры.
*
Рыжы паўсюды рыжы —
I ў Полацку i ў Парыжы.
*
Не затрымаецца й на пагосце
Душа — залётная госця.
*
Ступаць аднолькава тузе
Ці па лязу, ці па слязе.
*
А ў каго запытацца наапаслед,
I чаго ты прыходзіў
На гэты свет?
*
Зямное жыццё — для душы астрог.
Панаваць над душой
Вольны толькі Бог.
*
Бог апошнім падзеліцца ў кожнай долі
I пра гэта не напомніць ніколі.
*
Hi ў зялёны гушчар, ні ў карчы
Ад самога сябе не ўцячы.
*
На юбілеі паслухай ва ўсёй пекнаце
Toe, што ўжо не пачуеш,
Лежачы на куце.
*
Ахвяру й ката хавае
Аднолькава
Памяць жывая.
*
Спярша пад табою гаворыць зямля,
Яна ж над табой
I пашэпча пасля.