Сякеры-кліны былі рабочымі інструментамі i ўжываліся ў асноўным для апрацоўкі дрэва. Хвою таўшчынёй 25 см такой сякерай можна было ссекчы за 15 мінут, драўляную лодку выдзяўбці — за 12 дзён. А вось каменныя свідраваныя сякеры, i асабліва лопасныя ладдзяпадобнай формы, хутчэй за ўсё былі зброяй. Таму ў мужчынскія пахаванні звычайна i клалі абодва тыпы каменных сякер — рабочую i баявую.
Вельмі рэдка, але ўсё ж сустракаюцца на помніках бронзавага веку i каменныя молатападобныя прылады з свідраванымі адтулінамі. Прыладамі працы такія рэчы не маглі быць, хутчэй за ўсё гэта былі жэзлы родавых старэйшын або воекачальнікаў, маглі яны быць i ўдарнай зброяй, Асабліва заманліва лічыць жэзламі арнаментаваныя нарэзкамі экземпляры, напрыклад, як той, што быў знойдзены ля вёскі Дружылавічы Іванаўскага раёна Брэсцкай вобласці.
З каменю вырабляліся i розныя булавы, якія таксама мелі прасвідраваныя адтуліны для дзяржальнаў. Булавы былі шарападобныя, шарападобныя з утульчатай адтулінай, рабрыстыя з паўкруглымі выступамі па чатырох супрацьлеглых баках, крыжападобныя. З Пінска паходзіць масіўная каменная булава, спрэс арнаментаваная зонамі з падоўжных нарэзак, між якімі меліся наразныя крыжыкі. Булавы былі адносна невялікія, у сярэднім 5-6 см у дыяметры, але, улічваючы адсутнасць у бронзавым веку металічных шлемаў, i такая зброя, напэўна, была эфектыўнай. Пэўна, адначасова булавы з'яўляліся i жэзламі, як i ў выпадках з молатападобнай арнаментаванай прыладай з Дружылавіч.
Шліфаванне сякераў, матык i іншых вырабаў адбывалася на паліравальных плітах, часцей пясчанікавых, прамавугольных або авальных, часам i бясформенных. Beрагодна, што на такіх плітах вастрыліся i металічныя прылады.
Для апрацоўкі металічных рэчаў таксама служылі накавальні, якія, у прыватнасці, сустрэты ў раннябронзавых курганах Падняпроўя,
На паселішчах i ў курганах сярэднедняпроўскай культуры часам сустракаюцца каменныя зерняцёркі. Значна больш ix на помніках сярэдняга этапу бронзавага веку — у пахаваннях i асабліва на паселішчах сосніцкай i тшцінецкай культураў.
З каменю таксама вырабляліся грузілы для сетак ліцейныя формы.
КРЭМНЕЗДАБЫВАЮЧЫЯ ШАХТЫ
З палявога, так званага «сухога» крэменю, які сустракаецца на паверхні ў выглядзе камянёў-галек i абломкаў, можна было вырабляць розныя дробныя прылады працы — скрабкі, праколкі, наканечнікі стрэлаў i г. д. А вось каб зрабіць буйныя рубячыя прылады — сякеры i цяслы, такая сыравіна малапрыгодная. Таму, калі з развіццём падсечнага земляробства з'явілася патрэба ў вялікай колькасці сякераў, сталі здабываць з зямной глыбіні «сыры» крэмень, лёгка падатны апрацоўцы. Для гэтага яшчэ ў познім неаліце ў тоўшчы крэменяносных крэйдавых радовішчаў сталі выкопваць шахты глыбінёй да 6-7 м, у якіх з дапамогай падбояў i штрэкаў распрацоўваліся пласты крамянёвых канкрэцый,
Такія шахты вядомы на Гродзеншчыне ў Ваўкавыскім раёне ля населеных пунктаў Краснасельскі, Рось, Карпаўцы. Росквіт крэмнездабываючай справы ў гэтай мясціне адбыўся менавіта ў бронзавым веку, калі разгарнулася масавая высечка лясоў пад палі. Аднак у канцы бронзавага веку пачаўся заняпад распрацовак, a ў пачатку ранняга жалезнага веку, з распаўсюджанвем железных вырабаў, крэмнездабываючыя шахты спынілі сваё існаванне.
У 60-х гадах нашага стагоддзя шахты ў асноўным даследаваліся ў ваколіцах пасёлка Краснасельскага, але апошнім часам шмат такіх выпрацовак знойдзена на велізарных крэйдавых адорвенях ля вёскі Карпаўцы, за 5 км на ўсход ад ракі Рось.
На карпаўскіх шахтах было сабрана шмат гарняцкіх інструментаў, якія ў пераважнай большасці вырабляліся з рог высакародйага аленя. Мяркуючы па адсутнасці пянька на падставе рог, яны браліся не ад упаляваных жывёл, a збіраліся па лясах, скінутыя аленямі пад час змены, Рогі, я к правіла, расчляняліся на тры кавалкі. З падставы i сярэдняй часткі майстраваліся два розныя кайлы, у якіх за дзяржальна быў стрыжань рога, а рабочай часткай — завостраныя на канцах адросткі. Такімі кайламі шырэйшых частках выпрацовак, дзе можна было замахнуцца рукой, З вяршынь рог, дзе меліся вільчатыя вёрхнія адросткі, рабіліся капальныя прылады іншага характару, якімі працавалі ў вузкіх падбоях i штрэках. Ужывалі ў вузкіх мясцінах i самі адсечаныя адросткі. Апрача таго, ёсць група кінжалападобных капальных інструментаў. Для ix вырабу ўжываліся адсечаныя пласцінкі з паверхні рог. Знойдзены i самі рогі, на якіх шляхам папярочнага надсякання сякерай i падоўжанага надрэзвання крамянёвым разцом аддзялялася пласціна-нарыхтоўка. Часам старажытныя шахцёры ўжывалі рогавыя кайлы з прасвідраванымі адтулінамі, у якія ўстаўляліся дзяржальны.