W międzyczasie, w latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia, urodzony w Niemczech amerykański inżynier pracujący w dziedzinie techniki kosmicznej, Krafft Ehricke, gruntownie przebadał zastosowania czegoś, co nazwał „techniką światła kosmicznego” (patrz Acta Astronomica 6, str. 1515, 1979). W kontekście zmniejszenia globalnego ocieplenia pomysł wykorzystania zwierciadeł do odchylenia światła od przegrzanej Ziemi został wskrzeszony przez amerykańskich analityków pracujących nad zagadnieniami energetycznymi w 2002 roku (patrz Science 298, str. 981).
Ale badano także znacznie bardziej ambitne sposoby wykorzystania światła kosmicznego. Światło to jest zdecydowanie najobfitszym źródłem energii w układzie słonecznym, jest przy tym bezpłatne, niezależnie od tego, do jakiego celu je wykorzystamy. Moglibyśmy odsunąć groźbę następnej epoki lodowcowej, moglibyśmy osłonić Wenus, aby nadawała się do zamieszkania, moglibyśmy wreszcie ogrzać Marsa, a jak można żeglować, wykorzystując światło kosmiczne, patrz opowiadanie „Wiatr ze Słońca” (dostępne w zbiorze opowiadań Clarke’a, Gollancz, 2000).
Aurora (rozdział 9) jest w rzeczywistości nazwą nowego ambitnego programu badań przestrzeni kosmicznej opracowanego przez Europejską Agencję Kosmiczną. Program ten jest w ogólnym zarysie podobny do nowego kierunku badań przestrzeni kosmicznej NASA ogłoszonego przez prezydenta Busha w styczniu 2004 roku. Jeżeli programy te będą realizowane zgodnie z planem, wydaje się prawdopodobne, że będą rozwijały się wspólnie oraz że kalendarz przedstawiony w niniejszej książce, w tym lądowanie statku załogowego na Marsie w 2030 roku, może naprawdę stać się faktem.
Pomysł wyrzutni masy, elektromagnetycznej wyrzutni rakietowej zbudowanej na Księżycu (rozdział 19) pochodzi od Clarke’a i jest zawarty w artykule opublikowanym w Journal of the British Interplanetary Society w listopadzie 1950 roku.
Brytyjscy inżynierowie cieszą się chwalebną tradycją opracowywania realnych projektów samolotów kosmicznych (rozdział 23); patrz np. ostatni artykuł Richarda Varvilla i Alana Bonda w Journal of the British Interplanetary Society w styczniu 2004 roku.
Nowe materiały wydają się przybliżać możliwość zbudowania „windy kosmicznej” (rozdział 50) (patrz Fountains of Paradise Clarke’a, 1979). Patrz także The Space Elevator Bradleya Edwarda, 2002.
I rzeczywiście będzie miało miejsce całkowite zaćmienie Słońca widoczne nad zachodnim Pacyfikiem, które nastąpi 20 kwietnia 2042 roku. Odsyłamy do witryny Goddard Space Flight Center Eclipse, gdzie można znaleźć dokładne informacje na ten temat.
Wyrażamy głęboką wdzięczność prof. Yoji Kondo (alias Erie Kotani) za jego cenne rady dotyczące niektórych zagadnień technicznych.
Arthur C. Clarke
Stephen Baxter
Listopad 2004
Tytuł oryginału: Sunstorm
Copyright © by Arthur C. Clarke and Steven Baxter, 2005
Copyright © for the Polish translation by Stefan Baranowski
Copyright © for the Polish edition by vis-à-vis/Etiuda, 2008
Projekt okładki: Marcin Wojciechowski
Projekt serii: Grzegorz Ciepły
Redakcja techniczna i łamanie: Anna Atanaziewicz
Korekta: Humbert Muh
Wydawnictwo vis-à-vis/Etiuda
30-549 Kraków, ul. Traugutta 16b/9
tel. 012 423 52 74, kom. 600 442 702
e-maiclass="underline" visavis_etiuda@interia.pl
www.etiuda.net
Drukarnia GS sp. z o.o.
Kraków, ul. Zabłocie 43
ISBN: 978-83-61516-03-3