Hij dacht na. ik ga mee als het mag van je superieuren. Maar ik zal er geen doekjes om winden: als ik de jakkeraars op het spoor van Van der Vecken kan zetten dan heb ik bewezen dat hij me niet kan manipuleren. Als Van der Vecken dat maar weet, dat is het enige dat me kan schelen.’
‘Ik… vind dat dat heel redelijk klinkt.’
Samen gingen ze weg. Alices appartement maakte deel uit van wat wel een holenstad leek, woonvertrekken die waren uitgehouwen in een wand van het diepe hydraatmijngat dat Anderson City was. Ze namen een buistrein terug naar Waring, en gingen daar uit elkaar.
PERSEPHONE: In eerste instantie ontdekt door wiskundige analyse van afwijkingen in de baan van een aantal bekende kometen, 1972. Eerste optische waarneming in 1984. Persephone is retrograde, en beschrijft een baan die onder een hoek van eenenzestig graden staat met de ogenschijnlijke baan van de zon. De massa van de planeet is iets geringer dan die van Saturnus. Het eerste verkennende bezoek aan Persephone werd wellicht gebracht door Alan Jacob-Mion in 2094. Mions verhaal is aan twijfel onderhevig geweest omdat hij zijn beweringen niet met fotografische bewijzen kon staven (zijn films waren beschadigd door straling, evenals Mion zelf; hij had stralingsschermen verwijderd om brandstof uit te sparen), en omdat hij beweerde dat Persephone een maan heeft.
Een formelere verkenningsexpeditie vond plaats in 2170. Deze berichtte dat Persephone geen manen had en een atmosfeer had die vergelijkbaar was met die van de meeste gasreuzen, rijk aan waterstofverbindingen. De atmosfeer van de planeet zou zich lenen voor schepmijnwerken, als de planeet even gemakkelijk bereikbaar was als Jupiter. Verdere expedities hebben niet plaatsgevonden.
Verdomme, dacht Truesdale. Geen manen.
Had Brennan misschien de koude, chemische gassen van Persephone geschepmijnd? Maar met wat? Z’n blote handen soms? En waarvoor? Op die manier kon hij toch geen metalen hebben gevonden … en het maakte ook niets uit; in de wolken zou hij geen sporen hebben achtergelaten.
Hij zocht het rapport van de expeditie van 2170 op en las het. Met iets meer moeite vond hij een samenvatting van een interview tussen Alan Jacob-Mion en een verslaggever van het Spectrum Nieuws. Mion was een pocherig, flamboyant type, het soort man dat er een jaar voor over had óm een baantje om de tiende planeet te draaien, alleen maar om te kunnen zeggen dat hij de eerste was geweest. Niet een oplettend onderzoeker. Misschien was zijn ‘maan’ wel een komeetkop geweest die in een trage hyperbool langs Persephone gleed.
Met zijn informatiesleuf stuurde hij een en ander naar het Hoofdbureau van Politie.
Alice kwam om 1800 terug. ‘Vinnie moest er niets van hebben,’ zei ze vermoeid.
‘Ik neem ’t haar niet kwalijk. Geen manen. Al die prachtige logica van ons, en dan is er verdomme geen maan.’ Hij had de hele dag besteed aan pogingen om voor toerist te spelen in een stad die niet was bedoeld voor toeristen. Working was een stad waar werd gewerkt.
‘Ze zou het ook niet hebben geloofd als er wel een maan geweest was. Ze zei… nou ja, ik weet niet eens zeker of ze geen ongelijk had.’ Alices vermoeidheid had niets te maken met de zwaartekracht. Ze plofte niet slap neer op bed. Haar rug was recht, haar hoofd hoog opgeheven. Maar in haar ogen en haar stem… in de eerste plaats is dit allemaal volkomen hypothetisch,’ zei ze. ‘En dat is het ook. In de tweede plaats, als het echt waar is, op wat voor iets sturen we dan een arme, hulpeloze politievloot af? In de derde plaats is er een afdoende verklaring gegeven voor dit Roverprobleem. De Verre Blik.’
‘Dat begrijp ik niet helemaal.’
‘De Verre Blik. Autohypnose. Als je in de Gordel woont, besteed je een te groot deel van je tijd aan het in de oneindigheid kijken. Soms word je dan wakker in een baan om je bestemming zonder dat je je iets herinnert van wat er na je vertrek is gebeurd. Vinnie heeft me zelfs het rapport over Norma Stier laten zien. Weet je nog? Verdween in 2230 —’
‘Zeker.’
‘Alle vier de maanden dat ze zogenaamd vermist was, lag ze op koers. De films in haar schip bewijzen ‘t.’
‘Maar het geld dan? De Rover koopt de mensen die hij kidnapt om!’
‘We hebben bewijzen over een paar voorvallen waarbij omkoopsommen zijn betaald. Maar die zijn ook op een andere manier uit te leggen. Mensen die het verhaal van de Rover gebruiken om de winst te verbergen die ze op een smokkelvlucht hebben gemaakt -of iets dat nog minder netjes is.’ Ze glimlachte. ‘Of Van der Vecken vervalste de films in Norma Stiers schip. In ieder geval geloof ik zelf wél in de Rover.’
‘Nou en of, ik ook!’
‘Maar wat Vinnie zei, slaat de spijker natuurlijk wel op de kop. Waar gaan we met een paar miezerige scheepjes van de Gordel op af? Brennan moest zijn metaal toch ergens vandaan halen. Als hij het van Persephones maan heeft gehaald, moet hij die daarna hebben verplaatst!’
‘Uh?’
‘Is dat niet bij jou opgekomen?’
‘Nee.’
‘Zo’n gek idee is het nu ook weer niet. Waar hebben we het nu over, een massa ter grootte van Ganymedes of een kleine rotsklomp als Vesta hier? Asteroïden zijn wel vaker verplaatst.’
‘Zeker, en hij had een onbeperkte voorraad waterstof tot zijn beschikking, en hij had zijn zwaartekrachtgenerator al, en we gaan er al van uit dat hij de Mahmed Asteroïde heeft verplaatst. Maar niet ver. Als we daarginds een klomp metaal vinden, dan moet dat Persephones maan zijn, ja of ja? En hij zal ’m niet hebben verplaatst, tenzij er behoorlijk significante bewijzen voor z’n aanwezigheid uit af te leiden zijn.’
‘Ga je nog steeds op ’m af?’
Truesdale haalde diep adem. ‘Ja. Ik heb je hulp nodig om de juiste apparatuur uit te kiezen.’
‘Ik ga met je mee.’
‘Goed.’
‘Ik was bang dat ik het zou moeten opgeven,’ zei ze. ik heb er het geld niet voor, voor een dergelijke onderneming, en jij scheen niet zo… gretig meer, en Vinnie had me er zo ongeveer al van overtuigd dat het jagen op een schim zou worden. Roy, als het dat nou is?’
‘Dan hebben we toch een aardige huwelijksreis achter de rug. En dan zijn we ook de enige nog levende mensen die de tiende planeet hebben gezien. We zullen onze apparatuur toch wel weer kunnen verkopen als we terugkomen?’ Ze begonnen aan de technische zaken. Het zou een hoop geld gaan kosten.
Brennan…
… wat kun je zeggen van Brennan? Hij zal altijd maximaal gebruik maken van zijn omgeving om zijn doel te bereiken. Als je die omgeving weet, en zijn motieven kent, zou je zijn handelingen precies kunnen voorspellen.
Maar zijn geest. Wat gaat er om in zijn geest?
Het leven dat hij gekozen heeft — het leven dat hem gekozen heeft om te doen wat gedaan moet worden — bestaat voornamelijk uit wachten. Lang geleden was hij er al op voorbereid. Nu wacht hij en observeert, en soms verfijnt hij zijn voorbereidingen nog. Hij heeft zijn hobbies. Het zonnestelsel is er een van. S
oms neemt hij monsters. Verder kijkt hij naar de bewegende lichtjes van fusiemotoren met zijn eigenaardige versie van een telescoop. Met geraffineerde ruisfilters weet hij brokstukken nieuws en amusement op te vangen. De Aarde zorgt voor het merendeel van deze brokstukken; de Gordel communiceert door middel van lasers en die zijn niet op Brennan gericht.
De beschaving gaat verder. Brennan kijkt en observeert. In een nieuwsuitzending hoort hij van de dood van Estelle Randall.
Dit maakt een interessante nieuwe ontwikkeling mogelijk. Brennan begint uit te kijken naar het lichtje van een fusie-aandrijving, op weg naar Persephone.
Roy wist niet door wat voor oorzaak hij wakker was geworden. Hij lag stil in zijn net-hangmat en voelde het schip om hem heen leven.
De trilling van de aandrijving was eerder een gevoel dan iets dat je hoorde. Na twee dagen merkte je het alleen nog als je je erop concentreerde. Dat gevoel was niet veranderd — dacht hij. Alice lag naast hem in de andere hangmat. Haar ogen waren open, om haar mond lag een wat gespannen trek. Dat maakte hem benauwd. ‘Wat is er aan de hand?’ ik weet ’t niet. Doe je pak aan.’