Vledder grinnikte.
’Ik had gisteravond om tien uur al naar huis gewild, maar jij ging maar door.’
’Ik ben blij dat wij het hebben gedaan.’
Vledder knikte instemmend.
’Het verhaal van die Casper Klaassen vind ik een doorbraak in ons onderzoek. Vooral het gegeven dat Annette van Dijk een financieel voordeel verwachtte. En een niet gering voordeel. Als men denkt daarvan een huis te kunnen kopen…’
De Cock plukte aan het puntje van zijn neus.
’Erfenis van een oudoom?’
Vledder gniffelde.
’Dat is natuurlijk een pertinente leugen. Bovendien is het gemakkelijk te achterhalen of ze een gefortuneerde oudoom had, van wie ze geld kon verwachten. Ik bel wel even met de burgerlijke stand.’
De Cock knikte.
’Dat zou ik dan ook eerst maar doen.’
Vledder boog zich iets over zijn toetsenbord heen.
’Zeker, maar Annette van Dijk werd niet voor niets vermoord.’ De Cock grijnsde.
’Had onze Henriëtte de Waal ook een gefortuneerde oudoom?’ Vledder keek hem argwanend aan.
’Wat bedoel je daarmee?’
De grijze speurder kauwde even op zijn onderlip.
’Verwachtte ook Henriëtte de Waal een groot financieel voordeel?’
Vledder strekte zijn rechterarm naar hem uit.
’Je wilt zeggen, dat beide vrouwen mogelijk om dezelfde redenen werden vermoord?’
De Cock knikte.
’En vrijwel zeker door dezelfde dader.’
Vledder trok een vies gezicht.
’Waar ligt dan het verband tussen die twee… buiten dat zij samenwoonden op de Herenmarkt?’
De Cock trok zijn schouders op.
’Annette van Dijk heeft tegen ons gelogen. Zij moet van het bestaan van dat adres aan de Binnenkant op de hoogte zijn geweest. Bovendien, zo blijkt nu uit de verklaring van haar vriend Casper Klaassen, kende ze Matthias von Ravensburg en wist van de relatie die Henriëtte de Waal met deze man had.’ Vledder glimlachte.
’Oude liefde roest niet.’
De Cock negeerde de opmerking.
’Ik ben ervan overtuigd dat ook Josine Wijngaarden niet de waarheid spreekt.’
’Zou zij iets met de beide moorden te maken hebben?’
’Mogelijk.’
’Hoe?’
De Cock spreidde zijn handen.
’Ik… eh, ik heb gedacht,’ sprak hij weifelend, ’aan de mogelijkheid dat zij alledrie een complot hebben gesmeed tegen iemand… iemand die uit reactie de dames stuk voor stuk om zeep helpt.’
’Kunnen we die Josine Wijngaarden niet onder druk zetten?’
’Ik weet niet hoe.’
’Een groep volgers op haar spoor zetten.’
De Cock schudde zijn hoofd.
’Ik denk niet dat wij commissaris Buitendam zover kunnen krijgen. Het kost nogal wat manuren en we hebben te weinig argumenten.’
De oude rechercheur stond op en slenterde naar de kapstok. Vledder kwam hem na.
’Waar ga jij heen?’
De Cock draaide zich half om.
’Waar gaan wij heen,’ verbeterde hij.
’Oké, waar gaan wij heen?’
De Cock wurmde zich in zijn regenjas.
’Naar Hilversum.’
Vledder lachte.
’Om aan rechercheur De Cock van de televisie te vragen ons bij het onderzoek te helpen?’
De grijze speurder gniffelde.
’Een goede hint. Die lost een moord in nog geen vijftig minuten op. Wij zijn al drie dagen bezig, zonder resultaat.’ De Cock schudde zijn hoofd.
’Ik kreeg gisteravond laat nog een ingeving. Ik heb Mariandel von Liechtenstein gebeld en haar gevraagd of haar Matthias een vriend had bij de politie. Daar sprak hij toch over.’
’Dat herinner ik mij. Hij wilde de naam van die vriend niet noemen.’
’Precies.’
’Kende Mariandel die vriend?’
De Cock knikte.
’Commissaris Kauwenaar in Hilversum.’
Vledder ranselde de oude Golf over de drukke A1. De Cock zat diep onderuitgezakt naast hem. Om de hypnose van de heen en weer zwiepende ruitenwissers te ontgaan had hij de rand van zijn oude hoedje tot op de rug van zijn neus geschoven. Vledder blikte opzij.
’Wat dacht je bij een commissaris van politie te bereiken?’ De Cock schoof zijn hoedje iets terug en keek schuin omhoog. ’Niet veel. Commissarissen van politie zijn in de regel geen goede gesprekspartners. Maar misschien weet hij waar wij Matthias von Ravensburg kunnen vinden.’
Hij zweeg even.
’Zijn er gefortuneerde oudooms?’ vroeg hij plotseling. Vledder lachte.
’Zowel Henriëtte de Waal als Annette van Dijk had genoeg oudooms, maar daar was niemand bij van wie men een pittige erfenis kon verwachten.’
’Dus loog Annette tegen haar goede, maar wat sullige vriend Casper Klaassen.’
Vledder snoof.
’Die vrouwen van de Herenmarkt zijn notoire leugenaarsters.’
’Dwaze maagden.’
Vledder gniffelde.
’Voor hun maagdelijkheid geef ik geen stuiver.’
De Cock schoof zijn onderlip naar voren.
’Waarom liegt iemand?’
’Omdat hij of zij de waarheid liever niet openbaart.’ De Cock knikte.
’Heb je nog met de Amsterdamse Academie voor Beeldende Kunst gebeld?’
Vledder knikte.
’Hij is daar inderdaad in dienst als docent. Al vele jaren. Maar hij heeft verlof opgenomen.’
’Wanneer?’
’Ik heb het uitgerekend. Dat moet op de dag zijn geweest dat hij Henriëtte de Waal dood in dat kraakpand aan de Binnenkant aantrof. Sindsdien heeft men daar niets van hem vernomen. Maar dat verwachtte men ook niet. Hij is met vakantie. En dat is een normale zaak.’
’Over eventuele vakantieplannen heeft hij niet gesproken?’
’Het verzoek om verlof gebeurde telefonisch.’
’In paniek?’
Vledder schudde zijn hoofd.
’Daar heb ik niet naar gevraagd.’
De Cock schoof zijn hoedje terug tot op de rug van zijn neus. Een tijdlang reden ze zwijgend voort. Zelfs het nutteloze kunstwerk van oud-minister May-Weggen[6] ontlokte Vledder geen commentaar.
De jonge rechercheur wees naar een verkeersbord.
’Hilversum… nog vijftien kilometer.’
Commissaris Kauwenaar zat dik, breed en indrukwekkend achter zijn immens groot bureau. Toen De Cock en Vledder door een brave ondergeschikte bij hem werden aangediend, kwam hij overeind en zwaaide minzaam naar een zitje van stalen meubelen in een hoek van het vertrek.
’U kunt daar plaatsnemen.’
De beide rechercheurs gehoorzaamden gewillig.
Commissaris Kauwenaar ging tegenover hen zitten. Hij bracht zijn handen naar voren en drukte de vingertoppen tegen elkaar.
’Niemand heeft uw bezoek aan mij aangekondigd,’ sprak hij met enige toorn in zijn stem. ’En commissaris Buitendam beschouw ik toch als een vriend.’
De Cock schudde zijn hoofd.
’De heer Buitendam weet van dit bezoek niets af. We hebben hem dat niet verteld. Gewoonlijk volg ik mijn eigen impulsen.’
’En die impulsen voeren u naar mij?’
De Cock knikte.
’Wij doen een onderzoek naar de moord op twee jonge vrouwen in Amsterdam. In dit onderzoek stuiten wij bij herhaling op de naam Matthias von Ravensburg. Volgens betrouwbare bronnen bent u met die Matthias von Ravensburg bevriend.’
’Dat klopt.’
De Cock glimlachte.
’Na het vinden van het stoffelijk overschot van Henriëtte de Waal, heeft de heer Von Ravensburg zich bij ons gemeld. Hij deed dit, zo hij zei, op aanraden van een vriend van hem bij de politie.’
De oude rechercheur wachtte even voor het effect.
’Was dat advies van u?’
’Is daar iets mis mee?’
De Cock schudde zijn hoofd.
’Hij was alleen niet erg mededeelzaam. Dat heeft ons onderzoek ernstig geschaad.’
Commissaris Kauwenaar zwaaide afwerend.
’Dat kan ik mij nauwelijks voorstellen.’
6
De extra rijbaan van ƒ 52 miljoen op de A1 tussen de afslag Almere en de afslag Amsterdam-Zuidoost die bedoeld was om de files op te lossen.