'Wat wil je toch met die oude verkrachtingszaak?' riep hij opgewonden. 'We zijn bezig met een onderzoek naar twee moorden… recent gepleegd.'
De Cock zette zijn hoedje op. Vrolijk grijnzend keek hij zijn jonge collega aan.
'Je hebt gelijk… recent gepleegd.'
Ze had zilverwit haar, een rond gezicht met roodgeaderde wangetjes. Een paar zachtblauwe ogen lagen daar diep verzonken boven.
Om haar mond was een krans van kleine lieve rimpeltjes. Ze leunde tegen de deur, waarvan ze de kruk in haar hand hield.
De Cock schonk haar zijn beminnelijkste glimlach.
'U bent mevrouw Kuijters?' vroeg hij vriendelijk.
In haar blauwe ogen gleed enige argwaan.
'Dat ben ik… mevrouw Kuijters.'
De Cock lichtte beleefd zijn hoedje.
'Mijn naam is De Cock met… eh, met ceeooceeka.' Hij duimde over zijn schouder. 'Dat is mijn collega Vledder. Wij zijn rechercheurs, verbonden aan het politiebureau in de Warmoesstraat.'
'Recherche?'
De Cock knikte instemmend.
'Is uw man ook thuis?'
Mevrouw Kuijters maakte een hoofdbeweging.
'Die zit binnen aan de thee.'
'Wij wilden even met u beiden praten.'
De argwaan in haar ogen maakte plaats voor angst.
'Is er iets met Edith… met de kinderen?'
De Cock schudde zijn hoofd.
'Maakt u zich geen zorgen,' sprak hij geruststellend. 'Als ik een droevig bericht kwam brengen, stond mijn gezicht in een andere plooi.'
Schuin achter de vrouw verscheen het hoofd van een oude grijze man.
'Wat is er, Marie?' vroeg hij nieuwsgierig.
Mevrouw Kuijters draaide zich om.
'Die twee hier zijn van de recherche.'
De man monsterde het gezicht van De Cock. Zijn snelle betrouwbaarheidsanalyse was blijkbaar gunstig.
'Laat ze d'r in,' sprak hij kort.
Het klonk als een bevel.
Mevrouw Kuijters schuifelde bedrijvig opzij en de rechercheurs liepen langs haar heen naar binnen.
Heer Kuijters ging hen voor.
De kleine huiskamer was gezellig ingericht. Knus, met een bescheiden bankstel, veel tierelantijntjes en fraai ogende planten op sierlijke kleine tafels. Op de schoorsteenmantel stonden lijstjes met foto's van lachende kinderen.
Bij mevrouw Kuijters was de angst verdwenen.
'Believen de heren thee?'
De Cock liet zich in een fauteuil zakken en legde zijn hoedje naast zich op het tapijt.
'Graag,' riep hij gretig, 'met een klein schepje suiker en een scheutje melk.'
Vledder schudde zijn hoofd.
'Dank u.'
Toen de thee was geserveerd en het echtpaar Kuijters tegenover hem op de bank zat, vouwde De Cock zijn handen.
'Mijn collega en ik,' begon hij zijn uitleg, 'zijn bezig met de behandeling van twee moorden.' Hij schonk hen een brede glimlach.
'Daar hebt u beiden uiteraard niets mee te maken.'
De oude rechercheur pauzeerde even.
'Tijdens ons onderzoek kwam bij ons plotseling een man in beeld, genaamd Jelle Poelstra.'
De heer Kuijters kwam iets omhoog.
'De verkrachter van onze dochter.'
De Cock knikte.
'We hebben het proces-verbaal opgevraagd. Het is lang geleden… zo'n vijfentwintig jaar, en de heer Jelle Poelstra is voor die verkrachting gestraft. Die zaak is… juridisch gezien… afgedaan. Wij wilden uw dochter Edith met dat verleden niet lastigvallen. Wij hielden rekening met de mogelijkheid dat bij haar… emotioneel… de zaak nog niet geheel was verwerkt.'
Mevrouw Kuijters schudde haar hoofd.
'Edith heeft er gelukkig geen last meer van. In het begin… tijdens haar schooltijd… hebben we wat moeilijkheden met haar gehad.
Leerproblemen… onhandelbaar gedrag.'
De Cock knikte begrijpend.
'Hoe oud was Edith toen ze met het verhaal over haar verkrachting kwam?'
'Achttien.'
'Vijf jaar later.'
Mevrouw Kuijters knikte.
'We zijn erg geschrokken toen haar psychiater het ons vertelde.
Mijn man heeft toen ook onmiddellijk aangifte bij de zedenpolitie gedaan.'
'Hoe is het nu met Edith?'
Mevrouw Kuijters glimlachte.
'Het is over en voorbij. Ze is met een schat van een man getrouwd.'
De heer Kuijters knikte bevestigend.
'Henk is een beste jongen. Daar hebben we het mee getroffen. Het gaat heel goed met Edith.'
In zijn ogen kwam een twinkeling.
'En wij zijn ook gek met onze kleinkinderen. Vooral die meid is om te zoenen.'
De Cock wreef met zijn vlakke hand over zijn breed gezicht. Het was een gebaar met het doel om een andere wending aan het gesprek te geven.
'Ik… eh, ik neem aan,' sprak hij ernstig, 'dat u destijds uitgebreid met Edith over haar verkrachting heeft gesproken.'
De heer Kuijters knikte heftig.
'Edith heeft ons later het hele verhaal verteld… meerdere malen zelfs… voorzover ze zich dat kon herinneren.'
De Cock fronste zijn wenkbrauwen.
'Was er iets wat ze zich niet kon herinneren?' vroeg hij belangstellend.
De heer Kuijters kneep even zijn beide ogen dicht.
'Edith,' sprak hij met trillende stem, 'Edith is, nadat die Jelle Poelstra haar had overmeesterd, vermoedelijk uit angst en emotie bewusteloos geraakt.'
'Heeft dat lang geduurd?'
Heer Kuijters trok zijn schouders op.
'Dat weten we niet. Toen ze weer bijkwam was er niemand meer in die oude loods.'
De Cock schoof naar het puntje van zijn fauteuil.
'Waren er… voordat ze werd verkracht… nog anderen in de loods?'
De heer Kuijters trok een pijnlijk gezicht.
'Dat weet ze niet meer. Het enige wat ze wist… wat ze zich nog helder voor de geest kon halen… was, dat die Jelle Poelstra haar worstelend op haar rug had gelegd, haar directoire had uitgetrokken en…'
De oude man stokte.
'Hij heeft ook bekend.'
De Cock knikte traag voor zich uit.
'Dat weet ik… hij heeft bekend.'
De heer Kuijters keek hem vragend aan.
'Is hij weer bezig geweest?'
'U bedoelt Poelstra?'
De heer Kuijters knikte.
'Het heeft hem maar vier jaar van zijn leven gekost. Verkrachters moesten ze levenslang geven. Ze vervallen toch weer in hun oude zonden.'
De Cock reageerde niet. Hij pakte zijn hoedje van het tapijt en stond op.
'Ik ben blij dat u ons heeft willen ontvangen. Zeg maar niets tegen Edith van ons bezoek. Het is nooit te voorspellen hoe dat uitpakt.'
Mevrouw Kuijters keek naar haar man en schudde haar hoofd.
'Dat doen we niet, hè, Karel? We praten er al jaren niet meer over.'
In een vertederend gebaar legde de heer Kuijters zijn arm om de schouders van zijn vrouw. Met een ernstig gezicht keek hij naar de oude speurder op.
'Het blijft een geheim tussen u en ons.'
Ze reden met hun Golf van de Houtmankade weg. De Cock keek glimlachend voor zich uit.
'Lieve mensen.'
Vledder blikte opzij.
'Ben jij door hun verhaal wat wijzer geworden?'
De Cock knikte.
'Dat denk ik.'
Vledder schudde zijn hoofd.
'Ik niet,' riep hij opstandig. 'Ik begrijp nog steeds niet waarom jij zo'n interesse toont in die oude verkrachtingszaak!'
De Cock keek hem verwonderd aan.
'Je hebt het toch van haar ouders gehoord… Edith Kuijters is… nadat ze door Jelle Poelstra werd overweldigd… enige tijd buiten bewustzijn geweest.'
'En?' reageerde Vledder wrevelig.
'De mogelijkheid bestaat,' verzuchtte De Cock, 'dat bij de verkrachting van Edith Kuijters meerdere personen waren betrokken.'
Vledder gebaarde heftig.
'Wat maakt dat uit? Als ook anderen aan de verkrachting van Edith hebben deelgenomen, dan zijn hun daden al hoog en breed verjaard.'
De Cock knikte gelaten.
'Voor de wet.'
Vledder fronste zijn wenkbrauwen.
'Voor wie dan niet?'
De Cock trok zijn gezicht strak.