Vledder grinnikte.
‘En het was haar nog bijna gelukt ook.’
De Cock nam nog een slok van zijn cognac.
‘Op een avond pikten ze Peter Shot van de straat. De junk leed toen al aan de gevolgen van het gebruik van vergiftigde heroine… een feit, waarvan Monique uiteraard niet op de hoogte was. Ze dacht werkelijk dat de junk die avond te veel had gedronken. Met behulp van Peter van der Duin bracht ze hem naar Middelie en hield hem daar gevangen. Carmen Manouskischeck had gelijk… Peter Shot was van de aardbodem verdwenen. Intussen werd de overval gepleegd. Op uitdrukkelijk bevel van Monique van het Veer schoot Peter van der Duin eerst Martin van der Meulen en daarna Richard van Slooten dood. En op het moment dat zij bij ons in de Warmoesstraat haar verhaal deed over Peter Shot en haar verloofde Richard van Slooten, wist ze Peter van der Duin al op weg naar Richards moeder.’
Vledder hijgde.
‘Om ook haar koud te maken.’
De Cock ademde diep.
‘Monique van het Veer wilde geen getuigen… geen mensen die haar later mogelijk konden chanteren. Allen die bij de overval waren betrokken, moest voor eeuwig het zwijgen worden opgelegd. De laatste daad van het edele tweetal was het beëindigen van het leven van Peter Shot. Het gebeurde in Middelie. Ze brachten het lijk naar Amsterdam en ensceneerden in een kraakpand aan de Singel een junkiedood door overdosis.’
Mevrouw De Cock schudde bedroefd haar hoofd.
‘Hoe kon die jongen dat allemaal doen?’
‘Je bedoelt Peter van der Duin?’
‘Ja.’
De Cock gebaarde triest.
‘Ik heb lange tijd met hem gesproken. Vanmorgen nog in het brandwondencentrum in Beverwijk. De verwachting is dat Peter van der Duin nog deze week zal sterven. Het gedeelte van zijn lichaam dat met brandwonden is overdekt, is te groot voor een kans op genezing. Het opmerkelijke is dat hij achteraf heel relativerend over zijn daden kan praten. Zijn liefde voor Monique van het Veer was van een slaafse ondergeschiktheid. Het was, zo vertelde hij mij, alsof hij niet meer zichzelf was. Sinds hij haar had ontmoet, verkeerde hij voortdurend in een soort geestesvervoering… in extase. Het vele geld dat binnen bereik was, gaf daaraan nog een extra dimensie. Al zijn moorden werden in een geestvernauwende vervoering gepleegd.’
Mevrouw De Cock blikte naar haar man. Haar gezicht had vrijwel geen expressie.
‘Moord in extase,’ sprak ze hees.
De grijze speurder knikte traag.
‘Elke moord opnieuw. Alleen tijdens de moord op mevrouw Van Slooten kwam hij een moment tot zichzelf. Dat kwam, omdat hij tijdens zijn bezoeken aan het woninkje, van haar een soort genegenheid had ondervonden die hij niet kende. Peter van der Duin raakte al vroeg zijn eigen moeder kwijt. Toen mevrouw Van Slooten dood aan zijn voeten lag, raakte hij in paniek… zocht naar sporen die hij kon hebben achtergelaten… en zag de pop op het dressoirtje.’
De Cock leunde achterover. De uiteenzetting had hem vermoeid. Hij schonk nog eens in en nam een slok. Om hem heen heerste stilte. Het verhaal van de overval had diepe indruk gemaakt. Het was Stoops, die de stilte verbrak.
‘Wanneer arresteer je Monique van het Veer?’
Om de lippen van De Cock gleed een matte glimlach.
‘Soms, Marijn… soms lijkt onze aardse gerechtigheid ineens niet meer belangrijk. Monique van het Veer zal nooit meer kunnen lopen. Bij de vluchtpoging werd haar heup verbrijzeld. Ze is voor de rest van haar leven aan een rolstoel gekluisterd.’