De Cock glimlachte vermoeid.
'Mien van Leeuwen trok een verkeerde conclusie. Ze herkende Alex Waardenburg van de televisie en meende, dat hij Erik Baveling had omgebracht. De muziekpedagoog maakte haar ook niet wijzer. Hij liet haar in die waan. Daarom viel ze later flauw, toen ik haar vertelde dat ook Jean-Paul Stappert was vermoord. Ze meende immers de moordenaar te kennen en had een overeenkomst met hem gesloten.'
Joop Klaver fronste zijn wenkbrauwen.
'Een overeenkomst?'
'Op het moment dat Alex Waardenburg zich door de pensionhoudster ontdekt wist, bood hij haar tienduizend gulden aan als ze haar mond hield.'
Vledder riep uit:
'Dat nam ze aan!'
De Cock wreef over zijn gezicht. Het beeld van de tanige pensionhoudster kwam hem voor de geest.
'Zeker. Alex Waardenburg heeft haar dat geld ook in contanten uitbetaald. Toen Mien van Leeuwen er een paar dagen later achterkwam dat Alex Waardenburg een vermogend man was, nam ze opnieuw contact met hem en vroeg een veelvoud… vijftigduizend gulden.' De grijze speurder schudde triest zijn hoofd. 'Dat had ze niet moeten doen. Alex Waardenburg begreep, dat de pensionhoudster steeds zou terugkomen. Hij deed alsof hij op haar chantagevoorstel inging en stuurde zijn zoon. Tegen Kiliaan zei hij: of je nu voor twee of voor drie moorden ter verantwoording wordt geroepen… dat maakt geen verschil. En Kiliaan sloot voor de derde keer zijn gespierde vingers wurgend om een hals.'
De Cock liet zich in zijn fauteuil terugvallen en zweeg.
Een tijdlang was het stil. Het leek alsof een ieder bezig was om het gebeurde te verwerken. Eerst na een poosje schonk de oude rechercheur opnieuw in en zijn vrouw liet de schalen rondgaan. Het was Kuijper die het gesprek weer op gang bracht.
'Nu weet ik nog niet hoe jij aan dat stelletje ongeregeld kwam.'
De uitdrukking bracht opnieuw een glimlach op het gezicht van De Cock.
'Toen ik eenmaal de overtuiging had,' ging hij verder, 'dat Jean-Paul Stappert en Erik Baveling omwille van een stapeltje melodieen op ruitjespapier waren vermoord, toen ik dus het motief kende… stond ik voor de moeilijkheid om dat te bewijzen. Hoe kon ik er ooit achterkomen wie de melodieën had gestolen, wanneer ik die melodieën niet eens kende?
Ramón Baveling had ik, gezien het motief, als mogelijke dader al geschrapt en ook Willy Haareveld zag ik niet als moordenaar. Hij had, weliswaar, Jaap van Santen en Jan Rouweler in het pension naar de melodieënrijkdom van Jean-Paul Stappert laten zoeken, maar dat was nadat de moorden waren gepleegd… eerst toen hij uit de kranten had vernomen dat de beide jongemannen waren omgebracht.
Bleven dus over vader en zoon Waardenburg. Van een huiszoeking, als ik daarvoor al toestemming had gekregen, verwachtte ik niet veel. Ik ging er vanuit dat iemand die goed in de muziek thuis is, vrij snel het melodieënschrift van Jean-Paul Stappert in normaal notenschrift kon omzetten. Zeker als hij het principe kent. Het belastende ruitjespapier kon men dan vernietigen. Dat is, zo blijkt achteraf, ook gebeurd.
Ik peinsde me suf om aan het bewijs te komen. Ineens herinnerde ik mij, dat Jean-Paul Stappert en Erik Baveling weleens in-het café van Smalle Lowietje kwamen en dat Jean-Paul daar eigen melodieen ten gehore bracht. Mr. Melody, zoals Jean-Paul werd genoemd, was in het café een begrip. Men vroeg hem steeds weer om op gedeeltelijk met water gevulde glazen enige melodieën te spelen.'
De Cock grijnsde.
'Dat was de sleutel. Ik liet Smalle Lowietje een lijstje maken van mensen die de melodieën van Jean-Paul kenden.'
'Het stelletje ongeregeld.'
'Precies. Ik denk, dat vader en zoon Waardenburg zich op den duur betrekkelijk veilig hebben gevoeld. In het onderzoek naar de moorden zat geen schot. Er waren geen nieuwe ontwikkelingen. Om volledige zekerheid te krijgen, lieten ze Willy Haareveld een concert organiseren, waarin Kiliaan Waardenburg op de vleugel enige gestolen melodieën zou spelen.'
'Op dat moment had ik gewacht. Ik trommelde met behulp van Smalle Lowietje mijn culturele clubje bij elkaar. In het Concertgebouw herkenden ze in de zogenaamde eigen composities van Kiliaan Waardenburg melodieën van Jean-Paul Stappert, alias Mr. Melody. De spectaculaire show, die zij daarna op mijn verzoek opvoerden, beoogde een schokeffect.'
Rechercheur Klaver keek de oude speurder bewonderend aan.
'Het werkte voortreffelijk.'
Jan Kuijper schudde zijn hoofd.
'Feitelijk,' zei hij half lachend, 'feitelijk, De Cock… ben je een luis… met luizestreken.'
De Cock gniffelde.
'Heb je ooit gehoord, dat een luis een serie moorden oploste?'
Jan Kuijper knikte lachend.
'Ja… vandaag.'