Ranske stemde toe. Net zoals Gerard Koster in zijn medewerking toestemde.
Ik liet de Engelse leraar tijdens een bijeenkomst van de leerkrachten van het Bartholinus vertellen, dat hij een avond bij Ranske Rauward op bezoek was geweest om haar na de dood van Guillaume du Bartas te troosten.
Ranske, zo liet ik hem vertellen, was die avond erg lief geweest en had hem gevraagd ook de nacht bij haar door te brengen. Ranske Rauward, zo luidde op mijn gezag de openbaring van Gerard Koster, was niet alleen een lieve, mooie en aantrekkelijke vrouw, maar ze bleek die nacht tevens in staat om hem… Gerard Koster… tot grote erotische vervoering te brengen.'
Frans Raap schudde afkeurend zijn hoofd.
'Gemeen.'
De Cock knikte.
'Dat was het,' gaf hij beschaamd toe. 'Maar de enige mogelijkheid om tot een bewijsvoering te komen. Ik was er van overtuigd, dat Hans Boschgraed snel zou toeslaan en voor zijn daad opnieuw dezelfde plek zou kiezen.' Vledder grijnsde.
'De stille parkeerplaats aan de Oosterdokskade.' De Cock nam nog een slok van zijn cognac. 'De parkeerplaats aan de Oosterdokskade,' herhaalde hij somber. 'Ik maakte met Gerard Koster de afspraak, dat hij mij zou bellen wanneer Hans Boschgraed… onder welk motief ook… een afspraak met hem zou maken.'
De oude rechercheur zakte in zijn fauteuil achterover.
'De afloop kennen jullie… op de parkeerplaats stond een val voor hem klaar.'
Er viel een lange diepe stilte. Het was alsof ze allen de verschrikkelijke gebeurtenissen in hun gedachten nog eens de revue lieten passeren… probeerden het gedrag van Hans Boschgraed te vatten. Mevrouw De Cock begon de onaangeroerde lekkernijen rond te delen en de gesprekken kwamen op gang. De zaak van de ontluisterende dood geraakte langzaam op de achtergrond en de gesprekken werden algemener.
Toen tegen twaalf uur allen waren vertrokken, schoof mevrouw De Cock een leren poef bij en ging voor haar echtgenoot zitten. 'Je vertelde mij van een oude, bejaarde man, die een paar maal zo tegen de klok van elf uur op de bank voor de recherchekamer zat.'
'Ja.'
'Heeft die nog iets met de zaak te maken?'
De Cock knikte.
'Ik heb na de arrestatie van zijn zoon nog heel lang met hem gesproken.'
Mevrouw De Cock keek haar man verbijsterd aan. 'Zijn zoon?'
De Cock knikte opnieuw.
'De moeder van Hans Boschgraed is al jaren geleden gestorven. De jonge leraar Nederlands woonde nog steeds in huis bij zijn vader. De oude man wist wat er in zijn zoon omging. Hij kende zijn liefde, zijn passie voor de mooie Ranske Rauward, lerares Duits. Op de avond van de moord op Minnertsga kwam Hans Boschgraed met bebloede handen thuis en bekende zijn vader wat hij had gedaan. '
'Verschrikkelijk.'
De Cock streek met zijn tong langs zijn droge lippen. 'Wij… eh, wij zijn soms niet alert genoeg… letten onvoldoende op het gedrag van de mensen om ons heen… zijn vaak ongevoelig voor de signalen die ze naar ons uitzenden.
Ik had moeten beseffen dat de oude man een geheim met zich meedroeg, maar niet de moed bezat om dat geheim aan mij te openbaren. Ik heb mij de tijd niet gegund… ik ben niet rustig naast hem gaan zitten om tussen hem en mij een sfeer te scheppen, waarin de oude man zijn hart had kunnen luchten.'
Mevrouw De Cock legde haar hand op de knie van haar echtgenoot. 'En dat doet je pijn.'
De grijze speurder boog zijn hoofd en huilde.