Vledder grijnsde.
‘De tweede moord.’
De Cock knikte.
‘De Shovel besloot snel toe te slaan voordat de andere bendeleden op het rendez-vous kwamen. Toen hij de avond daarna bij het peeskamertje kwam, vond hij de sponningen en de toegangsdeur versplinterd en trof in het kamertje de onhandige Charles van Milschot met een groot model schroevendraaier in zijn hand. Na een korte worsteling legde hij ook Juwelen Charles een stuk elektriciteitsdraad om zijn nek en wurgde hem.’
Jaap Alberts fronste zijn wenkbrauwen.
‘Hoe kreeg u De Shovel zover dat hij op een afspraak met Hendrik Noorddijk inging?’
De Cock plukte aan zijn neus.
‘Nadat wij in Den Haag een bezoek aan zijn vader hadden gebracht, besloot Hendrik Noorddijk op mijn verzoek tot samenwerking in te gaan. Hendrik was vooral woedend op De Shovel om de moord op zijn vriend en oude penozemaat Haagse Bertus. Hij schatte dat De Shovel zich in Amsterdam ophield bij een vroegere vriendin van hem in de Kinkerstraat. In mijn bijzijn voerde Hendrik Noorddijk een telefoongesprek met De Shovel, waarbij hij hem rechtstreeks van de moord op Haagse Bertus en Juwelen Charles beschuldigde. Hij stelde De Shovel voor de keuze: óf hij… Hendrik Noorddijk… biechtte alles bij de politie op… óf hij en De Shovel deelden samen de buit.’
Appie Keizer grinnikte.
‘De Shovel had maar weinig keus.’
De Cock glimlachte.
‘Ik rekende er min of meer op dat De Shovel in het peeskamertje een poging zou ondernemen om Hendrik Noorddijk te wurgen.’
Jaap Alberts knikte.
‘Als ik niet zo vlug onder dat bed vandaan was gekomen, dan had Hendrik Noorddijk nu niet meer geleefd.’ De jonge diender schudde triest zijn hoofd. ‘Allemensen, wat heeft De Shovel een kracht in zijn beide armen. Ik had de grootste moeite om hem naar de grond te krijgen.’
Fred Prins boog zich opnieuw naar voren.
‘Wat gebeurt er nu met die schat?’
De Cock ademde diep.
‘Men zal proberen om de oorspronkelijke eigenaars te vinden. Heeft een verzekeringsmaatschappij een uitbetaling gedaan, dan krijgt die de beschikking over dat deel van de juwelen.’
‘En de vroegere buit?’
‘Je bedoelt het vermogen dat de bendeleden zich hadden verworven?’
‘Precies.’
‘Daar zal het zogeheten Pluk-ze-team zich wel over ontfermen.’
Fred Prins gniffelde.
‘Niet leuk voor Hendrik Noorddijk.’
De Cock maakte een hulpeloos gebaar.
‘Híj leeft nog.’
De oude rechercheur stond op. De lange uiteenzetting had hem wat vermoeid. Hij strekte even zijn rug en ging toen weer zitten. De grijze speurder schonk nog eens in. Het gesprek werd algemener en de wurgmoorden in het peeskamertje raakten wat op de achtergrond.
Mevrouw De Cock kwam uit de keuken met schalen vol lekkernijen en liep presenterend rond. De oude rechercheur placht op strikt vertrouwelijke momenten wel eens te onthullen dat hij zijn lang en gelukkig huwelijksleven mede dankte aan de culinaire gaven van zijn vrouw.
Het was al vrij laat toen de laatste gasten vertrokken. De Cock liet zich onderuitzakken in zijn fauteuil en nam zijn derde glas. Zijn vrouw schoof een poef bij en ging pal voor hem zitten.
‘Dat je niet eerder aan De Shovel hebt gedacht!’ sprak ze met een licht verwijt. ‘Je had hem bij die eerste moord al in je handen.’
De Cock schudde zijn hoofd.
‘Ik wist op dat moment nog niets. Het enige verwijt dat ik mijzelf kan maken, is dat ik aan De Shovel had moeten denken toen ik erachter kwam dat alle bendeleden jarenlang in Spanje hadden vertoefd. Van Hans Rijpkema wist ik dat De Shovel een huis aan de Costa Brava had gekocht.’
Mevrouw De Cock glimlachte.
‘Het zij je vergeven.’
Ze zweeg even en staarde voor zich uit.
‘Weet je wat mij in deze zaak het meest pijn heeft gedaan?’
De Cock keek haar vertederd aan. Hij raadde het antwoord.
‘De dood van Charmaine Dupuitrain.’