‘Heet die Haverkamp?’
De Cock knikte instemmend.
‘Hendrik Haverkamp. Hebben we eens een leuke ingang. Misschien kan Handige Henkie ons iets over die vreemde Klaas Sonderlick vertellen… of hij ook in poppen handelde en dreigbrieven schreef. Bel nog even met de politie in Lelystad. Misschien woont die Klaas Sonderlick daar nog.’
Vledder wentelde het telefoonmolentje op zijn bureau, draaide een nummer en vroeg inlichtingen.
Na enige tijd legde hij de hoorn op het toestel terug en keek op. De Cock monsterde zijn gezicht.
‘Wat is er?’
Vledder liet zijn hoofd iets zakken.
‘Klaas Sonderlick is dood. Vermoord. Hij werd twee jaar geleden op een parkeerterrein in de nabijheid van de Duitse stad Bochum gevonden… doorzeefd met kogels. In zijn auto vond men een aantal antieke poppen… gevuld met cocaïne.’‘Wie?’
Vledder schudde zijn hoofd.
‘Van de daders geen spoor.’
7
De Cock woelde met zijn dikke vingers door zijn stugge grijze haar. Zijn gezicht stond somber.
‘Het wordt steeds ingewikkelder,’ verzuchtte hij. ‘Een ding staat vast: de oude heer Van Nederveld onderhield vreemde relaties.’ Vledder glunderde.
‘Ik krijg gelijk… je zult het zien… het motief voor de moord op het echtpaar Van Nederveld ligt buiten de familiesfeer.’‘Ondanks de onderlinge beschuldigingen?’
Vledder knikte.
‘Dat is het gevolg van een gegroeid wantrouwen tussen de kinderen van het echtpaar Van Nederveld. Emotioneel… niet wezenlijk.’
De Cock strekte zijn wijsvinger naar hem uit.
‘Buiten de familiesfeer. Dat betekent dat je je aandacht wilt richten op Klaas Sonderlick.’
‘Precies.’
De Cock schudde zijn hoofd.
‘Klaas Sonderlick valt volgens mij buiten beschouwing. Hij werd twee jaar geleden bij Bochum geliquideerd. En dood is een perfect alibi. Het verbaast mij alleen dat de politie in Lelystad wel van zijn liquidatie op de hoogte is en onze administratie niet.’
‘Dat interesseert mij niet,’ antwoordde Vledder wrevelig. ‘Er zullen beslist meer doden in onze administratie zijn blijven hangen.{Het heeft weinig zin om gestorven criminelen in het bestand te houden.} Het gaat mij ook niet om de persoon van Klaas Sonderlick, maar om zijn handel.’
‘Cocaïne?’
Vledder ademde diep.
‘Denk nu eens aan die vreemde dreigbrief,’ vervolgde hij geduldig.
De Cock grinnikte.
‘Als de poppen niet dansen,’ declameerde hij, ‘krijg je bloemen op je graf.’
Vledder knikte instemmend.
‘Vermoedelijk leverde de oude heer Van Nederveld de antieke poppen waarmee Klaas Sonderlick zijn cocaïne smokkelde.’ De Cock plukte aan het puntje van zijn neus.
‘De woorden als de poppen niet dansen zou men dan moeten opvatten als een ernstige vermaning van Klaas Sonderlick aan de heer Van Nederveld om de verlangde poppen te leveren.’ De ogen van Vledder glinsterden.
‘Exact. Geen poppen, dan bloemen op je graf.’
De Cock knikte.
‘Wat mij intrigeert, is dat de oude heer Van Nederveld blijkbaar tegen dergelijke bedreigingen was opgewassen. Zijn koele reactie op de brief is daarvan een duidelijk bewijs.’
Vledder snoof.
‘Hij kende het klappen van de zweep… wist met wat voor luitjes hij van doen had. Als we ervan uitgaan — en waarom zullen we dat niet? — dat de oude heer Van Nederveld wist waarvoor zijn antieke poppen werden gebruikt, dan was hij nauw bij de handel in cocaïne betrokken.’
De Cock stak afwerend zijn rechterhand omhoog.
‘Dat gaat mij toch even te ver,’ sprak hij vermanend. ‘Je slaat op hol. Die bewering is niet rationeel meer. De wetenschap dat Klaas Sonderlick zijn antieke poppen gebruikte voor de smokkel van cocaïne, behoeft niet te betekenen dat Van Nederveld ook bij de handel in drugs was betrokken. Wel bestaat de mogelijkheid dat die antieke-poppen-wetenschap voor anderen bedreigend is geweest.’
‘Voor de mensen die Klaas Sonderlick liquideerden?’ De Cock trok een bedenkelijk gezicht.
‘Bij de liquidatie van Klaas Sonderlick in Bochum zijn de antieke poppen met cocaïne door de daders blijkbaar onaangeroerd gebleven, anders had de Duitse politie die niet in zijn wagen aangetroffen. En dat is vreemd. Zij vertegenwoordigden toch een enorm kapitaal.’
Vledder knikte begrijpend.
‘Je bedoelt dat de daders van de liquidatiemoord in Bochum de antieke-poppen-wetenschap blijkbaar niet bezaten?’ De Cock schudde zijn hoofd.
‘Ze hebben de waarde van de oude antieke poppen niet ingezien… niet geweten wat ze bevatten. Ik denk dat ten aanzien van Klaas Sonderlick alleen een opdracht tot liquidatie is gegeven. Verder niets.’
De oude rechercheur kwam uit zijn stoel overeind en sjokte naar de kapstok.
Vledder liep hem na.
‘Waar ga je heen?’
De Cock draaide zich half om.
‘Het is lang geleden dat ik Handige Henkie een bezoek bracht.’
De ex-inbreker keek met een gezicht vol ongeloof en verbazing naar De Cock op. Verschrikt monsterde hij het gelaat van de oude speurder.
‘Kom… eh, kom je mij arresteren,’ stamelde hij onthutst. De Cock bracht zijn beminnelijkste glimlach.
‘Heb ik daar reden toe?’ vroeg hij plagerig. ‘Ik dacht dat jij alleen nog het smalle pad der deugd bewandelde?’
Handige Henkie trok zijn schouders op.
‘Bij jou weet je het nooit.’
De Cock trok een verongelijkt gezicht.
‘Heb ik jou in het verleden wel eens ten onrechte gearresteerd?’
De ex-inbreker schudde zijn hoofd.
‘Nooit.’
Handige Henkie draaide zich om en liep voor de rechercheurs uit naar een gezellig ingerichte woonkamer en wees uitnodigend naar diepe fauteuils met een stoffen bekleding, bedrukt met vrolijke bloemmotieven.
‘Ga zitten en denk niet dat ik nog eens opnieuw voor je ga inbreken.’{Zie: De Cock en het lijk in de kerstnacht.}
De Cock nam plaats. Hij legde zijn oude hoedje naast zich op het tapijt en zwaaide afwerend. Daarna tastte hij in de rechtersteekzak van zijn regenjas en toonde de ex-inbreker een koperen houdertje met daarin een keur van stalen sleutelbaarden. ‘Sinds ik dit van jou heb gekregen, heb ik jouw vakmanschap niet meer nodig.’
Handige Henkie lachte.
‘Gebruik je het nog steeds?’
De Cock knikte.
‘Bij tijd en wijle… voor kleine intieme onderzoekjes.’ Handige Henkie grijnsde.
‘Ik volg het criminele gedoe nog wel in de kranten. Tegenwoordig noemt men zo’n intiem onderzoekje een inkijkoperatie en de advocaten doen er nogal verontwaardigd over.’
De Cock maakte een schouderbeweging.
‘Much ado about nothing.’
‘Wat?’
‘Veel geschreeuw en weinig wol.’
Handige Henkie kwam iets uit zijn fauteuil naar voren. Hij keek de oude rechercheur aan.
‘Je bent toch niet naar mij toe gekomen om nog eens in mijn mooie blauwe ogen te kijken?’
De Cock blikte onbewogen terug.
‘Volgens mij zijn ze groen.’
De ex-inbreker trok zijn gezicht strak.
‘Je weet best wat ik bedoel.’
De Cock reageerde niet direct. Hij keek om zich heen… naar het uitbundige meubilair, naar de heldere gordijnen en sierlijke volants voor de ramen.
‘Ik ben blij dat het je goed gaat.’
Handige Henkie knikte.
‘Ik mag niet klagen,’ sprak hij ernstig. ‘Mijn vrouw en ik hebben elk een baan. Redelijk. Voor de deur staat ons wagentje… nog geen jaar oud en wij hebben een vakantie geboekt voor Ibiza.’ De Cock knikte bewonderend. ‘Prima.’
De oude rechercheur zweeg even, bracht zijn handen naar voren en drukte de vingertoppen tegen elkaar.