De Cock knikte traag. Zijn gezicht stond strak. Hij liet zijn hoofd iets zakken en zweeg. Voor alles wilde hij een discussie over dat onderwerp vermijden. Pas na een tijdje keek hij op. ‘U stelt dus dat Hagen de Bourgondiër Gunther Worms doodde?’ Adelheid van Kleef knikte nadrukkelijk.
‘Dat doe ik… absoluut.’
‘Waarom… wat was het motief?’
‘Onenigheid.’
‘Waarover?’
‘Zaken.’
De Cock spreidde zijn handen in wanhoop. ‘Wat voor zaken?’ Adelheid van Kleef vouwde in een rustig gebaar haar beide handen in haar schoot. ‘Gunther Worms en Hagen de Bourgondiër,’ sprak ze kalm, ‘handelden beiden in kunst- en siervoorwerpen. Zij waren compagnons.’
De Cock sloot even zijn ogen.
‘Waarom heeft niemand mij dat ooit verteld?’
Adelheid van Kleef trok haar schouders op.
‘Ik denk dat slechts weinigen dat weten… van dat compagnonschap, bedoel ik. Ieder lid van het oudheidkundig genootschap wist dat Gunther Worms in antieke voorwerpen handelde. Maar dat Hagen de Bourgondiër deelgenoot was… hem daarbij hielp… wist vrijwel niemand.’
‘U wist het?’
‘Zeker.’
‘Hoe?’
‘Van Siegfried van Xanten. Ik heb het u verteld… hij en Hagen de Bourgondiër waren aanvankelijk goede vrienden.’ De Cock glimlachte innemend.
‘Handelde Siegfried van Xanten ook in kunst- en siervoorwerpen?’
Adelheid van Kleef schudde haar hoofd.
‘Nee… Siegfried deed niets.’
‘Waar leefde hij dan van?’
‘Ik… eh, ik onderhield hem.’
De Cock boog zich iets naar voren. ‘Hoe kwam Siegfried van Xanten aan die fraaie antieke bronzen dolk?’
Adelheid van Kleef draaide haar hoofd iets weg.
‘Dat weet ik niet,’ sprak ze zacht.
De Cock pauzeerde even. Zijn scherpe blik gleed langs haar gezicht en haar lange goudblonde haren. Net als in de aula van de Oosterbegraafplaats kwam het sprookje van de Lorelei in zijn gedachten… de beeldschone vrouw, die zittend op een rots, de schippers op de rivier de Rijn zo in vervoering bracht dat ze vergaten het roer te houden. Was er een vergelijking? Welke macht had deze vrouw over de mannen met wie zij in aanraking kwam? Hij blikte opzij naar Vledder. De jonge rechercheur staarde Adelheid van Kleef vrijwel ademloos aan. Vervoering? Betovering?
De grijze speurder schraapte zijn keel.
‘Sinds wanneer leeft bij u de absolute overtuiging dat Hagen de Bourgondiër Gunther Worms doodde?’
Adelheid van Kleef strekte haar schouders en duwde haar buste iets naar voren. ‘Sinds het moment,’ sprak ze bedaard, ‘dat Hilde Brunet mij belde en zei dat zij haar man bij de oprijlaan van haar villa had gevonden… dood met een antieke bronzen dolk in zijn rug.’ Ze spreidde even haar handen. ‘Op dezelfde wijze als waarop Hagen de Bourgondiër Siegfried van Xanten had vermoord.’
De Cock knikte begrijpend. ‘Wanneer belde Hilde Brunet u?’‘Gisteravond laat. In ieder geval na twaalf uur. Ik lag al in bed.’‘Was er een reden voor Hilde Brunet om juist u te bellen?’‘Hilde Brunet en ik onderhielden nog wel contacten… ook nadat ik uit het genootschap was getreden. Ik denk dat ze er toch met iemand over wilde praten. De dood van Gunther heeft haar toch geschokt.’
‘Wist Hilde Brunet van een onenigheid tussen haar man en Hagen de Bourgondiër?’
‘Daar heeft ze niets van gezegd.’
‘Weet u het?’
‘Nee. Ik vermoed alleen dat onenigheid over zaken en geld het motief is geweest.’
De Cock bracht zijn handen naar voren en drukte de vingertoppen tegen elkaar. ‘Laten we alles nog even recapituleren… u verdenkt Hagen de Bourgondiër van de moord op Gunther Worms omdat Gunther Worms op dezelfde wijze als Siegfried van Xanten werd gedood… en u verdenkt Hagen de Bourgondiër van de moord op Siegfried van Xanten op basis van het baargericht?’
Adelheid van Kleef schudde heel langzaam haar hoofd. ‘Dat niet alleen.’
De Cock fronste zijn wenkbrauwen. ‘Wat dan nog meer?’‘Hij heeft het mij bekend.’
De mond van De Cock viel half open. ‘Hagen de Bourgondiër heeft aan u bekend dat hij Siegfried vermoordde?’
‘Ja.’
‘Wanneer deed hij dat?’
Adelheid van Kleef liet haar hoofd zakken. Haar goudblonde haren vielen als een gordijn voor haar gezicht.
‘Op de avond na het baargericht.’
17
Ze slenterden over het trottoir van de Oude Waal in de richting van de Binnen Bantammerstraat. De Cock blikte steels naar de oude zolderschuit in de Eilandsgracht, waarop een paar dagen geleden een jonge vrouw spiernaakt lag te zonnen. Ze was er niet. De oude rechercheur vermoedde dat de warmte van het waterige zonnetje voor haar te schamel was om zich daaraan bloot te stellen. Het bloot-stellen bracht een glimlach op zijn lippen. Via de Binnen Bantammerstraat en de brug over de Geldersekade liepen ze de Stormsteeg in. Op de hoek van de Zeedijk leunde een groepje dealers verveeld tegen een gevel. Ondanks pogingen om hen te verdrijven, bleef de Zeedijk en directe omgeving het gebied waar de straathandelaren in drugs opereerden. Nagestaard liepen de beide rechercheurs aan het groepje voorbij.
Vledder keek de grijze speurder van terzijde aan.
‘Zou zo’n klacht tegen jou terzake dood door schuld enige kans maken?’
De Cock schudde zijn hoofd.
‘Adelheid van Kleef beweert nu wel dat Hagen de Bourgondiër Gunther Worms heeft vermoord, maar daarvoor bestaat geen enkele aanwijzing… hoogstens een vaag vermoeden. Bovendien is onenigheid een schraal motief. En zelfs als later mocht blijken, dat hij inderdaad verantwoordelijk is voor de dood van Gunther Worms, dan nog kan mij geen nalatigheid worden verweten. Zijn daad was in geen enkel opzicht te voorzien.’ Hij grinnikte jongensachtig. ‘Het is dwaas. Ik ben er dan ook maar niet op ingegaan.’
Vledder glimlachte.
‘Eerlijk gezegd verbaasde mij dat een beetje.’
De Cock gebaarde voor zich uit.
‘Als er al sprake is van nalatigheid, dan is dat een nalatigheid van Adelheid van Kleef. Toen Hagen de Bourgondiër haar bekende Siegfried van Xanten te hebben gedood, had zij mij dat onmiddellijk moeten melden. Het verbaast mij dat ze dat niet heeft gedaan.’
‘Geloof jij in die bekentenis?’
De Cock trok zijn schouders iets op.
‘Ik acht die mogelijkheid niet uitgesloten. Hagen de Bourgondiër was vroeger verliefd op Adelheid van Kleef en ik kreeg het idee dat die liefde nog lang niet was bekoeld. Ik kan mij dus voorstellen dat hij na de dood van Siegfried van Xanten weer contact met Adelheid heeft opgenomen.’
De ogen van Vledder begonnen te glinsteren.
‘En haar toen in een vertrouwelijk moment die bekentenis heeft gedaan?’
De Cock knikte.
‘Het is voor ons in elk geval… juridisch gezien… een aardig steunpuntje. Daarom heb ik haar opzienbarende verklaring ook onmiddellijk in concept opgenomen en door haar in mijn notitieboekje laten ondertekenen. Op basis van die verklaring zouden we iets tegen Hagen de Bourgondiër kunnen ondernemen.’‘Zoals?’
‘Hem arresteren.’
‘Voor de moord op Siegfried van Xanten?’
‘Inderdaad.’
Vledder keek zijn oude collega van opzij aan.