‘De jongen die in Leiden rechten studeert… de zoon van Hendrik Zuiderman en Marie van de Heuvel?’
‘Ja.’
Vledder grinnikte.
‘Waarom… waarom zou die jongen in dat kinderpornodossier voorkomen?’
‘Hendrik Zuiderman en Marie van den Heuvel gebruikten hun kind als voornaamste model,’ sprak De Cock misprijzend.
Vledder reageerde geschokt.
‘Het is niet waar.’
De Cock trok een vies gezicht.
‘Volgens Alex van de Boogaard zijn er onder pedofielen nog volop schunnige foto’s van Albert van den Heuvel in omloop. Die jongen zou daardoor een intense haat jegens zijn vader hebben opgebouwd.’
Vledder kneep zijn lippen op elkaar.
‘Als die jongen,’ verzuchtte hij, ‘nog steeds met dat kinderpornoverleden wordt geconfronteerd, kan ik mij dat levendig voorstellen.’
De jonge rechercheur zweeg even.
‘En haat jegens zijn moeder?’
De Cock trok zijn schouders op.
‘Blijkbaar niet. Volgens Alex van de Boogaard zou Albert zijn moeder in vertrouwen hebben verteld, dat hij wel eens een moord op zijn vader heeft overwogen. Mijns inziens zou hij niet zo openhartig zijn geweest als hij ook haar in zijn haatgevoelens had opgenomen.’
Vledder staarde voor zich uit.
‘Door-je-eigen-vader-te-zijn-misbruikt-als-een-object-voor-kinderporno. Wel degelijk een motief om over na te denken.’
‘Je bedoelt als een motief voor moord?’
‘Absoluut.’
De Cock glimlachte.
‘Daar wil je nu rustig over denken?’
‘Dat lijkt mij zinvol.’
De Cock keek zijn jonge collega onderzoekend aan.
‘Dick Vledder,’ sprak hij ernstig, ‘je gaat vooruit. ‘Een paar jaar geleden zou je al in de Golf zijn geklommen om die jongen in Leiden voor moord te arresteren.’
De jonge rechercheur schudde zijn hoofd.
‘In feite ben ik niets veranderd. Ik bedwing mijn opstormende emoties, maar in mijn hart ben ik nog net zo. Als jij ermee zou instemmen, dan stapte ik zo achter het stuur van de Golf en reed naar Leiden.’
De Cock schudde zijn hoofd.
‘Daar voel ik nog niets voor. Ik wil eerst eens met moeder Van den Heuvel over deze kwestie praten. Hoe groot was haar aandeel in de kinderpornoproductie van haar vriend Hendrik Zuiderman? Heeft ze toegestemd in het misbruiken van haar zoon? En ik wil haar reactie zien op mijn vraag of zoon Albert tot een moord in staat is.’
Vledder grijnsde.
‘Haar antwoord kan ik je nu al geven.’
De Cock schudde zijn hoofd.
‘Ik sprak niet van een antwoord… ik sprak van een reactie.’
Marie van den Heuvel kwam in een trage tred de grote recherchekamer binnen, knoopte haar regenjas los en ging op de stoel naast het bureau van De Cock zitten. Haar ogen fonkelden.
‘Mevrouw Van Nibbixwoud,’ sprak ze mat, ‘zei me, dat ik me bij u diende te vervoegen.’
De Cock glimlachte.
‘Dat klinkt streng.’
‘Zo zei ze het.’
De Cock bezag het fleurige mantelpakje, dat ze onder haar regenjas droeg. Hij wees ernaar.
‘Geen zwart?’
Over haar rond blozend gelaat viel een schaduw.
‘Waarom zwart?’ vroeg ze vinnig.
De Cock gebaarde achteloos.
‘De dood van Hendrik Zuiderman.’
Mevrouw Van den Heuvel trok haar mond strak.
‘Om zijn dood rouw ik niet.’
Het klonk bitter.
De Cock veinsde verbazing.
‘Gisteravond leek u mij toch bedroefd.’
Mevrouw Van den Heuvel verschoof iets op haar stoel.
‘Ik heb jaren het bed met die man gedeeld. Daar waren ook prettige momenten bij.’
‘U hebt mij gisteravond gezegd, dat u op den duur geen intimiteiten meer van hem kon verdragen.’
Mevrouw Van den Heuvel knikte.
‘Dat klopt.’
‘Waren er geen andere overwegingen voor de scheiding?’
Ze keek hem argwanend aan.
‘Hoe bedoelt u?’
‘Tegenstellingen?’
‘Welke?’
De Cock zwaaide met zijn arm.
‘U bent in het verleden allebei veroordeeld voor het maken van kinderporno.’
Marie van den Heuvel liet haar hoofd iets zakken.
‘Ja.’
‘Hoe groot was uw aandeel?’
‘Te verwaarlozen.’
‘Toch bent u voor uw aandeel gestraft.’
Mevrouw Van den Heuvel keek naar hem op. Haar mond vormde een strakke lijn.
‘Volkomen ten onrechte,’ siste zij. ‘Hendrik Zuiderman deed aan pornografie. En hij was niet de enige bij ons op het reclamebureau.’
‘Wie waren de anderen?’
Mevrouw Van den Heuvel stak haar kin naar voren.
‘Dat zoekt u zelf maar uit. Ik sta niet graag als verklikker te boek.’
Het klonk fel, verbeten.
De Cock boog zich vertrouwelijk naar haar toe.
‘Mij is ter ore gekomen,’ sprak hij kalm, ‘dat Zuiderman en u kinderporno maakten met uw zoon Albert als model.’
Marie van den Heuvel staarde secondenlang langs hem heen.
‘Ik was daar op tegen.’
‘Toch gebeurde het.’
‘Ja.’
De Cock pauzeerde tot haar blik weer op hem was gericht.
‘Hoe oud was Albert?’
‘Vier, zes, acht, tien, twaalf.’
‘Dus permanent.’
Marie van den Heuvel schudde haar hoofd.
‘Ik heb nooit meegewerkt. Ik ben er ook nooit bij geweest als Hendrik dat deed.’
De Cock reageerde scherp.
‘U stond het toe.’
Ze maakte een verontschuldigend gebaar.
‘Hoe… eh, hoe had ik het kunnen verhinderen.’
De Cock keek haar verwonderd aan.
‘U had met uw kind moeten vluchten… weg van die man. U had de politie kunnen inlichten. Er waren tal van mogelijkheden om er een eind aan te maken.’
De vrouw zuchtte diep.
‘Er is mij in die tijd nooit een mogelijkheid te binnen geschoten.’
De Cock snoof.
‘Een leugen.’
‘Een waarheid.’
De Cock voelde geen lust tot een verder twistgesprek.
‘Hoe reageerde Albert toen hij wat ouder werd?’
Marie van den Heuvel ademde diep.
‘Verbitterd.’
‘Hij haatte zijn vader?’
‘Ja.’
‘En u?’
‘Wat bedoelt u?’
‘Koesterde hij ook haatgevoelens jegens u?’
Mevrouw Van den Heuvel schudde haar hoofd.
‘Hij vindt mij onschuldig.’
De Cock boog zich opnieuw naar haar toe. Zijn blik bleef strak op haar gericht.
‘Acht u Albert tot een moord in staat?’
Marie van den Heuvel keek hem verschrikt aan. Ze vouwde haar handen ineen en sloot haar ogen.
‘O, God… o, God,’ riep ze met angst in haar stem. ‘O, God, laat het niet waar zijn.’ Het was een vurig gebrachte smeekbede.
De Cock keek naar Vledder op.
‘Heeft Marie van den Heuvel jou het adres van die jongen in Leiden gegeven?’
De jonge rechercheur knikte.
‘Zonder morren.’
‘Ik heb met haar te doen. Ik voel iets van de pijn in haar hart. Ze gaat uiteraard gebukt onder hetgeen er in het verleden is gebeurd. Ik denk dat die Zuiderman zo’n dominante figuur is geweest, dat zij zich niet tegen zijn handelen heeft kunnen verzetten. Het lijkt op een slaafs gedrag.’
Vledder snoof.
‘Ik vind het terecht, dat de rechter destijds ook haar heeft veroordeeld. Een vrouw die haar kind laat misbruiken, is geen moeder.’
De Cock trok een bedenkelijk gezicht.
‘Ze wist er van, maar dat is nog geen medeplichtigheid. Je kunt haar verwijten dat ze zich te weinig tegen de tirannie van haar man heeft verzet.’
‘Wil je er vanavond nog heen?’
‘Waarheen?’
‘Leiden.’
De Cock schudde zijn hoofd.
‘Moeder Van den Heuvel zal straks wel contact met hem zoeken en hem een verhoor afnemen… scherper en indringender dan waartoe wij ooit in staat zullen zijn.’