Vledder lachte.
‘Bijna.’
De Cock trok zijn schouders op.
‘Bovendien… in de buurt van de Wallen had niemand interesse voor kinderporno.’
‘En als dat wel was opgedoken?’
De Cock antwoordde fel.
‘Dan zouden er beslist acties zijn gekomen… direct vanuit bureau Warmoesstraat of via de zedenpolitie.’
De oude rechercheur wuifde om zich heen.
‘Ik vind sommige meiden achter de ramen tegenwoordig ook veel te jong. Ik zal daar toch eens met de zedenpolitie over babbelen. We moeten hier geen oosterse toestanden hebben met jonge kinderen in de prostitutie.’
‘Zou de zedenpolitie dat kunnen keren?’
De Cock reageerde emotioneel.
‘Dat moet.’
Een tijdje slenterden ze zwijgend verder.
Bij de Oude Kennissteeg namen ze de brug naar het Oudekerksplein. De Cock liep plotseling links de Sint Annendwarsstraat in. Vledder kwam hem na.
‘Waar ga je heen?’
‘Naar de Dollebegijnensteeg.’
‘Wat is daar?’
‘Daar woont Blonde Klaartje.’
Vledder grijnsde.
‘En wie is Blonde Klaartje?’
De Cock wees voor zich.
‘Een vrouwtje uit de business, ik heb haar wel eens in fullcolour naakt op een kalender zien staan.’
Met De Cock voorop hesen de rechercheurs zich langs een smalle houten trap omhoog. Op het portaal van de eerste etage klopte de grijze speurder op de toegangsdeur. Een vrouwenstem riep: ‘Wie is daar?’
De Cock antwoordde niet. Hij deed eenvoudigweg de deur open en bleef breed lachend in de deuropening staan.
Een knappe jonge vrouw met zacht fluorescerende groene ogen en lang lichtblond golvend haar kwam half uit haar fauteuil omhoog. Ze droeg een zwartzijden kimono waarop flamenco’s in fleurige borduursels.
Blij verrast keek de vrouw op.
‘De Cock,’ riep ze lachend, ‘ouwe politieschooier. Leuk, dat ik je weer eens zie. Waar zat je al die tijd. Ik schat dat ik je in jaren niet heb ontmoet. Kom je mij eindelijk eens arresteren?’
De oude rechercheur grinnikte. Hij duimde over zijn schouder.
‘Ik heb een hulpje meegenomen.’
Hij stapte verder het kamertje in. Vledder volgde en deed de deur achter zich dicht.
Blonde Klaartje bekeek de jonge rechercheur met kennersblik.
‘Een knap gozertje,’ concludeerde ze bewonderend. ‘Compleet… met alles erop en eraan.’
De Cock knikte.
‘Ik zoek ze tegenwoordig zelf uit,’ grapte hij.
Blonde Klaartje hield haar hoofd iets schuin.
‘Kom je mij echt arresteren?’
De Cock schudde zijn hoofd.
‘Meid… zelfs al had je een gruwelijke moord gepleegd, dan zou ik het nog niet over mijn hart kunnen verkrijgen om jou in de petoet te stoppen.’
Blonde Klaartje wendde zich tot Vledder.
‘Hoor je die ouwe?’ sprak ze grijnzend. ‘Ik bezweer het je… als het hem zo uitkomt, stopt hij zijn eigen moeder nog in de bak.’
Vledder reageerde niet.
De Cock liet zich in een gebloemde fauteuil zakken en legde zijn hoedje naast zich op het hoogpolig tapijt.
Blonde Klaartje nam tegenover hem plaats.
‘Nog steeds achter de misdaad aan?’
De Cock knikte.
‘Mijn noodlot.’
‘Wanneer ga je met pensioen?’
De Cock maakte een schouderbeweging.
‘Ik moet nog een paar jaartjes mee.’
Blonde Klaartje trok een grijns.
‘Zal ik jou eens wat vertellen, op de dag dat jij met pensioen gaat, steken ze in de buurt de vlag uit.’
De Cock lachte. Hij wist, dat het als grap was bedoeld. De oude rechercheur kende Blonde Klaartje al vanaf het moment dat ze als achttienjarige op de Wallen debuteerde. Zijn pogingen om haar uit de buurt te weren, mislukten. Blonde Klaartje wist wat ze wilde… makkelijk geld verdienen in de prostitutie.
‘Moet je niet werken vanavond?’
De vrouw schudde haar hoofd.
‘Ik krijg straks een nachtklantje… een lief oud mannetje, komt al jaren bij mij over de vloer, woont alleen en wil af en toe eens wat warms bij zich in bed.’
Ze maakte een schuivende beweging met duim en gekromde wijsvinger.
‘Het mannetje zit dik in de kluiten, kijkt niet op een paar snippen meer of minder.’
Ze lachte zachtjes.
‘Voor mij wordt het straks een makkie. Na het eerste nummertje valt hij al in een diepe slaap en is met geen trompet meer wakker te krijgen.’
De Cock blikte haar bewonderend toe.
‘Gauw verdiend.’
‘Zo is het.’
De Cock trok zijn gezicht in een ernstige plooi.
‘Zonder verder dollen,’ sprak hij plechtig. ‘Ik wil iets van je weten.’
‘Wat?’
De Cock nam een kleine pauze.
‘Nog niet eens zo lang geleden,’ ging hij verder, ‘heb ik van jou in kleur een pracht van een naaktfoto gezien op een kalender.’
Blonde Klaartje knikte.
‘Dat kan wel kloppen.’
‘Wanneer is die foto gemaakt?’
‘Al een jaar of twee, drie geleden.’
De Cock fronste zijn wenkbrauwen.
‘Zo lang al?’
Ze knikte opnieuw.
‘Sinds mijn vel niet zo strak meer om mijn lijf zit, vragen ze mij niet meer.’
‘Hoe ging dat?’
‘Wat bedoel je?’
‘Heb je jezelf ergens als model opgegeven?’
Klaartje schudde haar hoofd.
‘Ik zat op de Wallen achter het raam, kwam een mannetje naar mij toe, ik dacht een klantje. Het mannetje vroeg of ik bezwaar had tegen een naaktfoto. Ik zei: wat schuift het? Nou, het schoof.’
‘Veel?’
Klaartje grinnikte.
‘Ben jij van de belasting?’
‘Nee.’
Ze gniffelde.
‘Daar laat ik mij niet over uit.’
Ze schudde haar blonde hoofd.
‘Ik heb het destijds toch verkeerd aangepakt.’
‘Hoezo?’
‘Ik kreeg betaald voor de tijd dat ik poseerde.’
‘Dat is toch normaal?’
Blonde Klaartje trok een grijns.
‘Het was goed betaald, echt, ik was er destijds blij mee. Maar achteraf heb ik mij gerealiseerd, dat ik had moeten bedingen dat ze mij moesten betalen voor elke publicatie die ze uitbrachten. Ze maken nog steeds gebruik van die foto van mij. In bladen, advertenties, kalenders, noem maar op. Steeds kom ik dat naakte lijf van mij weer tegen. Maar ik krijg daar geen stuiver van.’
‘Waar is die foto destijds gemaakt.’
Klaartje zwaaide.
‘In een fotostudio… een onderdeel van het reclamebureau Succes.’
‘Aan de Herengracht?’
‘Precies.’
‘Wie was de fotograaf?’
Klaartje trok haar schouders op.
‘Er waren meer mannen met een camera.’
De Cock knikte begrijpend.
‘Maar met wie had je een deal, wie had de leiding, met wie maakte je afspraken, wie betaalde je?’
‘Ene meneer Zuiderman.’
De Cock trok zijn gezicht strak.
‘Die hebben we gisteren vermoord gevonden.’
De mond van Blonde Klaartje viel halfopen.
‘Allemensen… dus toch.’
De Cock keek haar niet-begrijpend aan.
‘Wat bedoel je met… dus toch?’
Klaartje schudde haar hoofd.
‘Die kerels daar met hun lampen en camera’s waren een stelletje viezeriken.’
Ze zuchtte diep.
‘Kijk, ik ben een hoer… al jaren. Als ik word betaald, word ik er niet heet of koud van als ze even aan mij frunniken. Bovendien is Willem, die vent van mij, niet zo heetgebakerd. Hij is wel wat van mij gewend. Maar er zijn meisjes en vrouwen die er niet tegen kunnen als vreemde handen aan hun lijf zitten. Vaak hebben dergelijke meisjes en vrouwen een mannetje achter zich staan met losse handjes… als je begrijpt wat ik bedoel?’
‘Je bedoelt,’ zei De Cock, ‘dat mogelijk een van die mannetjes met losse handjes verhaal is komen halen en dat de heer Zuiderman dat niet heeft overleefd.’