Procureur Beekman luisterde aandachtig naar het verslag van Hannelore.
‘Het kan geen twee keer misgaan,’ zei hij toen ze uitgepraat was. ‘Niemand zal het ons kwalijk nemen dat we tegen dat gespuis hardhandig optreden.’
Hannelore knikte en dat was voor Van In het teken om tot de actie over te gaan. Binnen de drie minuten stoven drie combi’s met loeiende sirenes in de richting van Waardamme. Van In en Hannelore volgden in de Twingo.
‘Weet Baert hier iets van?’
Op de Baron-Ruzettelaan gaf Hannelore plankgas. Van In gespte zijn veiligheidsgordel om.
‘Ik denk het niet. Baert wilde alleen zijn broer wreken.’
Hannelore minderde vaart voor de brug over het kanaal Brugge-Kortrijk. De naald van de snelheidsmeter wees tachtig kilometer aan. De Twingo protesteerde toen ze de bocht inscheurde. Van In hield de adem in. Hij probeerde zijn gedachten te ordenen. Het verhaal van Baert was niet in twee woorden samen te vatten.
‘Dani had dringend geld nodig voor een borstcorrectie. Hij kwam zijn broer om advies vragen en die introduceerde hem in de Cleopatra.’
‘In 1985?’
‘Ja.’
Hannelore haalde de combi’s in. Ze minderde vaart.
‘Baert werkte al meer dan twintig jaar voor Vandaele. Hij kende de Cleopatra,’ zei Van In.
Hij gespte zijn veiligheidsgordel los en stak een sigaret op.
‘Wat bedoel je met: hij werkte voor Vandaele?
‘Baert fungeerde als een spion. Hij bracht Vandaele op de hoogte van alles wat zich binnen het politiekorps afspeelde, verwittigde hem als er een razzia op til was en verdonkeremaande bezwarende processen-verbaal.’
‘Hoe wist hij dat Herbert zijn broer was?’
Hannelore nam ongevraagd een sigaret.
‘Dani had in de jaren tachtig zijn gebit laten opkalefateren. Die operatie had hem een fortuin gekost. Toen Baert het autopsierapport las, begon hij argwaan te koesteren. Bovendien had Dani als kind zijn scheenbeen gebroken en Baert wist dat hij voor de heren van de Love had gewerkt.’
‘Dus besloot hij Provoost uit de weg te ruimen,’ zei ze ongelovig.
‘Niet onmiddellijk. Baert wist dat Provoost gek was op zijn broer, maar hij wilde zekerheid.’
Bij de kerk van Oostkamp reed Hannelore door het stoplicht. De combi’s boden een perfecte dekking.
‘Daarom zette hij een val op. Hij stuurde Melissa.’
‘Melissa?’
‘Zijn vriendin,’ zei Van In. ‘Baert had haar in de Cleopatra leren kennen. Voor Baert bij haar introk, was ze een van de lievelingen van Provoost. De avond van de moord belde Melissa Provoost op. Die had wel zin in een nummertje en…’
‘Nu begrijp ik alles. Melissa belt aan, Provoost maakt de deur open en wordt door Baert in de boeien geslagen.’
‘Zo luidt de versie van Baert toch,’ zei Van In.
Hij deed zijn veiligheidsgordel weer om toen de snelheidsmeter boven de honderd dertig uitkwam. Door hun gebabbel hadden ze heel wat terrein verloren op de combi’s.
‘Dani Baert is dus in 1985 vermoord.’
Van In schudde het hoofd.
‘Baert zegt dat hij zijn broer in april van 1986 voor het laatst heeft gezien. Dani was pas terug uit Nederland, waar hij de borstcorrectie had laten uitvoeren. Die was niet naar zijn zin. Hij had opnieuw geld nodig.’
Binnen de vijf minuten stond de hele buurt op straat. Commissaris Decloedt van de Waardamse politie hield een oogje in het zeil, terwijl zijn Brugse collega’s de voordeur van het zakenkantoor VerVoort forceerden. Deze procedure was onwettig, maar de procureur had hem verzekerd dat hij de volledige verantwoordelijkheid voor de operatie op zich nam. Na de affaire van de verdwenen meisjes kon het gerecht zich weer een en ander permitteren.
De agenten deden hun werk grondig. Een kwartier later zag het zakenkantoor VerVoort eruit alsof het door een tornado was getroffen.
De genodigden namen plaats op de klapstoelen die buiten het schijnsel van de spots stonden opgesteld. Carine hoorde het geroezemoes. Ze kromp ineen. Het licht scheen door de blinddoek heen.
Johan Brys duwde de kleine serveerboy voor zich uit. Vervoort hield de deur voor hem open. De minister was naakt, op de lederen kap na. Op de serveerboy lagen de messen, tangen en priemen die hij straks zou gebruiken. Er zinderde een rilling van lust door het publiek toen de beul de kamer betrad.
Guido Versavel kwam het zakenkantoor binnen. Hij zag er vermoeid en bleek uit. Hannelore trakteerde hem op een flauwe knipoog en wees naar achteren. Uit het kantoor van Vervoort klonk glasgerinkel en gekraak van versplinterend meubilair.
‘Pieter is over de rooie gegaan toen de huiszoeking niets opleverde,’ zei ze bezorgd. ‘Hij is het hele huis aan het slopen.’
Versavel had de voorbije dagen aan den lijve ondervonden wat onmacht betekent. Hij opende de deur op een kier en stak zijn hoofd naar binnen. De kamer was een puinhoop. Van In schopte als een wildeman om zich heen.
‘Bewaar je de ramen voor het laatst?’ vroeg Versavel sarcastisch.
Van In keek op. Zijn woeste blik had een peloton van mariniers achteruit kunnen doen deinzen. Hij nam een verhakkelde bureaustoel in zijn handen en keilde die door het raam.
‘Tevreden?’
Versavel stapte het kantoor binnen.
‘Hannelore heeft me gebeld,’ zei hij. ‘Ze is bang dat je jezelf iets aandoet.’
‘En dan?’
Versavel schuifelde dichterbij. Hij laveerde behendig tussen de scherven.
‘Je bewijst Carine Neels geen dienst door op deze manier tekeer te gaan.’
‘O nee?’
Van In beukte met de hak van zijn schoen op het klavier van een PC. De helft van het alfabet spatte in het rond.
‘In de lokettenzaal hangt een grote spiegel,’ zei Versavel droogjes.
Van In haalde zijn voet uit het verbrijzelde klavier. Hij keek Versavel indringend aan en streek zenuwachtig door zijn bezwete haardos.
‘Kun jij een wit konijn uit je hoed toveren?’ vroeg hij smalend.
‘Misschien,’ zei Versavel kalm.
‘Hoezo, misschien?’
Versavel haalde een bundel uit zijn binnenzak.
‘Herinner je je nog dat je me gevraagd hebt het verhaal van Catrysse te verifiëren?’
Van In stapte over het puin. Zijn voorhoofd zag eruit als een bewaarappel die de hele winter op zolder heeft gelegen.
‘Catrysse woont in een verlaten boerderij, die eigendom is van Vandaele.’
Toen Hannelore hoorde dat Van In zijn sloopwerk had gestaakt, kwam ze eveneens naar binnen.
‘En dat zeg je nu,’ hoorde ze Van In zeggen.
Versavel verontschuldigde zich. ‘Ik zat onder de kalmerende middelen, Pieter. Pas toen Hannelore me belde, realiseerde ik me…’
‘Oké, oké,’ reageerde Van In prikkelbaar. ‘Catrysse woont in een eigendom van Vandaele en werkt als tuinman voor de vzw. Wat heb je nog meer?’
‘Catrysse heeft een gerechtelijk verleden,’ zei Versavel. ‘In 1982 is hij tot twee jaar cel veroordeeld wegens verkrachting van zijn buurmeisje.’
‘O jee,’ zuchtte Hannelore.
‘Baert moet daar ook achter gekomen zijn,’ ging Versavel verder.
‘Maar zweeg omdat Vandaele hem daartoe dwong.’
Van In hoefde niet lang na te denken. Als Vandaele Catrysse in bescherming had genomen, had hij daar een verdomd goede reden voor. Na de moord op Dani had hij de Love opgedoekt. Het leek logisch dat ze naar een andere plaats waren uitgeweken.
‘Verwittig Beekman,’ snauwde hij Hannelore toe. ‘Ik ben benieuwd wat onze tuinman aan het uitspoken is.’
Van John Catrysse werd verwacht dat hij de oprijlaan naar de boerderij in het oog hield. Maar nu alle gasten gearriveerd waren, kon hij het niet laten naar de kelder te sluipen en stiekem mee te genieten van het schouwspel.
Carine Neels voelde het magere mannenlijf over zich heen schuiven. Toen iemand de blinddoek losknoopte, knipperde ze even met de ogen. Ze verstijfde bij het zien van de lederen kap die op minder dan dertig centimeter boven haar gezicht zweefde. Haar hartslag stokte.