Inmiddels ...’
Hij had ook dit lichaam in de rivier kunnen gooien, maar hij bedacht nu, dat hij het kon gebruiken, misschien voor meerdere doeleinden. Hij zei tegen de anderen wat hij wilde en zij haalden het lichaam van de rots naar beneden en begonnen het over de vlakte te dragen. Frigate en Galeazzi, een voormalig importeur uit Triest, namen de eerste beurt. Frigate had blijkbaar niet veel zin in het karweitje gehad, maar toen Burton hem vroeg of hij het wilde doen, knikte hij. Hij pakte de man bij de voeten en liep voorop terwijl Galeazzi de dode onder de oksels vasthield. Alice liep achter Burton met de hand van het kind in de hare. Sommigen in de menigte keken nieuwsgierig en schreeuwden commentaar of vragen, maar Burton negeerde hen. Na ongeveer achthonderd meter namen Kazz en Monat het lichaam over. Het kind scheen door de dode niet gestoord te worden. Zij was nieuwsgierig geweest naar het eerste lichaam in plaats van door het verbrande uiterlijk met afschuw vervuld te worden.
‘Als zij werkelijk een oud-Keltische is,’ zei Frigate, ‘is zij er misschien aan gewend verkoolde lichamen te zien. Als ik me goed herinner verbrandden de Kelten hun offers levend in grote rieten manden tijdens godsdienstige ceremoniën. Ik herinner me niet ter ere van welke god of godin de ceremoniën waren. Ik wou maar, dat ik een bibliotheek had om te raadplegen. Denk je, dat we er hier ooit één zullen hebben? Ik denk, dat ik gek word als ik geen boeken heb om te lezen.’
‘Dat staat nog te bezien,’ zei Burton. ‘Als we niet met een bibliotheek zijn uitgerust zullen we er zelf een moeten maken als dat al mogelijk is!’
Hij vond Frigate’s vraag idioot maar tenslotte was niet iedereen op dit ogenblik helemaal normaal. Aan de voet van de heuvels namen twee mannen, Rocco en Brontich, het van Kazz en Monat over. Burton ging hun voor langs de bomen en door het hoge gras. Het scherp gerande gras schraapte langs hun benen. Burton sneed een spriet met zijn mes af en beproefde deze op taaiheid en soepelheid. Frigate bleef dicht bij hem en scheen niet in staat te zijn met praten op te houden.
Burton dacht, dat hij waarschijnlijk bleef praten om niet aan de twee doden te denken.
‘Als iedereen, die ooit geleefd heeft, hier verrezen is, denk dan eens aan het onderzoek dat gedaan moet worden. Denk aan de historische mysteries en vragen die we zouden kunnen ophelderen! Je zou met John Wilkes Booth kunnen praten om erachter te komen of de Staatssecretaris van Oorlog inderdaad achter de moord op Lincoln zat. Je zou de identiteit van Jack de Ripper kunnen nagaan en te weten komen of Jeanne d’Are inderdaad deel uitmaakte van een heksencultus. Praat met Napoleons maarschalk Ney om te weten te komen of hij aan het vuurpeloton ontkwam en schoolmeester in Amerika werd. Achterhaal het ware verhaal van Pearl Harbor. Bekijk het gezicht van de Man met het IJzeren Masker als er al ooit zo iemand heeft bestaan. Interview Lucrezia Borgia en degenen die haar kenden om vast te stellen of zij een giftige snol was zoals de meeste mensen denken. Zoek de identiteit van de moordenaar van de twee prinsjes in de Tower uit. Misschien heeft Richard III hen wel vermoord.
En wat jou betreft, Richard Francis Burton, er zijn veel vragen over je eigen leven, die je biografen graag beantwoord zouden zien. Had je echt een Perzisch liefje waarmee je wilde trouwen en voor wie je je werkelijke identiteit wilde opgeven en inboorling wilde worden? Ging ze dood voor je met haar kon trouwen en verbitterde haar dood je werkelijk zo dat je de rest van je leven de herinnering aan haar levendig hield?’
Burton staarde hem woest aan. Hij had de man maar pas ontmoet en daar stond hij de meest persoonlijke en nieuwsgierige vragen te stellen. En daarvoor was geen excuus.
Frigate week naar achteren en zei: ‘En ... en ... wel, dat moet allemaal wachten voor zover ik zie. Maar wist je, dat je vrouw je kort na je dood het Heilig Oliesel liet toedienen en dat jij — jij ongelovige — op een Katholieke begraafplaats begraven werd?’
Lev Ruach, wiens ogen groot waren geworden terwijl Frigate voortratelde zei: ‘Ben jij Burton, de ontdekkingsreiziger en talenkenner? De ontdekker van Lake Tanganyika? Degene die als Moslim vermomd een pelgrimstocht naar Mekka maakte? De vertaler van Duizend en één Nacht?’
‘Ik wil niet liegen en hoef dat ook niet. Dat ben ik.’
Lev Ruach spuwde naar Burton, maar de wind nam het mee. ‘Jij schooier!’ schreeuwde hij. ‘Jij smerige nazi! Ik heb over je gelezen. Ik veronderstel dat je in veel opzichten een bewonderenswaardig mens geweest bent, maar je was wel een antisemiet!’
HOOFDSTUK 7
Burton schrok op. Hij zei: ‘Mijn vijanden hebben dit gemene, ongegronde gerucht verspreid maar iedereen, die de feiten en mijzelf kent, weet wel beter. Nu geloof ik dat...’
‘Ik veronderstel dat jij De Jood, De Zigeuner en De Islam niet geschreven hebt?’ zei Ruach honend.
‘Dat heb ik wel,’ antwoordde Burton. Zijn gezicht was rood en toen hij omlaag keek, zag hij dat zijn lichaam ook rood aanliep. ‘En nu, zoals ik wilde zeggen voor je me zo onbehouwen onderbrak, geloof ik, dat je beter weg kunt gaan. Normaal zou ik je nu bij de keel hebben. Een man, die zo tegen mij spreekt, moet zijn woorden met daden verdedigen. Maar dit is een vreemde situatie en misschien ben je overspannen. Ik weet het niet, maar als je nu geen excuses maakt of er vandoor gaat, zal ik nog een lijk moeten maken.’
Ruach balde de vuisten en bekeek Burton met onmiskenbare vijandigheid. Toen draaide hij zich om en liep waardig weg. ‘Wat is een nazi?’ vroeg Burton aan Frigate.
De Amerikaan legde het zo goed hij kon uit. Burton zei: ‘Ik moet nog veel leren over wat er na mijn dood gebeurd is. Die man ziet het helemaal verkeerd. Ik ben geen nazi. Je zegt dat Engeland een tweederangs macht werd? En dat maar vijftig jaar na mijn dood? Dat kan ik maar moeilijk geloven.’
‘Waarom zou ik tegen je liegen?’ zei Frigate. ‘Ik zou me daarover maar niet druk maken. Voor het eind van de twintigste eeuw was Engeland op een hoogst merkwaardige manier omhooggekomen, ofschoon het toen wel te laat was...’
Burton luisterde naar de Yank en voelde zich trots op zijn land. Ofschoon Engeland hem gedurende zijn leven meer dan krenterig behandeld had en ofschoon hij, wanneer hij ook maar op het eiland was, er altijd weer af wilde, zou hij het tot zijn dood toe verdedigen. Bovendien was hij de Koningin zeer toegewijd geweest.
Hij zei abrupt: ‘Als je mijn identiteit geraden hebt, waarom heb je er dan niets over gezegd?’
‘Ik wilde zeker van mijn zaak zijn. Bovendien hebben we niet veel tijd voor sociale omgang gehad,’ zei Frigate. ‘Evenmin voor een ander soort omgang,’ voegde hij eraan toe, terwijl hij zijdelings naar Alice Hargreaves’ prachtige figuur keek.
‘Haar ken ik ook,’ zei hij, ‘als zij de vrouw is die ik denk.’
‘Dat is meer dan ik weet,’ antwoordde Burton. Hij bleef staan. Zij hadden de helling van de eerste heuvel beklommen en stonden nu op de top. Zij lieten het lichaam op de grond onder een reuzenpijnboom zakken.
Onmiddellijk ging Kazz met het hoornstenen mes in zijn hand naast het verkoolde lichaam op de hurken zitten. Hij hief het hoofd op en mompelde een paar zinnen van wat een religieus gezang moest zijn geweest. Daarna en voordat de anderen het hem konden beletten, had hij het mes in het lichaam gestoken en de lever eruit gehaald. De meesten van de groep schreeuwden het van afschuw uit. Burton gromde en Monat staarde. Kazz’ grote tanden beten in het bloedige orgaan en scheurden er een stuk af. Zijn zwaar gespierde kaken begonnen te malen en in extase kneep hij half de ogen toe. Burton stapte naar hem toe en stak zijn hand uit om te protesteren. Kazz grijnsde breed, sneed een stuk af en bood het Burton aan. Hij was erg verbaasd toen Burton weigerde.