Для дзяцей

Аж насустрач мой харошы,
Мой любімы Кракадзіл.
Ён з Татошам і Какошай
Па прысадах тут хадзіў.

І вяхотку праглынуў -
Нават вокам не міргнуў.

А пасля як зараве
          на мяне,
Як затупае нагамі
          на мяне:
«Лепш вярніся ты дахаты, -
          кажа ён, -
Ды памый свой твар мурзаты, -
          кажа ён, -
Бо, калі я налячу, -
          кажа ён, -
Дык, як муху, растапчу!» -
          кажа ён.

Тут я куляю памчаўся дамоў,
І прыбег я да Умывальніка зноў.

Мылам, мылам,
Мылам, мылам
Мыліць твар я свой пачаў,
Змыў і сажу, і чарніла,
І, як снег, бялюткі стаў.

І штаны мае тым часам
Скок у рукі мне адразу,
А за імі піражок
Кажа: «З'еш мяне, браток!»
А за ім і бутэрброд:
Прыляцеў - ды проста ў рот!

Тут і кніжкі прыскакалі,
І алоўкі у пенале
Заспявалі ад душы:
«Вось цяпер - чытай, пішы!»

Сам вялікі Умывальнік,
Найслаўнейшы Мыйдадзір,
Умывальнікаў Начальнік
І вяхотак Камандзір,
Навакол мяне танцуе,
У шчаку мяне цалуе,
На калені пасадзіў:

«Вось цяпер цябе люблю я,
Вось цяпер цябе хвалю я!
Бо нарэшце ты, мурзіла,
Мыйдадзіру дагадзіў».

Раніцою і увечар
Трэба чыста мыцца нам,
А мурзілам скажам гэтак:
«Сорам вам!
Сорам вам!»

Няхай жыве мыла духмянае,
І ручнікі ільняныя,
І грэбні густыя,
І шчоткі зубныя!

Дык будзем жа мыцца, купацца,
Плаваць, ныраць і куляцца
У ночвах, балеі, у ванне,
У лазні, ў рацэ, ў акіяне, -

Усюды няхай пагалоска ідзе:
- Вечная слава вадзе!