Voor de zoveelste keer controleerde hij de veiligheidspal van het pistool dat naast hem lag. Het was een wapen zonder markeringen, met een uiterst effectieve geluiddemper, dat hij van zijn contactpersoon had gekregen. Uit voorzorg had hij het uitgeprobeerd in het huis waarin hij logeerde, en het resultaat was verbluffend geweest. Van het geluid van een schot bleef slechts een kort, nauwelijks hoorbaar gesis over. Zijn plan was van een Bijbelse eenvoud. Hij zou zijn kamer verlaten en zijn koffer achterlaten. Voor de lift zou hij zijn doelwit opwachten. Dan waren er twee mogelijkheden: of hij was alleen en dan zou hij hem direct twee kogels door zijn hoofd jagen, of er was nog iemand bij hem in de lift. Dan zou hij hem eerst de gang door volgen en hem dán twee kogels door zijn hoofd jagen. Vervolgens zou hij de lift naar beneden nemen en uit het hotel vertrekken, zonder er ooit meer terug te keren.
Hij stond op, deed zijn handschoenen aan en opende de deur. De gang was leeg. Dat begon goed. Kalm liep hij naar de lift. Over nog geen drie minuten zou zijn opdracht beëindigd zijn. Dat zou hem heel veel geld opleveren, plus een machtige vriend.
8
Malko was halverwege de trap naar de lobby, toen hij plotseling besloot dat het van de dolle was dat hij Irina Murray op deze manier tussen zijn vingers liet glippen, nadat hij de hele avond naar haar had verlangd. Vooral om haar naar haar grootmoeder te laten gaan! In een opwelling ging hij terug naar beneden. Irina stond te onderhandelen met de chauffeur van een auto, die ze had aangehouden. Het gesprek werd afgebroken en de auto vertrok zonder haar: ze hadden het niet eens kunnen worden over de prijs.
Malko zag daar een teken van het lot in. ‘Irina!’ riep hij terwijl hij haar kant op liep.
De jonge vrouw draaide zich om. ‘Wat is er?’ vroeg ze enigszins verrast.
‘Ik had geen zin om naar een kroeg te gaan,’ legde Malko uit, ‘maar we kunnen misschien vanavond nog even samen blijven. Je grootmoeder kan wel even zonder je.’
Irina Murray glimlachte. ‘Ja,’ gaf ze toe, ‘maar:
‘Kom, laten we niet hier buiten blijven staan praten.’
Ze gingen de piepkleine lobby van het hotel binnen. Malko wilde Irina eigenlijk niet meteen naar zijn kamer meenemen. Dat was misschien wat al te abrupt. ‘Laten we iets in de bar gaan drinken,’ stelde hij voor.
kina’s gezicht betrok. ‘Die is zo saai.’
‘In het restaurant op de achtste verdieping?’
‘Dat is weinig beter. Daar zit geen kip.’
Malko voelde aan dat de jonge vrouw ook nog geen zin had om weg te gaan. Zij was degene die de impasse doorbrak en voorstelde: ‘Aan de overkant is wel een gezellig café, het Nika. Daar kunnen we iets gaan drinken.’
‘Op naar het Nika, dan,’ stemde Malko in.
Ze moesten eerst de Tarass-Sevtsjenko aflopen naar het Bessarabiaskaplein, daar oversteken en over de stoep aan de overkant teruglopen. Het Nika had veel weg van een bibliotheek, met rijen boeken langs de muren, schilderijen en kleine tafeltjes. Er hing een intellectuele sfeer. Je kon er zelfs boeken kópen. Irina en Malko gingen naar de eerste verdieping, waar ze in een stille hoek plaatsnamen in twee diepe fauteuils.
Zodra ze haar jas had uitgetrokken, werd Malko opnieuw getroffen door de magnetische sensualiteit die de jonge vrouw uitstraalde. Elke keer wanneer ze haar benen over elkaar sloeg, kon hij een glurende blik naar het donkere driehoekje van haar kruis niet tegenhouden. Irina was zich er goed van bewust, maar ze leek zich er niet aan te storen. Ze bestelden: Defender voor haar, Stolychnaja voor hem. Ze praatten over koetjes en kalfjes, over Oekraïne, politiek en het leven, tot Malko zei: ‘Je hebt een vreemde verhouding met die schilder van jou.’
‘Dat is waar, maar ik kan lange tijd zonder hem. Na een tijdje denk ik er niet meer aan.’
Hij herinnerde zich dat hij drie dagen geleden haar borsten had gestreeld en glimlachend zei hij: ‘Sinds ik je zag, denk ik veel aan je. Je bent een heel aantrekkelijke vrouw.’
Irina lachte verlegen. ‘Kijk om ons heen, talloze prachtige, jonge meisjes. Een man als u heeft alle keus.’
Spontaan boog Malko zich naar voren en legde een hand op haar door zwart nylon omhulde knie. ‘Ik verlang naar jou,’ zei hij. ‘Al vanaf het moment dat ik je op het vliegveld zag.’ Hun blikken kruisten en bleven in elkaar gevangen. Malko ‘s vingers gleden iets omhoog en omklemden in een intiem gebaar Irina’s dijbeen.
Ze duwde zijn hand niet weg en hij voelde een vage hoop in zich opkomen. Irina’s zwijgen was als een instemming. Zonder nog een woord te zeggen, legde hij een paar hrivna op tafel en hielp de jonge vrouw in haar jas. Zwijgend liepen ze terug naar het Premier Palace.
Malko’s hart bonkte als dat van een schooljongen. Een van de liften stond al beneden te wachten. Net toen hij binnenging, zag hij een man achter hen opduiken. In stilte vervloekte hij hem. Zijn aanwezigheid zou zijn idylle enkele minuten uitstellen.
Stephan Oswacim had bijna tien minuten bij de lift staan wachten, zonder te begrijpen waarom zijn doelwit niet kwam. Eerst onverschillig, toen verontrust. Wat was er gebeurd? De man die hem had gewaarschuwd dat de man die hij moest opruimen eraan kwam, zou al weg zijn. Hij was nu dus op zichzelf aangewezen. Na enkele minuten was hij naar zijn kamer teruggegaan. Daar merkte hij, om te beginnen, dat hij geen sigaretten meer had. Toen ging hij peinzend op het bed liggen.
Er waren meerdere mogelijkheden. Hij kon vertrekken, zonder zijn opdracht uit te voeren, of hij kon blijven en improviseren. Hij wist niet hoe zijn opdrachtgever zou reageren wanneer hij het zou opgeven. Zijn lot lag geheel in diens handen. Eén woord naar de milicija, en hij zou worden gearresteerd. Na een halfuur besloot hij het risico te nemen en belde kamer 408. Met bonkend hart liet hij de telefoon vijf keer overgaan. Zijn doelwit was dus van gedachten veranderd en niet naar zijn kamer gegaan. Hij kon in het restaurant op de achtste verdieping zijn, of in de bar op de eerste. Of hij was weer naar buiten gegaan. Dat laatste zou hem de kans geven hem opnieuw te onderscheppen, maar nu zonder hulp vanbuiten.
Malko ging opzij om Irina binnen te laten. De man kwam achter hen aan de lift in. Zeker een gast van het hotel, want hij had geen jas aan. Kwaad nam Malko hem even op: blond, regelmatig gevormd gezicht en heel lichte, blauwe ogen. Een man uit het noorden: Polen, Baltische staten of Siberië. De onbekende man keek strak voor zich uit, zijn armen over elkaar geslagen.
‘Welke verdieping?’ vroeg Malko in het Engels.
‘De vijfde, alstublieft,’ antwoordde de man eveneens in het Engels.
Malko drukte beide knoppen in en ging tussen de onbekende man en Irina in staan. Op de vierde stapten ze uit en liepen naar Malko’s kamer. Het dikke tapijt dempte het geluid van hun voetstappen.
Het was doodstil in het hotel. Zodra ze in Malko’s kamer waren, knoopte Irina haar lange, leren jas open en beef tegenover Malko in het kleine halletje staan. Die drukte zijn mond op de hare en meteen kwam er een warme, maar vastbesloten tong de zijne tegemoet. Toen deed hij waar hij de hele avond al naar had verlangd: hij pakte haar beide borsten vast en speelde, door de dunne kasjmieren blouse heen, met haar tepels. Hij streelde ze, tot ze keihard waren. Irina begon de knopen van zijn overhemd los te maken en drukte met haar slanke vingers op zijn borst. Hij duwde de jonge vrouw tegen de muur en met naar voren gekanteld bekken genoot ze van zijn strelingen. In de grote spiegel was hun omhelzing te zien, wat de erotische spanning nog verder verhoogde. Malko liet zijn handen onder de zwarte rok glijden en voelde de rand van haar kousen, met daarboven een strook bloot vlees. Opgewonden trok hij haar string opzij en viel aan op haar drijfnatte vagina.