‘Kijk,’ zei Irina Murray, ‘dat is spannend, je kunt ons in de spiegel zien.’
Ze lustte er wel pap van. Toen hij haar string over haar dijen en haar lieslaarzen omlaag trok, tilde ze een voet op om hem op de grond te laten vallen. Maar de zwarte string bleef aan haar linkerlaars hangen. Malko voelde zich stijf worden. Irina Murray had zijn penis door de stof van zijn broek heen beetgepakt. Hij wilde zijn riem losmaken, maar ze hield hem tegen, trok zijn ritssluiting omlaag en stak haar hand naar binnen. ‘Dit is spannender.’
Ze haalde zijn stijve penis uit zijn slip, streelde hem en knielde toen neer, waarna ze hem in haar mond nam. De flappen van de lange jas lagen uitgespreid over de grond. Zelf pakte ze zijn rechterhand beet en drukte die in haar nek, alsof het erop moest lijken dat hij haar dwong hem te bevredigen. Hij keek naar hun spiegelbeeld in de spiegel, wat hem nog verder opwond. Toen bukte hij zich, knoopte haar blouse los en bevrijdde twee ongelooflijk stevige borsten. Irina begreep de boodschap: ze liet Malko’s penis uit haar mond glijden en drukte hem tussen haar borsten, om hem met haar warme bollingen te masseren.
Hij hield het bijna niet meer uit. Dit voorspel was té mooi. Malko pakte Irina bij haar haar beet en trok haar overeind. Weer drukte hij zijn mond op de hare en hij voelde de honing uit haar onderbuik over zijn vingers stromen. Plotseling duwde hij haar dijen met zijn knie uit elkaar en drukte zijn 1 penis tegen haar naakte vagina. Op dit moment had hij gewacht sinds hij Irina had ontmoet. Hij zakte iets door zijn knieën, richtte zijn penis en drong met een krachtige stoot in de jonge vrouw. Ze tilde een been op om hem dieper te laten komen. Hij haakte een arm onder haar dijbeen om haar in deze houding te houden.
Het was ongemakkelijk en wankel, maar vreselijk opwindend. Hij wilde zich inhouden, om haar mee naar de slaapkamer te nemen, maar ze hield hem kreunend vast. ‘Nee, nee, ga zo door!’
Het duurde niet lang tot hij diep in haar buik klaarkwam, terwijl ze fluisterde: ‘Ik kom klaar, ik kom!’
En dat gebeurde, vlak na hem. Hun samenzijn had nog geen tien minuten geduurd, maar wát voor minuten… Hijgend, met fonkelende ogen, nog tegen de muur van de hal geleund, likte Irina haar lippen af. Haar spitse borsten priemden uit de kasjmieren blouse, haar minirok zat nog opgerold rond haar heupen. Eindelijk bukte ze zich en trok haar string aan. Ze was duidelijk blij. ‘Ik vind het heel opwindend om helemaal gekleed te neuken,’ zei ze met een dromerige stem, alsof ze het tegen zichzelf had. ‘Ik heb zelfs mijn jas niet uitgetrokken, alleen mijn slipje.’
Ze zwolg in haar eigen woorden. Malko, die ook nog steeds was aangekleed, gaf toe: ‘Het was heerlijk, heel intens.’
Een kort samenzijn, vol spontaniteit.
‘Ik ga nu weg,’ zei Irina. ‘Ik moet echt naar mijn grootmoeder toe. Je hoeft me niet uit te laten, ik weet de weg.’
‘Natuurlijk laat ik je uit,’ drong Malko aan. ‘Misschien hebben we nu de lift voor onszelf.’
‘Dat zou mooi zijn,’ verzuchtte Irina Murray lachend. ‘Ik vind het heerlijk om in de lift te vrijen.’
Ze was een echte slet die alleen aan seks dacht. Plotseling besefte hij dat de Makarov, die ter hoogte van zijn ruggenwervel achter zijn broekriem zat geklemd, niet van zijn plaats was gekomen toen hij met Irina de liefde had bedreven. Opnieuw ging zijn hart sneller kloppen. In een flits zag hij de man weer voor zich die samen met hen de lift had genomen. En hij dacht aan Stephan, de Pool, de geliefde van Evguena Bogdanov. Wat als hij het was?
Niets wees hierop, behalve één ding: de man die had staan bellen toen hij de eerste keer het hotel binnen was gegaan… Irina Murray had de deur al opengedaan en snel ging hij achter haar aan door de eindeloze, lege gangen. In de lift trok hij meteen haar jas open, duwde toen haar string omlaag en legde zijn hand op haar vagina.
‘Niet doen,’ zei ze lachend. ‘Ik moet naar mijn grootmoeder. Een andere keer.’
‘Je kunt blijven. Ik verlang nog steeds naar je,’ drong hij aan. ‘We kennen elkaar nog niet goed genoeg…’
Dat was zeker Oekraïense humor. Ze had hem in haar mond gehad, zich staande tegen een muur door hem laten nemen, maar dat was in haar ogen nog niet intiem genoeg geweest. Toen de liftcabine stopte, maakte ze zich los en zei allercharmantst: ‘Ik ben heel preuts.’
Boven aan de trap namen ze afscheid. ‘Tot morgen,’ zei Malko. Ze kuste hem nauwelijks.
Toen Malko terug naar de lift liep, zag hij dat er nog maar één meisje achter de receptie stond. In een plotselinge opwelling liep Malko naar haar toe. ‘Zijn er veel gasten in het hotel?’
Het meisje keek hem met een spijtige blik aan. ‘Nee, meneer. Het is laagseizoen, en dan zijn er nog de gebeurtenissen in Maidan…’
Ze hadden Engels gesproken. Malko ging over op Russisch en vroeg op nonchalante toon: ‘Zo-even, toen ik naar binnen ging, kwam ik in de lift een blonde man tegen. Volgens mij heb ik hem eerder gezien.’
Het meisje dacht even na. ‘O, ja, die is gisteren uit Moskou aangekomen. Hij heeft trouwens een kamer op dezelfde etage als u. Ik heb hem inderdaad vrijwel tegelijk met u langs zien komen.’
‘Weet u hoe hij heet?’
Na een korte aarzeling keek het meisje op haar computerscherm. ‘Gregor Makaline,’ zei ze. ‘Hij heeft kamer 427.’
‘Nee, dat klinkt niet bekend,’ zei Malko. ‘Dank u wel.’
Hij liep naar de lift. Er zat hem een verontrustende gedachte dwars. Waarom had de blonde man beweerd dat hij op de vijfde verdieping logeerde? Al het genot van zijn korte samenzijn met Irina verdween als sneeuw voor de zon en maakte plaats voor een diepe ongerustheid.
Uit voorzorg verplaatste hij de Makarov van zijn rug naar voren.
Stephan Oswacim wachtte, verborgen in het halletje voor een van de dienstliften, dat werd afgesloten door een deur met een klein, rond raampje. Zo kon hij de gang in de gaten houden zonder zelf te worden gezien.
Sinds hij was teruggekomen van de vijfde etage, stond hij daar, vastbesloten zijn mislukking van eerder die avond goed te maken.
Toen hij zijn doelwit met de blonde vrouw in de leren jas had zien terugkomen, was hem opgevallen dat de man geen jas aanhad. Hij zou dus in het hotel blijven. Om terug naar zijn kamer te gaan, moest hij door deze gang komen.
Gespannen, zijn pistool met een geluiddemper in de hand, wachtte Stephan Oswacim af, luisterend naar de geluiden. Het vloerkleed dempte de geluiden, hij zou niet veel tijd krijgen om in actie te komen.
Inderdaad werd hij bijna verrast en zag hij nog net de man terug naar zijn kamer lopen. Hij wachtte enkele tellen, duwde voorzichtig de deur open en ging de gang in. Met bonkend hart keek hij naar de rug van de gast van kamer 408, die op het punt stond de hoek om te gaan.
Stephan Oswacim sloop naar hem toe en toen hij drie meter achter hem was, bleef hij staan, stak zijn rechterarm met het pistool recht voor zich uit en hield zijn adem in.
9
Twee kogels in zijn rug, gevolgd door twee in zijn hoofd. En dan kon hij eindelijk met een gerust hart vertrekken.
Het had Malko enorm veel moeite gekost om zich te beheersen en niet onmiddellijk te reageren toen hij een zacht kraken achter zich hoorde. Het was bijna niet te horen geweest, maar het was zo stil in de gang dat het kleinste geluid al opviel. Zijn hartslag was als een raket omhooggeschoten, maar hij was kalm gebleven. Onopvallend had hij zijn hand op de kolf van zijn Makarov gelegd. Nu was het wapen doorgeladen en de veiligheidspal was opzijgeschoven.
Hij telde in stilte tot drie en draaide zich toen met een ruk om, terwijl hij het wapen achter zijn riem vandaan trok. In een flits zag hij het gezicht van de man die achter hem stond, dezelfde als degene die een uur geleden met hen in de lift had gestaan. Zijn rechterarm wees zijn kant op, met daarin een pistool met een lange loop. Gedurende een fractie van een seconde bleven de twee tegenstanders doodstil staan. Toen haalden ze tegelijkertijd de trekker van hun wapen over. De knal van de Makarov was oorverdovend. Malko zag de blonde man wankelen, waarschijnlijk was hij in zijn schouder getroffen, en zelf voelde hij een brandende pijn in zijn nek. Met bonkend hart zag hij dat zijn tegenstander zich omdraaide en wegrende. Enkele meters verderop duwde hij een klapdeur open en verdween. Malko ging achter hem aan en ontdekte een diensttrap. Hij rende de overloop op en hoorde gehaaste voetstappen naar benden gaan. Snel zette hij de achtervolging in en rende de trap met vier treden tegelijk af. Op de begane grond hoorde hij niets meer. De tijdschakelaar van het ganglicht was uitgegaan. Op de tast zocht hij naar de knop en zag toen een deur. Erachter lag een smalle gang die naar een nooduitgang leidde. Toen hij verderging, kreeg hij een golf ijskoude lucht in zijn gezicht. De gang kwam op straat uit. Niemand te zien. Hij ging terug en toen hij met zijn hand over zijn nek streek, zat die onder het bloed. Een kogel had de huid in zijn nek opengereten. Enkele millimeters lager en hij zou een slagader hebben geraakt.