ZBIORNIK TLEILAXAN: patrz: AKSOLOTLOWY, ZBIORNIK.
ZENSUNNICI: pierwotnie: wyznawcy sekty Maometha (zwanego „trzecim Mahometem”), którzy porzucili jego nauki około 1381 P.G. Większość badaczy wymienia Alego Bena Ohashi jako przywódcę pierwotnej schizmy, ale istnieją pewne dowody na to, że Ohashi mógł być jedynie rzecznikiem swej drugiej żony — Nisai. Przez kilka tysiącleci Zensunnici zmuszeni byli tułać się z planety na planetę, by w roku 7193 E.G. zostać przewiezieni na Arrakis przez Gildię Planetarną, która w ścisłej tajemnicy zorganizowała to ich ostatnie przemieszczenie (służyło ono obu stronom — Zensunnici mieli nareszcie swój dom, a Gildia stały wstęp na Arrakis). Zensunnici uznali wtedy, że nie są już tylko religijną sektą, ale i ludem. Od tego czasu nazwali się Fremenami (patrz: FREMENI oraz ZENSUNNIZM).
ZENSUNNIZM: sekta religijna, znana przede wszystkim ze swego nacisku na mistycyzm i nawrotu do „zwyczajów ojców”. Podczas gdy mistyczne doktryny Zensunnitów mogą zdawać się beznadziejnie skomplikowane dla nie wtajemniczonych, ich fundamentalny cel był prosty do wytłumaczenia: pragnęli odpowiedzieć na Surmę — dziesięć tysięcy pytań religijnych, postawionych przez Szari-a, wraz z mistycznym ich zrozumieniem, a nie racjonalnym podejściem (patrz: ZENSUNNICI).
ZGONSUSZNIA: patrz HUANUI.
ŻNIWIARKA (albo KOMBAJN ŻNIWNY): wielka (często 120 na 40 metrów) maszyna do zbioru melanżu, powszechnie stosowana na bogatych, nie zanieczyszczonych terenach wybuchów przyprawy. W ciągu całego okresu zbioru melanżu stosowano trzy rodzaje żniwiarek. Najwcześniejszym modelem były zestawy linowłókowe, sprowadzone przez pierwsze ekipy ekologów imperialnych. Drugim typem były żniwiarki stosowane za czasów przybycia Atrydów na Diunę, które ze względu na przypominającą robaka sylwetkę i niezależne gąsienice zwane były często gąsienikami piaskowymi (lub gąsienikami przyprawowymi). Ta potoczna nazwa przyjęła się również w stosunku do trzeciego, najnowocześniejszego typu kombajnów żniwnych, które były przeznaczone do zbioru przyprawy w głębokiej pustyni, po wyczerpaniu żył w pobliżu Muru Zaporowego. Były to pojazdy poruszające się dzięki poduszce powietrznej wytwarzanej przez zainstalowany pod spodem potężny wentylator. Ten model żniwiarek, mogąc dowolnie regulować wysokość lotu, nie wymagał specjalnego „Skrzydła” (zgarniarki unoszącej maszynę w powietrze w przypadku pojawienia się czerwia).