Kaj ĉio estas dio — ĉie estas dioj.
Enkorpigojn de Agni adoru, bramanoj,
Enkorpigojn de Viŝnu, Indra kaj Varuna!
Bovinaroj kaj nuboj, kantoj de Rig-Veda,
Gazeloj kaj knabinoj, la ondoj de Ganga,
Jen ĉio estas dio — pan’, soma’, lotuso.
Miliardajn polverojn enhavas lotuso,
Miliardojn da dioj naskas ĉiam dioj.
En la Surja-radioj, vento, ond’ de Ganga,
En larm’, tra kiu vidas mondon la bramanoj,
En arbaroj bruantaj kantojn de Rig-Veda,
Estas spiro de dioj — spiro de Varuna.
Antaŭtago de l’ esto — kaj de l’ di’ Varuna,
Estis spirit’ dormanta en Sensci’-lotuso,
Ĝis li vekiĝis — kvazaŭ himnon de Rig-Veda
Li aŭdus — kaj eliris tuj el li la dioj,
Miliardoj da dioj — devasoj, bramanoj,
Elefantoj, montsuproj — palmoj — ond’ de Ganga!
Brulu al ni, ho Agni! Fluu, ond’ de Ganga!
Lumu, ho Indra! Lumu lazur’ de Varuna!
Bhagavat! vian supron iras la bramanoj,
Por akiri la floron de forges’-lotuso,
Kaj limon de korpiĝoj! Ĉie estas dioj —
En tomboj, vivoj, sonas kantoj de Rig-Veda.
Al mond’ eksonu granda himno de Rig-Veda.
Fluas movo de l’ esto — kiel ond’ de Ganga,
Milionoj da trioj naskiĝas. La dioj
Iras en nuboj kaj en sunoj de Varuna,
Sed ree profundiĝos en Sensci’-lotuso;
Limon de transformiĝoj trovos — la bramanoj.
Aum! kantu bramanoj — himnon de Rig-Veda!
Jen ekfloras lotuso — fluas ond’ de Ganga —
Adoron al Varuna! — Ĉie estas dioj!
79. III. Batalado
Aŭ libro de Zarathustra
Onego czasu w serce Zoroastra
Z nieba Iranu spłynęło honover.
En tiu tempo al la kor’ de Zarathustra
El Irana ĉielo defluis honover,[23]
Kaj li ekvidis veron per spirit’ radia
Kaj vokis: Arjoj, estos venkita Ahriman,
Ĉar leviĝis la luma di’ Ahura-Mazda,
Kaj en la suno iras — venkont’ de krepuskoj.
Eterne kun la lumo batalas krepuskoj: —
Divoj[24] ĉiam ribelas kontraŭ Zarathustra,
Krepuskon ĉiam venkas di’ Ahura-Mazda
Kaj teren sendas — kiel la sian honover,
Virojn, kiuj batalas hontraŭ di’ Ahriman,
Per belo, bono, kiel pafarko radia.
Pelvanoj[25] de la lumo, en krono radia,
Kuraĝege atakas murojn de krepuskoj
Kaj en rubojn faligas regnon de Ahriman;
Dum tondre sonas suna himn’ de Zarathustra,
Plivastiĝas ilia kono de honover,
Kiun sendis sur teron di’ Ahura-Mazda.
Sunojn kaj florojn donis di’ Ahura-Mazda.
Lia don’: ĉio bona, brilanta, radia —
La kanto — kaj la amo — de scio honover!
De Ahriman kreitaj: veneno, krepuskoj,
Dolor’ — kaj dubo en la kor’ de Zarathustra —
Militoj de popoloj — verko de Ahriman.
Terura estas iam forto de Ahriman —
Malfortiĝas la luma di’ Ahura-Mazda,
Kaj vane vokas Iran: venu Zarathustra,
Kiu dispelos per la rigardo radia
Nubon de Ahrimanaj densegaj krepuskoj —
De krepuskoj, en kiuj pereas honover!
Sed denove eksonos laŭte la honover,
Pro timego ektremos regno de Ahriman,
Kiel nuboj en suno — diskuros krepuskoj!
Kaj denove vekiĝos di’ Ahura-Mazda
Kun sia suna ŝildo — kun glavo radia!
Ekbrulos en Irano fajr’ de Zarathustra.
Kanto de Zarathustra — jen granda honover —
En la sonĝo radia! — Jen falos Ahriman,
Venkos Ahura-Mazda — pereos krepuskoj!
80. IV. Amo
Aŭ libro de Jezus
A gdy zabłysła betlehemska gwiazda,
Wiatr powiał świeży od góry Oliwnej.
Kaj kiam ekradiis betlehema stelo,
Freŝa vento ekblovis de monto Oliva,
El ĉielo aŭdiĝis la voĉo: Hozanna!
Hozanna al popoloj! Jen naskiĝis Jezus!
Dio, kiu alvenas kun bona novaĵo —
Pri savo el la larmoj, amo al malgrandaj.
Benataj la animoj estas ĉe malgrandaj,
Ĉar la ilia estas betlehema stelo!
Ĉar por ili alvenis kun bona novaĵo
Kaj la amon anoncis sur monto Oliva —
Filo de senmakula virgulino, Jezus!
Al la popoloj regnon dian kaj hozanna!
El ĉielo defluis amo, ho hozanna!
Amo por la spirite malriĉaj, malgrandaj,
Amo por la malĝojaj. Amo estis Jezus,
Kaj amo estis lia betlehema stelo.
Kiuj estas plorantaj sur monto Oliva —
Pro amo ili kredu je bona novaĵo!
Benataj estas, kiuj kredas je l’ novaĵo,
Kiu en koroj bluas kiele hozanna,
Kiu spiras aromon de branĉo Oliva,
Kiu portas favoron, amon al malgrandaj —
Brilas al la premataj — per pardono-stelo!
Hozanna al popoloj! Ĉar naskiĝis Jezus.
Sur la tero judeja jen naskiĝis Jezus,
En la urbo Nazaret aŭdiĝis novaĵo!
Magojn al li kondukis betlehema stelo,
Kaj la paŝtistoj vokis al li: ho hozanna!
Kaj sekvis lian vojon aroj da malgrandaj
De la jordanaj ondoj ĝis monto Oliva.
Kaj li instruis homojn sur monto Oliva,
Kvankam antaŭe sciis la Golgoton — Jezus!
Al premataj — silentaj — kaj al la malgrandaj
Dia ŝafido iris kun bona novaĵo.
Hozanna al vi sonu, ho Kristo, hozanna —
Super kruco radias via sava stelo!
Ekradiis la stelo — sur monto Oliva.
Je eterne hozanna — venis teren Jezus —
Kun la bona novaĵo — amo por malgrandaj.
81. V. Nepreco
Aŭ libro de Mahometo
Jeden jest Allach, jeden jego prorok,
Więc, gdy okryty skórami wielbłąda.
Nur unu Allaĥ, unu nur lia Profeto.
Do kiam li, kovrite per fel’ de kamelo,
Sola meditis inter araba dezerto,
Tiam al li ekvokis Allaĥ el ĉieloj:
Iru, mia profeto, diru al popoloj,
Ke plej alta el leĝoj estas la Nepreco!
Jen super ĉio regas senŝanĝa Nepreco:
Mizera almozulo, plej alta profeto,
Reĝo, potenca estro de multaj popoloj,
Ne havas pli da povo ol hund’ aŭ kamelo,
Kontraŭ potenco, kiu fluas el ĉieloj
Al grandaj urboj kaj al araba dezerto.
Sur maro — en arbaro — aŭ en la dezerto
Vi ne forkuros sorton, kiun la Nepreco
Per eterna verdikto sendas el ĉieloj.
Nek sen ĝia, ordono naskiĝas profeto,
Nek vi ploros la perdon de via kamelo,
Nek por interbatatoj leviĝos popoloj.
La steloj — la brutaroj — same la popoloj,
Kiuj velas sur maroj — aŭ en la dezerto
Kuraĝe migras dorse sur sia kamelo,
Devas subiĝi al la senceda Nepreco —
Kaj de neniu reĝo — neniu profeto —
Ŝanĝita estos alta verdikt’ de ĉieloj!
Nevenkebla jen estas volo de ĉieloj!
Do humiliĝi devas antaŭ ĝi popoloj:
El ĝi nur la senmorta naakiĝas profeto!
Ĉiun larmon — kaj ĉiun palmon en dezerto,
Kiel kalkul’-ciferojn, — tiel la Nepreco
Konas — kaj prikalkulas paŝojn de kamelo.
Do vi, migrante sur la dorso de kamelo,
Ne atentu, ĉu vento muĝas el ĉieloj;
Ĉar kiam ĝin ordonas senceda Nepreco,
Unu haron ne perdos vi inter popoloj,
Nek pereos sur maro, nek inter dezerto!
Tiel parolis Allaĥ — aŭskultis Profeto.