«Наташу вызвалім, а там пабачым, як складзецца», — прыкладна так разважаў я.
— Глядзі, глядзі,— тузануў мяне за руку Міхась.
Каля руін сцяны я ўбачыў штосьці вялікае, падобнае па сваёй форме на яшчарку: зеленавата-бурага колеру, як і яшчарка, круглае, спераду завостранае, з доўгім хвастом. Яно стаяла на гэтым хвасце, падняўшы ўгору завостраны канец.
У маёй галаве мільганула думка: яшчарка-людаед, новая зброя доктара Кляйна. Зараз яна кінецца на нас.
Мы з Міхасём спыніліся. А незвычайная яшчарка, хутка-хутка вібрыруючы, стала зарывацца ў зямлю. Вось ужо да паловы схавалася.
— О-го-го! — моцна крыкнуў Кока-Кола, падбягаючы да яшчаркі.
Яшчарка пачала падымацца ўгору, вылазячы з зямлі.
Такога дзіва мы з Міхасём яшчэ ніколі не бачылі.
— Хадзіце сюды, — паклікаў нас Кока-Кола.
— А яшчарка не людаед? — гукнуў я здалёку.
— Не. Гэта лятальны апарат доктара Кляйна. Вы адгадалі: ён называецца «Яшчарка».
Мы падышлі бліжэй.
— Дзіўна, — сказаў Міхась. — Апарат сам закопваецца ў зямлю.
— Сам, — кіўнуў галавою Кока-Кола. — Вы калі-небудзь бачылі ў прыродзе яшчарку-кругагалоўку?
— Не бачылі,— прызнаўся я. — Нам у школе расказвалі пра яе. Яна, як і гэты лятальны апарат, таксама закопваецца ў зямлю. Становіцца на хвост і вібрыруе.
— Правільна, — сказаў Кока-Кола. — Кляйн, як бачыце, падобны апарат сканструяваў.
Нечакана «Яшчарка» тоненька-тоненька запішчэла.
— Кальмар і Банан мне сігналяць, клічуць, — прагаварыў Кока-Кола. — Пачакайце. Я хутка вярнуся.
Кока-Кола падышоў да «Яшчаркі». У сцяне адчыніліся дзверцы. Кока-Кола залез у «Яшчарку», і дзверцы за ім зачыніліся. Быццам самі сабою.
Мы з Міхасём моўчкі пазіралі на «Яшчарку». «А што, калі гэты Кока-Кола заадно з Кальмарам і Бананам? — думалася. — Што, калі зараз усе яны кінуцца на нас? Уцякаць? Але ж Наташа там. Як яе выратаваць?»
Нясцерпна цягнуўся час. І вось дзверцы адчыніліся, на зямлю саскочыў Кока-Кола. Я на колькі крокаў адступіў назад.
— Дзе Наташа? Кока-Кола ўсміхнуўся:
— Чаму Андрэй так злуецца? Наташа ў «Яшчарцы». Кальмар і Банан яе сцерагуць, не пусцілі да вас. У Эльдарада павязуць. Я сказаў ім, што вы з арганізацыі «Агонь і меч». Сказаў, што і Наташа з гэтай арганізацыі. Крыху палагоднелі. Ужо так скрыва не пазіраюць на Наташу. Вы паляціце ў Эльдарада? Дапаможаце нам?
З «Яшчаркі» высунулася агідная жабіна галава.
— Кальмар, — шапнуў Кока-Кола.
— Хутчэй. Залазьце, — хрыпла крыкнуў Кальмар.
Кока-Кола падштурхнуў нас у плечы.
Што было рабіць?
Мы палезлі ў «Яшчарку».
Мы ляцім у Эльдарада
Наташа вельмі здзівілася, калі ўбачыла нас у «Яшчарцы». Яна памкнулася наперад, хацела штосьці крыкнуць, але Міхась прыклаў палец да вуснаў: «Тс-с-с…»
Кальмар і Банан заўважылі гэта, зашапталіся.
Кока-Кола нешта сказаў ім, і яны супакоіліся. Пасля ўзяў за руку Наташу.
— Ідзі да сваіх сяброў. Ідзі.
— Ну што, цяпер папросіце ў мяне прабачэння? — першае, што пачулі мы ад Наташы. — Казала ж вам…
А ўсё-такі малайчына Наташа. Другая дзяўчынка, калі б гадзіну пабыла з Бананам і Кальмарам, усю «Яшчарку» слязьмі заліла б. Вунь як Банан і Кальмар зыркаюць на нас. Штосьці не падабаецца ім. Ага, ужо скуры скідаюць. Узмакрэлі. Быццам пацукі. Век на такіх не глядзеў бы. Мне хацелася плюнуць, ды пашкадаваў прыгожых дываноў. І сцены, і падлога былі ў прыгожых дыванах. А столь дык люстраная.
— Падабаецца «Яшчарка»? — падышоў да нас Кока-Кола.
Наташа адхіснулася.
— Не бойся Кока-Колы, — звярнуўся я да яе. — Ен не такі, як Банан і Кальмар. Гэта ён запіску ў бутэльцы прыслаў. Ен добры, ён наш сябар. Ен нас папрасіў, каб у Эльдарада паляцелі.
Я азірнуўся. Банан і Кальмар моўчкі глядзелі на нас.
— Наташа, тыя за намі сочаць. Мы пасля табе пра ўсё раскажам. Пацярпі.
— Кока-Кола, а як ваша «Яшчарка» ўзляціць? — запытаўся Міхась. — У яе ні вінта няма, ні крылаў.
— Ёсць у яе крылы. «Яшчарка» падобна на лятучых мышэй-кажаноў. Крылы складваюцца ў «Яшчаркі», як у кажаноў. Кажаны, як вы ведаеце, маюць выдатныя аэрадынамічныя формы. Яны лятаюць лёгка і хутка, — сказаў Кока-Кола. — Яны вельмі добра манеўруюць, падымаюцца на вышыню да двух тысяч метраў. А некаторыя з іх, як, напрыклад, вушан, могуць нерухома вісець у паветры.
— І «Яшчарка» ляціць, як кажан? Яна крыламі махае?