Campanile (kampanile) Enrico, italo, reĝa notario. Nask 4 nov 1861. Prez. de Napola E Grupo, Fervora propagandisto; gastamo kaj bonhumoro.
Cannes. (kan). Franca urbo, «Perlo de la Riviera»; 45.000 loĝantoj; la unua urbo en la mondo, kiu uzis E-n por la trafikindikado. v. Trafiksignaloj.
Canuto (kanuto) Giorgio, italo, d-ro med. kaj jura, univ. prof. de jurmedicino en Torino. Nask. 3 jun. 1897 en Torino. Interesiĝis pri E depost 1925 kaj komencis sian agadon per instruado kaj prez. de la loka grupo. De 1928 vicprez. de IEF Akcelis la kunlaboradon de gvidantaj italaj E-istoj. En 1929–30 kurso per radio (Torino) Membro de la reorganiza komitato, Paris, 1932. Prop. artikoloj; sciencaj studoj en Int. Medicina Revuo.
Capdevila i Buil Eduard, kataluno, presisto. Nask 9 jun. 1906 en Barcelona. E-isto de 1921. Prez. de loka EG. Kas. kaj sekr. de KEF, afergvidinto de K-a Antologio, red. de K-a E-isto depost 1931. Ĉefkunlaboranto de la Enciklopedio.
Capé (kape) Auguste, (ps. Auguste Montrosier), franco, kapitano. Nask. 4 jul. 1868, mortis 1916, ĉe la milito. Tre fervora propagandisto, faris multajn paroladojn, precipe dum sia restado en Alĝerio kaj tie fondis nombrajn grupojn, gvidis nombrajn kursojn. De 1904 artikoloj en E-aj gazetoj. La 7 aŭg. 1904, en Calais, (v.) li prezidis kunvenon de E-istoj, kiu estis la «patrino» de niaj UK-j. En 1905 iniciatis la fondon de la gazeto Alĝeria Stelo. Fondis kaj direktis la ilustritan revuon Tra la Mondo (1905–1908). Trad. de Coppee: Unua ĉapitro de miaj memorskriboj, 1905. L.K. de 1905.
Carbonell y Bosque Antonio, hispano. De 1908 estas seninterrompe del. de UEA (Alcira).
Carles (karl) Alphonse, franco. Mortis en 1930. E-isto de 1898 (almenaŭ). En 1904 fondis la grupon de Beziers. En 1906 iniciatis la E-ajn konsulojn, komenco de UEA (v. T. Rousseau). Verkis: Kurludo de toroj, 1909. Estis komitatano kaj hon. membro de UEA.
Carolfi (karolfi) Modesto Eugenio, italo, pastro. Nask. 5 aŭg. 1884 en S. Giorgto Piacentino. E-isto de 1912. Gvidis pli ol 200 E kursojn. Tre multe laboris por E. Liaj verkoj: Gvidlibreto de Banurbo Rimini; Malgranda Biografio de S. Francisko; Preĝlibreto; Padova Lilio, biografio de S. Antono el Padova; Katolika Preĝlibro; La Reformanto, biografio de S. Francisko el Assisi; kaj multaj gazetaj artikoloj.
Carreira (karejra) Saldanha Jorge de, portugalo, bankoficisto. Nask. 12 jan. 1887. E-isto de 1913. Li estis la unua E-ista oficiro, kiu havis la permeson oficiale uzi la E-an distingilon sur sia maniko. (1917). Dum la milito en la tranĉeoj de Fauquissart li nomis la koridoron paralelan al la unua tranĉeo Z-E-Avenuo. Lia komandanto en sia verko: «En la centra roto» estas du kuriozaj figuroj, du vicleŭtenantoj. Unu, Saldanha Carreira, malgrandeta, maldika, ĉiam modera, montrante ion samtempe malgajan kaj malsanan. Li havas la E-an pasion, kiu devigas lin eĉ propagandi al la serĝentoj, kun kiul li parolas kaj al kompatindaj mallertaj soldatoj, kiuj lin rigardas surprizataj ktp.u Li helpis starigon de PEA. De 1932 malfermis dialogan kurson kaj serion da paroladetoj pri E ĉe Radio Stacio CT IAA-Lisboa. LK de 1930, Ĉefdel. de UEA. Ĉefkunlaboranto de la Enciklopedio.
Carro (karro) Santiago, hispano, gazetisto. Pioniro en Hispanujo, 1901. Fama propagandisto en Coruna.
Cart (kar) Theophile, franco, prof. Nask. 31 majo 1855 en Saint-Antoine (Dordogne), mortis 21 majo 1931 en Paris. Faris superajn studojn en Basel, Berlin, Roma kaj Paris. Rimarkinda lingvisto, scipovante sep lingvojn, li estis sendita de la franca registaro en Svedujon, por instrui francan beletristikon ĉe Upsala Universitato (1891–92). Prof. en liceo Henri IV en Paris (1892–1921) kaj en la Lernejo de Politikaj. Sciencoj (de 1893). Prez. de la Lingvistika Societo en Paris. — C. ricevis gramatikon de E jam en 1894. Sed li ĝin lernis nur post apero de artikolo de Bourlet en Revue du Touring Club, en 1901. Tuj komencis fari diversajn kursojn, kaj publikigis lernolibrojn pri E, kiuj altiris la atenton sur lin, ĉar ili fariĝis klasikaj kaj estis tradukitaj en multajn lingvojn. Administris la Presan E-an Societon, kiu eldonas L.I. Skribis en tiu gazeto, poste direktis ĝin (de 1907), dediĉante al tiu tasko, en teruraj malfacilaĵoj, ĉiujn siajn fortojn kaj rimedojn. Vicprez (1905–09), poste prez. (1909–12) de la SFPE. — De la fondo estis ano de LK kaj de la Akademio. Direktoro de la Komisiono pri komuna vortaro (1908). Prez. de la Akademio (1920). — Nelacigebla apostolo, li skribis en multaj E-gazetoj, paroladis ĉie, kaj dum tridek jaroj propagandis kaj batalis por E. Ĉiuj konis la respektegatan «Blankbarbulon», ĉiam viglan kaj spiritjunan. Sed sur du kampoj pli speciale li batalis. — Jam en 1903 li komencis sian porblindulan agadon. Li komprenis, ke nur lingvo int. povas iom mildigi la teruran izolecon de ĉiulandaj blinduloj, kaj kreis la brajlan gazeton E-a Ligilo (1904). — Sed precipe li estis la «Fundamentisto». Sian plej grandan meriton li akiris dum la kriza tempo 1907–08, kiam la apero de Ido minacis disigi la E-istojn kaj ruinigi la movadon. Li metis sian tutan energion, kapablon kaj temperamenton al la kontraŭbatalo de la skismo, kaj sukcesis dank’ al siaj insistaj korpremaj admonoj. De tiu tempo, kaj poste kiel prez. de la Akademio, li senĉese bataladis kontraŭ ĉiu ŝanĝo en la lingvo, kiu ne estus la rezultato de natura evoluo. «Ni fosu nian sulkon», jen lia ĉiama konsilo, kiu signifis: «Ni laboru, restante fidelaj al nia senŝanĝa Fundamento». Dum tiu batalo li renkontis kiel malamikojn kelkajn el siaj amikoj, faris gravajn personajn oferojn, sed ne cedis eĉ unu colon. — Krom sennombraj artikoloj kaj prop. broŝuroj por la publiko aŭ por la blinduloj, li verkis: kun kunlaborantoj, tutan serion da lernolibroj, el kiuj la plej fama estas E en 10 lecons (1902), trad. en multajn lingvojn, kursojn pli elementajn kaj ankaŭ Vocabulaire francais-E et abrégé E-frangais (1903); Plena Klasika Libro (1912); kaj sola: E-a Radikaro (1906); Raporto pri E al la Ministro de Publika Instruado (1907); Biletoj de Blankbarbulo (1913–17 en E); Vortoj de Prof. Cart (1927); Pri Landnomoj (1927) — L. BASTIEN.
Carvalho Adelino de, portugalo, bankoficisto. Nask. 13 jun. 1871, mortis 30 jan. 1929. Vigla agado en Lisboa Societo, 1914–17.
Casanovas Genover (ĥenover) Josep, kataluno, teol. d-ro, sacerdoto, prof. de latina lingvo en Girona. Nask. 23 febr. 1884 en Armentara. E-isto de 1911. Fond. de kelkaj EG-j, skribis multajn por- kaj en E-ajn arikolojn, celebris meson kaj predikis en kelkaj kongresoj de KEF, kies kunorganizinto li estis. Estis prez. de Int. Floraj Ludoj, komitatano por gastigo de aŭstriaj infanoj post la milito pere de E. Religia cenzuristo de Espero Katolika.
Casari (kasari), aŭstro-germano, d-ro, prof. mezlerneja en Wien. Kuverkis la unuajn ministerie aprobitajn lerno- kaj legolibrojn por aŭ. lernejoj, 1927, 1929.
Casas (kazas) Pedro, urugvajano, librotenisto kaj ĵurnalisto, poste inĝ. de radio. Nask. 29 jun. 1893 en Mosuitos. E-isto de 1913. Estis sekr. kaj prez. de UES. Ĉefa aranĝinto de la I-a Sudamerika E Kongreso.
Cases Martin Miquel, kataluno, urba oficisto, aktoro kaj teatro-dir. ĉe amatoraj rondoj. Nask 16 jun. 1863 en Cartagena. E-isto de 1906. Estis prez. de Espero Kataluna, ĉefred. de Tutmonda Espero, senlaca propagandisto; konstanta korespondanto de int. E-gazetaro dum 1907–1914. Aŭtoro de tri amuzaj broŝuroj: Unu fojon Vivu kaj Mistera krimo 1908–10.