Nu begreep Ender ook waarom de vertrekken nooit prettig aandeden. ‘Ik wist dat dit geen mensenplek was.’
‘Dit was de goudmijn. Als ze geweten hadden dat we die eerste oorlog zouden winnen hadden ze waarschijnlijk dit alles nooit gebouwd. We leerden hier hoe je zwaartekracht moet manipuleren omdat zij hier de zwaartekracht vergroot hadden. We leerden doelmatig gebruik maken van sterrenenergie omdat zij deze planeet verduisterd hadden. Daardoor hebben we hen trouwens juist ontdekt. Binnen een periode van drie dagen verdween Eros geleidelijk aan van de telescopen. We stuurden er een sleper heen om uit te zoeken hoe dat kwam. Nou ze kwamen erachter. De sleper zond uit wat zijn videoapparatuur opnam, met inbegrip van de kruiperds die het schip enterden en de bemanning afslachtten. Hij bleef uitzenden terwijl de kruiperds de hele boot onderzochten. Pas toen ze uiteindelijk de hele sleper uit elkaar sloopten kwam er een eind aan de uitzending. Dat kwam door hun blindheid — zij hoefden nooit iets met apparatuur over te seinen, en het kwam dus niet bij hen op dat er iemand kon meekijken als de bemanning eenmaal dood was.’
‘Waarom doodden ze de bemanning?’
‘Waarom niet? Voor hen was het verlies van een paar bemanningsleden zoiets als voor ons nagels knippen. Niets om je druk over te maken. Zij verkeerden misschien wel in de veronderstelling dat ze op een gewone manier onze communicatie uitschakelden door de werksters die de sleper bedienden uit te schakelen. Ze waren niet bezig met het vermoorden van levende, zelfstandig denkende wezens met een zelfstandige genetische toekomst. Iemand vermoorden stelt bij hen niet veel voor. Alleen een koningin doden is bij hun eigenlijk echte moord omdat alleen het doden van een koningin een genetisch pad afkapt.’
‘Ze wisten dus niet wat ze deden.’
‘Je hoeft hen niet te verontschuldigen, Ender. Het feit dat ze niet wisten dat ze menselijke wezens doodden, betekent niet dat ze die menselijke wezens niet doodden. Wij hebben het recht om ons naar ons beste vermogen te verdedigen en de enige manier die wij konden bedenken was de kruiperds doden voor ze ons doodden. Bekijk het eens op deze manier. In al de oorlogshandelingen hebben de kruiperds tot nu toe duizenden en duizenden denkende, levende wezens gedood. En in al die oorlogshandelingen hebben wij er maar één gedood.’
‘Als jij de koningin niet had gedood, Mazer, zouden we dan de oorlog verloren hebben?’
‘Ik zou zeggen dat de kansen twee tegen drie in ons nadeel lagen. Maar ik denk nog steeds dat ik hun vloot behoorlijk wat schade toegebracht had kunnen hebben voor ze ons aan flarden schoten. Ze hebben een geweldige reactiesnelheid en een heleboel vuurkracht, maar wij hebben ook onze voordelen. Onze schepen bevatten stuk voor stuk een verstandig menselijk wezen dat zelfstandig denkt. Wij zijn stuk voor stuk in staat om een briljante oplossing voor een probleem te bedenken. Zij kunnen maar één briljante oplossing tegelijk bedenken. De kruiperds denken snel maar over het geheel genomen zijn ze niet slim. Zelfs toen een stelletje ongelooflijk bange en domme bevelhebbers de grote gevechten van de Tweede Invasie wist te verliezen, slaagden sommige van hun ondergeschikten erin om de krui-perdvloot wezenlijke schade toe te brengen.’
‘Wat doen we als onze invasievloot hen bereikt? Gaan we dan weer alleen op de koningin af?’
‘De kruiperds hebben geen interstellair vliegverkeer ontwikkeld doordat ze dom zijn. Dat was een strategie die maar een keer kon werken. Ik vermoed dat we nooit meer in de nabijheid van een koningin zullen kunnen komen tenzij we daadwerkelijk tot hun thuis-planeet weten door te dringen. De koningin hoeft tenslotte niet lijfelijk aanwezig te zijn om een gevecht te leiden. De koningin hoeft alleen maar lijfelijk aanwezig te zijn om babykruiperdjes te produceren. De Tweede Invasie was een kolonie — de koningin kwam de Aarde bevolken. Maar dit keer — nee, nu gaat die vlieger niet meer op. We zullen hen vloot voor vloot moeten verslaan. En omdat zij de beschikking hebben over tientallen sterrenstelsels, vermoed ik dat ze ons heel ver in aantal zullen overtreffen, bij elk gevecht.’
Ender herinnerde zich zijn gevecht tegen twee legers tegelijk. En ik dacht nog wel dat ze vals speelden. Als de echte oorlog begint is het iedere keer zo. En dan is er geen poort waar ik op af kan duiken.
‘We hebben maar twee dingen die in ons voordeel werken, Ender. We hoeven niet erg goed te mikken. Onze wapens hebben een breed werkingsgebied.’
‘Dan gaan we dus niet de kernprojectielen uit de Eerste en de Tweede Invasie gebruiken?’
‘Dokter Toestel is veel krachtiger. Kernwapens waren uiteindelijk zwak genoeg om ooit op het oppervlak van de Aarde gebruikt te worden. De Kleine Dokter zou nooit op een planeet gebruikt kunnen worden. Toch wou ik dat ik er bij de Tweede Invasie een had gehad.’
‘Hoe werkt de Kleine Dokter dan?’
‘Dat weet ik niet, althans niet goed genoeg om er een te kunnen bouwen. Op het punt waar twee stralenbundels samenvallen, wordt een veld opgewekt waarin moleculen niet langer aan elkaar gebonden kunnen blijven. Elektronen kunnen niet meer gedeeld worden. In hoeverre ben je op de hoogte met dat gebied van de natuurkunde?’
‘Wij besteden onze tijd voornamelijk aan sterrenkunde, maar ik weet genoeg om in grote lijnen te snappen waar het om gaat.’
‘Het veld breidt zich bolvormig in de ruimte uit, maar hoe verder het komt, hoe zwakker het wordt. Behalve waar het daadwerkelijk een flinke hoeveelheid moleculen tegenkomt; daar wordt het sterker en begint weer opnieuw. Hoe groter het getroffen schip, hoe sterker het nieuwe veld.’
‘Dus elke keer dat het veld een schip treft, ontstaat er een nieuw bolvormig veld —’
‘En als hun schepen te dicht op elkaar vliegen kan het veld een kettingreactie teweegbrengen die ze allemaal wegvaagt. Dan dooft het veld uit, de moleculen klonteren weer aan elkaar en waar je eerst een schip had, heb je nu een kluit vuil met een hele hoop ijzer erin. Geen radioactiviteit, geen rotzooi. Gewoon vuil. Misschien zullen we hen bij het eerste treffen dicht opeen te grazen kunnen nemen, maar ze leren erg snel. Daarna zullen ze een flink eind uit elkaar blijven vliegen.’
‘Dus Dokter Toestel is geen projectiel — ik kan niet om hoekjes schieten.’
‘Dat klopt. Projectielen zouden trouwens inmiddels ook geen zin meer hebben. Wij hebben in de Eerste Invasie een heleboel van hen opgestoken, maar zij hebben ook dingen van ons opgestoken — bijvoorbeeld hoe ze een Extatisch Afweerscherm moeten opwekken.’
‘Dringt de Kleine Dokter wel door het scherm heen?’
‘Alsof het helemaal niet bestond. Je kan niet door het scherm heen kijken om de bundels te richten en scherp te stellen, maar aangezien de generator van het Extatische Afweerscherm zich altijd precies in het centrum van het schermveld bevindt, is dat niet zo moeilijk uit te plussen.’
‘Waarom heb ik me hierin nooit hoeven bekwamen?’
‘Je hebt niet anders gedaan. Alleen hebben we de computer het vuile werk voor je laten opknappen. Jouw taak is om je in een superieure strategische positie te manoeuvreren en een doelwit te kiezen. De boordcomputer kan de Dokter veel nauwkeuriger richten dan jij.’
‘Waarom heet het wapen Dokter Toestel?’
‘In zijn ontwikkelingsfase werd het een Moleculair Disjunctietoestel genoemd, M.D.-Toestel.’
Ender begreep het nog steeds niet.
‘m.d. De afkorting van Medicinae Doctor, Doctor in de Medicijnen. M.D.-Toestel en dus Dokter Toestel. Het was een geintje.’Ender kon er niets leuks aan ontdekken.