Voor de deur van de kleedkamer stond ze hem op te wachten. Even werd hij witheet dat ze hem hier lastig lieten vallen door een kolonist terwijl hij hier juist kwam om alleen te zijn; toen keek hij nog eens goed en besefte dat hij deze jonge vrouw zou kennen als ze een klein meisje was.
‘Valentine,’zei hij.
‘Hallo, Ender.’
‘Wat moet jij hier?’
‘Demosthenes is met pensioen. Nu ga ik met de eerste kolonievlucht mee.’
‘Weet je wel dat het vijftig jaar duurt om er te komen —’
‘Twee jaar maar voor de mensen aan boord van het schip.’
‘Maar als je ooit zou terugkeren, zou iedereen die je op Aarde kende dood zijn —’
‘Dat zag ik wel zitten, ja. Maar ik hoopte eigenlijk dat een kennis van me op Eros met me mee zou gaan.’
‘Ik wil niet naar een wereld die we van de kruiperds hebben gestolen. Ik wil alleen maar naar huis terug.’
‘Ender, jij keert nooit meer naar de Aarde terug. Daar heb ik voor gezorgd voor ik vertrok.’
Hij keek haar zwijgend aan.
‘Ik vertel je dat meteen maar, dan kun je me van het begin af aan haten als je me daarom wilt haten.’
Ze gingen naar Enders kleine hutje in de ISL en ze legde alles uit.
Peter wilde Ender naar de Aarde terughalen onder de bescherming van de Raad van de Hegemoon. ‘Zoals de boel er nu voorstaat, Ender, zou dat betekenen dat je keurig bij Peter onder de plak zou komen te zitten, want minstens de helft van de raad doet precies wat Peter wil. Die lui die geen schoothonden van Locke zijn heeft hij op een andere manier onder de duim.’
‘Weten ze wie hij echt is?’
‘Ja. Niet in brede kring, maar hoge pieten kennen hem. Het maakt niets meer uit. Hij heeft zoveel macht dat ze zich om zijn leeftijd niet meer druk maken. Hij heeft ongelooflijke dingen gedaan, Ender.’
‘Het was me opgevallen dat de overeenkomst van vorig jaar naar Locke genoemd was.’
‘Dat was zijn doorbraak. Hij liet het voorstel indienen door zijn vrienden van de openbare beleidsnetten en toen schaarde Demosthenes zich er ook achter. Dat was het moment waarop hij had zitten wachten, het moment waarop hij de invloed van Demosthenes op het grote publiek en die van Locke op de intelligentsia kon aanwenden om iets opmerkelijks te bereiken. Hij voorkwam daarmee een verdomd kwalijke oorlog die tientallen jaren had kunnen duren.’
‘Hij heeft dus besloten om in de politiek te gaan?’
‘Dat denk ik, ja. Maar in zijn wat cynischer ogenblikken, die erg talrijk zijn, wees hij me erop dat als hij de Bond helemaal uit elkaar had laten vallen, hij de wereld stukje voor stukje had moeten veroveren. En zolang de Hegemonie bestaat, kan hij dat in een klap doen.’
Ender knikte. ‘Dat is de Peter die ik kende.’
‘Grappig niet waar? Dat Peter uiteindelijk miljoenen levens redde.’
‘Terwijl ik er miljarden vernietigde.’
‘Dat had ik niet willen zeggen.’
‘Hij wilde me dus gebruiken?’
‘Hij had grootse plannen met je, Ender. Bij jouw aankomst zou hij in het openbaar onthullen wie hij was en hij zou je voor alle videocamera’s komen begroeten. De oudere broer van Ender Wiggin die toevallig ook de grote Locke is, de schepper van de vrede. Naast jou staand, zou hij heel volwassen lijken. En jullie lijken meer dan ooit op elkaar. Daarna zou het voor hem heel makkelijk zijn om de macht over te nemen.’
‘Waarom heb je hem niet laten begaan?’
‘Ender, je zou toch doodongelukkig worden als je de rest van je leven als pion van Peter moest slijten.’
‘Waarom? Ik ben mijn hele leven al iemands pion geweest.’
‘Ik ook. Ik heb Peter alle bewijzen laten zien die ik had verzameld, genoeg om hem in de ogen van het grote publiek tot een psychotische moordenaar te bombarderen. Daar waren levensgrote kleurenfoto’s bij van gemartelde eekhoorns en een paar monitorvideo’s van de manier waarop hij jou vroeger behandelde. Het was een heel karwei om het allemaal bij elkaar te krijgen, maar toen hij het eenmaal onder ogen kreeg, was hij bereid om me alles te geven wat ik wilde. Ik wilde vrijheid voor jou en voor mij.’
‘Gaan wonen in het huis van het volk dat ik heb vermoord is anders niet mijn idee van vrijheid.’
‘Ender, wat gebeurd is is gebeurd. Hun werelden zij nu leeg, de onze is overvol. En wij kunnen iets meenemen dat hun werelden nooit gekend hebben — steden vol mensen die eigen, individuele levens leiden, die elkaar om heel verschillende redenen liefhebben en haten. Op alle kruiperdwerelden was er nooit meer dan één verhaal te vertellen; als wij daar zijn zal de wereld vol zijn met verhalen en we verzinnen er elke dag weer een nieuw stuk bij. Ender, de Aarde is van Peter. En als je nu niet met me meegaat, zal hij jou naar beneden halen en je gebruiken tot je wilde dat je nooit geboren was. Dit is je enige kans om daaraan te ontsnappen.’
Ender zei niets.
‘Ik weet wat jij denkt, Ender. Jij denkt dat ik net zo hard bezig ben om je te sturen en te stellen als Peter of Graff of al die anderen.’
‘Het kwam wel even bij me op, ja.’
‘Welkom bij de mensheid. Niemand heeft echt de touwtjes van zijn eigen leven in handen, Ender. Dus kun je je maar het beste laten leiden door goede mensen, door mensen die van je houden. Ik ben hier niet gekomen omdat ik zo graag kolonist wilde worden. Ik kwam hier omdat ik mijn hele leven heb doorgebracht in het gezelschap van de broer waaraan ik een hekel had. Nu wil ik wel eens de kans krijgen om de broer van wie ik hield te leren kennen, voor het te laat is, voor we geen kinderen meer zijn.’
‘Daar is het al te laat voor.’
‘Je hebt het mis, Ender. Jij denkt dat je volwassen bent en moe en blasé van alles, maar in je hart ben je nog net zo’n kind als ik. We kunnen het verder voor iedereen geheim houden. Zolang jij de kolonie bestuurt en ik politieke filosofie schrijf, zal niemand ooit vermoeden dat we in het holst van de nacht naar elkaars kamer sluipen voor een potje schaak of een kussengevecht.’
Ender moest lachen maar hij had een paar dingen opgemerkt die ze zo terloops had laten vallen dat het geen toeval meer kon zijn. ‘Besturen?’
‘Ik ben Demosthenes, Ender. Ik ben niet met stille trom vertrokken. Een openbare mededeling dat ik zo sterk in de kolonisatiebeweging geloof dat ik zelf met het eerste schip zal vertrekken. Tegelijk heeft de minister van Kolonisatie, een zekere Graff, voormalig kolonel, aangekondigd dat de piloot van het kolonieschip Mazer Rackham zal zijn en dat Ender Wiggin landvoogd zal worden van de nieuwe kolonie.’
‘Dat hadden ze me eerst wel eens kunnen vragen.’
‘Ik wilde het je zelf vragen.’
‘Maar het is al bekend gemaakt.’
‘Nee, ze zullen het morgen bekend maken, als je het aanbod aanneemt. Mazer heeft een paar uur geleden al ja gezegd, op Eros.’
‘Dus jij gaat iedereen vertellen dat jij Demosthenes bent? Een meisje van veertien?’
‘We gaan alleen maar bekend maken dat Demosthenes met de kolonie meegaat. Dan kunnen ze zich de komende vijftig jaar over de passagierslijst buigen om uit te plussen wie van hen de grote demagoog uit de Tijd van Locke is.’
Ender lachte en zei hoofdschuddend: ‘Volgens mij vind je het nog leuk ook, Val.’
‘Ik zou niet weten waarom ik het niet leuk zou mogen vinden.’
‘Nou goed,’zei Ender. ‘Ik ga mee. Misschien zelfs wel als landvoogd, als Mazer en jij beloven om me te helpen. Ik moet bekennen dat ik me voor het werk dat ik nu doe niet erg hoef in te spannen.’
Ze slaakte een gilletje en omhelsde hem, als een doodgewone tiener die net van haar kleine broertje een cadeautje had gekregen dat ze heel graag wilde hebben.