La rabeno kun profunda emocio batalis en si (раввин с глубоким волнением боролся в себе = боролся с собой). Post kelkaj minutoj la malgranda Lejzer mortos (через несколько минут маленький Лазарь умрёт), kaj li volas vidi la Jesueton (а он хочет видеть Иисуса). Jen, lasta deziro de mortanto (вот последнее желание умирающего). Kial ne plenumi la deziron de la eta senpekulo (почему не исполнить желание маленького безгрешного человека)... Almenaŭ provi (хотя бы попробовать). La homo venkis en li la rabenon (человек победил в нём раввина), kaj li ektuŝis la ŝultron (и он коснулся плеча) de Menaŝe.
Plore petegis la infana voĉo kaj ĝi taŭzis la koron de Menaŝe. Li ne povis plu elteni kaj ĵetis sin sur la teron antaŭ la lito. La patrino kun sekaj okuloj rigardis la agonianton. Kun streĉita atento aŭskultis la formortan melodion de la infana voĉo.
La rabeno kun profunda emocio batalis en si. Post kelkaj minutoj la malgranda Lejzer mortos, kaj li volas vidi la Jesueton. Jen, lasta deziro de mortanto. Kial ne plenumi la deziron de la eta senpekulo... Almenaŭ provi. La homo venkis en li la rabenon, kaj li ektuŝis la ŝultron de Menaŝe.
– Menaŝe, iru (идите)! La malgranda Lejzer volas vidi lin (хочет видеть его)... Voku lin (позовите его)!... Iru, Menaŝe, mi diras al vi (я говорю вам)!
Menaŝe levis la kapon (поднял голову), rigardis la rabenon (посмотрел на раввина) kaj danke kisis lian manon (и с благодарностью поцеловал его руку). Jen la rabeno divenis lian penson (вот раввин угадал его мысль) kaj li nun povas plenumi la lastan deziron (и он теперь может исполнить последнее желание) de la malgranda Lejzer, la lastan deziron de sia trezoro (своего сокровища)... Li leviĝis kaj ekiris al la pordo (он поднялся и пошёл к двери).
La infano senĉese (ребёнок безостановочно), kvazaŭ maŝine (словно механически), kantis solan frazon (напевал единственную фразу):
– Jesueton al mi... Jesueton al mi... al mi... al mi...
La kandelo ekflagris (свеча вспыхнула: flagri – полыхать, пламенеть), kaj la virino kun terurita gesto (и женщина резким движением: «испуганным жестом»: teruri – ужаснуть, привести в ужас) ŝirmis la flameton (заслонила огонёк: flamo – пламя), ke la aerblovo ne estingu ĝin (чтобы сквозняк: «дуновение воздуха» не погасил его: blovi – дуть).
– Menaŝe, iru! La malgranda Lejzer volas vidi lin... Voku lin!... Iru, Menaŝe, mi diras al vi!
Menaŝe levis la kapon, rigardis la rabenon kaj danke kisis lian manon. Jen la rabeno divenis lian penson kaj li nun povas plenumi la lastan deziron de la malgranda Lejzer, la lastan deziron de sia trezoro... Li leviĝis kaj ekiris al la pordo.
La infano senĉese, kvazaŭ maŝine, kantis solan frazon:
– Jesueton al mi... Jesueton al mi... al mi... al mi...
La kandelo ekflagris, kaj la virino kun terurita gesto ŝirmis la flameton, ke la aerblovo ne estingu ĝin.
Menaŝe kun senpacience batanta koro (с нетерпеливо бьющимся сердцем) staris ĉe la pordego de la domo (стоял у ворот дома). Li atendis la elvenon de la betlehemanoj (он ждал выхода вифлеемцев). Transiri al la kontraŭa flanko li ne kuraĝis (перейти на противоположную сторону он не осмелился), kvankam la strato estis senhoma kaj malluma (хотя улица была безлюдной и тёмной). Longe li atendis (долго он ждал), ĝis fine la pordego de Lukjanov malfermiĝis (пока, наконец, ворота Лукьянова не открылись) kaj la betlehemanoj kun la iluminita stalo elvenis (и вифлеемцы с освещённым вертепом вышли) kaj kantante ekiris al la najbara domo (и, напевая, пошли к соседнему дому). Menaŝe sentis (чувствовал), kvazaŭ iu premadus lian gorĝon (словно кто-то сжимал его горло), ĉar lia voĉo raŭke (потому что его голос хрипло) obtuze sonis (глухо звучал).
– Hej, kristanoj (эй, христиане)... bonaj (добрые) kristanoj...
Menaŝe kun senpacience batanta koro staris ĉe la pordego de la domo. Li atendis la elvenon de la betlehemanoj. Transiri al la kontraŭa flanko li ne kuraĝis, kvankam la strato estis senhoma kaj malluma. Longe li atendis, ĝis fine la pordego de Lukjanov malfermiĝis kaj la betlehemanoj kun la iluminita stalo elvenis kaj kantante ekiris al la najbara domo. Menaŝe sentis, kvazaŭ iu premadus lian gorĝon, ĉar lia voĉo raŭke obtuze sonis.
– Hej, kristanoj... bonaj kristanoj...
La tri betlehemanoj jam atingis la najbaran pordegon (три вифлеемца уже достигли соседних ворот). En la oreloj de Menaŝe postuleme (в ушах Менаше требовательно: postuli – требовать) senĉese zumis (непрерывно жужжало): "Jesueton al mi... al mi... al mi... al mi...!" Kun humila (смиренным), peteganta voĉo (умоляющим голосом), serĉante la konvenajn vortojn (ища подходящие слова), li balbutadis en sia malespero (он лепетал в своём отчаянии).