— Nur tion vi ricevas. Ĉu li estas tia malriĉa? Kaj ion similan vi proponas al mi. Tio ne kontentigus min. Mi ricevas reĝajn donacojn de li. Tiuj donacoj almenaŭ estas tiel realaj por mi, kiel por vi la galanteriaĵoj, la brakhorloĝeto. Bone komprenu min! Kio mi estas? Eta, sensignifa instruistineto en vilaĝo. Mi ne estas alloga por la vilaĝaj dandoj, ĉar por ili mi estas tro instruita, tro fraŭlina kaj tre malriĉa. Por mi ili estas tro krudvortaj, netoleremaj kaj tre riĉaj.
La sola loko (единственное место), kie mi renkontas veran puran senton (где я встречаю настоящее чистое чувство), estas la lernejo (это школа), kie la infananimoj multe pli promesas (где детские души гораздо больше: «много больше» обещают) ol poste ili donas (чем потом они дают). Pro la malespero de izoliteco (от отчаяния одиночества: «изолированности»: izoli – изолировать) mi perdis memfidon (я потеряла веру в себя: fido – доверие), esperon (надежду) kaj iamaniere mi perdis eĉ mian diokredon (и каким-то образом я потеряла даже мою веру в Бога: maniero – манера, способ, Dio – Бог). La sciencaj libroj (научные книги), filozofoj (философы), verkistoj (писатели: verki – писать, сочинять) eĉ plikomplikis la deviojn de mia vivlabirinto (даже /ещё больше/ запутали повороты моего жизненного лабиринта: komplika – сложный, запутанный, devii – отклоняться /от нормы/, devio – отклонение; уклон, искривление)... kaj tiam venis li (и тогда пришёл он)... Ho, li ne kondukis min en kinejon (он не водил меня в кинотеатр), nek donacis al mi galanteriaĵojn (ни дарил мне галантерейные принадлежности: nek – ни, nek… nek – ни… ни).
La sola loko, kie mi renkontas veran puran senton, estas la lernejo, kie la infananimoj multe pli promesas ol poste ili donas. Pro la malespero de izoliteco mi perdis memfidon, esperon kaj iamaniere mi perdis eĉ mian diokredon. La sciencaj libroj, filozofoj, verkistoj eĉ plikomplikis la deviojn de mia vivlabirinto... kaj tiam venis li... Ho, li ne kondukis min en kinejon, nek donacis al mi galanteriaĵojn.
Simple li malfermis sian koron (просто он открыл своё сердце) kaj mi kuraĝis konfesi al tiu koro (и я осмелилась признаться этому сердцу) pri mia senespera (в моём безнадёжном), sencela ekzistado (бесцельном существовании: celo – цель) kaj tiam tiu ora koro ekparolis (и тогда это золотое сердце заговорило) kaj inspiris vivocelon al mi (и подсказало: «вдохновило» жизненную цель мне), rekonsciigis (привело в чувство, заставило очнуться: konscio – сознание) mian svenintan animon (мою бессознательную душу: sveni – терять сознание, падать в обморок), rekondukis min al la perdita Dio (снова привело меня к потерянному Богу) kaj nun mi sentas min riĉa (и теперь я чувствую себя богатой), tia riĉa (такой богатой), kia neniu estas en la vilaĝo (каким никто является в деревне = как никто в деревне), kaj tiel feliĉa (и настолько счастливой), kia vi ne estas kun viaj galanteriaĵoj (какой ты не являешься со своими галантерейными принадлежностями)... kaj la kisoj (а поцелуи), karesoj de la animoj almenaŭ estas tiel sinceraj (ласки душ по крайней мере так искренни), se ne pli (если не больше), ol tiuj (чем те), kiujn vi sentas reale (которые ты чувствуешь в реальности), ĉar tiuj kisoj de la animoj ne estas efemeraj (потому что эти поцелуи душ не эфемерны).