memorante la vojon, indikitan de Zamenhof en la Antauparolo al la Fundamento por ebligi senrompan evoluon de la lingvo, kaj konsistantan en la propono de formo nova, uzebla paralele kun la malnova formo;
opinias, ke la okazo de la sufikso "-io" apud la fundamenta "ujo" por ricevi pli internaciajn formojn de landnomoj estas ghusta apliko de tiu Zamenhofa uzado;
kaj, nuligante la antauan malkonsilon de la Lingva Komitato, sed ne shanghante ghin al rekomendo, lasas al la ghenerala uzado libere decidi pri la veriko de la pli internacia formo.
Vitry, la 4-an de Februaro 1974, G. Waringhien, Prezidanto de la Akademio.
NOTO
La Direktoro de la Sekcio pri Gramatiko de la Akademio, en akordo kun la Prezidanto, atentigas redaktorojn de gazetoj, autorojn kaj ghenerale chiujn uzantojn de Esperanto pri jenaj chiam pli disvastighintaj eraroj:
a) Oni skribu "ekde" au "eke de", sed ne "ek de" en du vortoj, char "ek" estas tie uzata prefikse au adverbe, sed ne kiel interjekcio;
b) Oni ne uzu "dank em a", kiam ne temas pri konstanta emo al danko, sed pri momenta manifestigho de danko pro konkreta servo.
c) Oni ne konfuzu "kompensi" kun "rekompenci":
"Kompensi": havigi (al iu) ion egalvaloran pro suferita perdo, profito, au farita peno.