(Падносіць чашу да вуснаў.)
Званы і харальнае песнапенне.
Хор анёлаў{15}
Уваскрэс Хрыстос!
Мір вам, самотныя,
Целам смяротныя,
Духам гаротныя,
З неба прынёс!
Фаўст
Але чаму, якая раптам сіла
Фіял, да губ паднесены, спыніла
І адвяла мяне ад чорнае труны?
Ці не ўваскрэсення імгненне
Вяшчаюць медныя званы
І пра маё другое нараджэнне
Над плашчаніцаю гудуць яны?{16}
Хор жанчын
Пахкім бальзамам
Масцілі і палівалі,
Цела ягонае самі
Саванам мы спавівалі.
Мы клалі святыню
У дамавіну.
Як, сыне мілы,
Ты ўзнёсся з магілы?
Хор анёлаў
Уваскрэс Хрыстос!
Богаславёны
Той, хто ягоны
Богам цалёны
Ушаноўвае лёс!
Фаўст
О гукі божыя магутнасці, лагоды,
Навошта прыляцелі вы ў закутак шэры?
Лунайце там, дзе ёсць пачуцці згоды —
Я чую вестуноў, але не маю веры.
Усякі цуд — ёсць веры любае дзіця.
Я не магу ўзляцець у тыя сферы,
Адкуль гучыць прызыўны кліч жыцця,
З маленства мне знаёмы гэты звон,
І сёння зноў мяне чаруе ён!
Хацеў я ўпіцца пацалункамі нябёс,
Суцішыць плоць у засені суботы,
І вось парушаны мае турботы:
Званы мне прадказалі іншы лёс —
Сум непазбыўны па гарачым леце,
Лугах у россыпе крыштальных рос,
І праз смугу нявыплаканых слёз
Угледзеў я сябе ў інакшым свеце.
У мне раптоўна песня абудзіла
Юнацкай радасці паток,
І неадольных успамінаў сіла
Цяпер загубны стрымлівае крок.
Я плачу! Дык гучы, хвала харала!
Зноў да зямлі мяне ты прыкавала!
Хор вучняў
Дух яго й цела
Узнёс гасподзь.
У неба ўзляцела
Крылатая плоць.
Цудам нябёсы
Ты акрылі!
Горка нам слёзы
Ліць на зямлі.
Мы астаёмся
Тут у журбе.
Божа, імкнёмся
Мы да цябе!
Хор анёлаў
Тлен пераможаны!
Слаўце Хрыста!
Краты астрожныя
Скіньце з Хрыста!
Вам, знемагаючым,
Бога благаючым,
Міру жадаючым,
Блізкі Хрыстос
З чыстых нябёс!
Каля брамы{17}
Шпацыр. Людзі выходзяць з брамы.
Некалькі рамеснікаў
Куды сабраліся такім гуртом?
Другія
А вы куды? Мы ў Паляўнічы дом!
Першыя
Ды вось надумалі пайсці да млына.
Адзін рамеснік
Хадземце, хлопцы, да ракі.
Другі рамеснік
Дарога кепская, раскісла гліна.
Другая група рамеснікаў
А ты?