Раздалося гучнае "Ооооо!"
Вузкая сцяжынка раптам вывяла іх на бераг вялікага чорнага возера. Узвышаючыся на вяршыні скалы, ззяючы вокнамі на фоне абсыпанага зоркамі неба, на супрацьлеглым беразе стаяў вялізны замак са шматлікімі вежамі і вежанькамі.
- Не больш чатырох у лодку! - распараджаўся Хагрыд, паказваючы на флатылію маленькіх лодачак, якія згрудзіліся на беразе. Нэвіл і Герміёна селі ў адну лодку з Гары і Ронам.
- Усе селі? - прароў Хагрыд, усаджваючыся ва ўласную лодку адзін. - Выдатна - НАПЕРАД!
Флатылія паплыла па гладкай, як люстэрка, паверхні возера. Дзеці маўчалі і ва ўсе вочы глядзелі на замак, што высіўся наперадзе. Ім прыходзілася задзіраць галовы ўсё больш па меры таго, як яны набліжаліся да берага.
- Прыхіліць галовы! - скамандваў Хагрыд, калі першая лодка дасягнула ўцёса, усё прыхіліліся, і маленькія лодачкі пранеслі іх скрозь заслону з плюшчу, за якім хаваўся ўваход у шырокую пячору. Яны праплылі па цёмным тунэлі, які, мабыць, знікаў у падзямеллях замка, і там, нарэшце, дасягнулі падземнага прычала. Яны вылучыліся на бераг, усеяны галькай.
- Гэй, ты! Твая жаба? - крыкнуў Хагрыд, правяраючы лодкі, пакуль дзеці выбіраліся на бераг.
- Трэвар! - ускрыкнуў абсалютна шчаслівы Нэвіл, працягваючы далонькі.
Потым усё пайшлі па пераходзе, арыентуючыся на лямпу Хагрыда, і нарэшце вышлі на роўны, пакрыты расой газон прама перад замкам.
Узыёшоўшы па каменных прыступках, падарожнікі згрудзіліся перад высачэзнымі дубовымі варотамі.
- Усе тут? Жаба на месцы?
Хагрыд падняў гіганцкі кулак і тройчы пастукаў у вароты замка.
— РАЗДЗЕЛ VII —
Капялюш-размеркавальнік
Вароты неадкладна адчыніліся. На парозе ў ізумрудна-зялёнай мантыі стаяла высокая цёмнавалосая ведзьма. У яе быў вельмі суворы твар, і Гары падумаў, што, мабыць, з гэтай дамай лепш не спрачацца.
- Першакурснікі, прафесар МакГонагал, - даклаў Хагрыд.
- Дзякуй, Хагрыд. Я адвяду іх.
Яна шырока расчыніла дзверы. Хол, у якім яны апынуліся, быў настолькі вялізны, што ў ім мог бы вольна размясціцца ўвесь дом Дурсляў цалкам. Каменныя сцены, гэтак жа, як і ў "Грынгатсе", асвятляліся запаленымі паходнямі, столь была занадта высокай, каб яе можна было разгледзець, а наверх вяла пышная, раскошная мармуровая лесвіца.
Дзеці ўслед за прафесарам МакГонагал пайшлі праз вестыбюль, урачыста ідучы па брукаванай падлозе. З-за дзвярэй справа да Гары даносіўся прыглушаны гуд сотні галасоў - астатнія вучні, па ўсім, ужо таксама прыбылі ў замак - але прафесар МакГонагал правяла першакурснікаў у маленькі пусты пакойчык убаку ад цэнтральнай залы. Дзеці стоўпіліся, прыціснуўшыся значна цясней адзін да аднаго, чым зрабілі б пры звычайных акалічнасцях, і разгублена аглядалі наваколле.
- Сардэчна запрашаем у "Хогвартс", - вымавіла прафесар МакГонагал. - Хутка пачнецца абед, прысвечаны пачатку навучальнага года, але, перш чым вы сядзеце за стол у Вялікай Зале, вас павінны размеркаваць па каледжах. Сартаванне - адна з найважнейшых цырымоній у нашай школе, таму што, пакуль вы знаходзіцеся ў яе сценах, ваш каледж - гэта тое ж самае, што ваша сям'я. Вы будзеце займацца ў будынку свайго каледжа, спаць у агульнай спальні свайго каледжа і праводзіць вольны час у агульнай гасцінай свайго каледжа.
- У нашай школе чатыры каледжы, яны завуцца "Грыфіндор", "Хафлпаф", "Рэйвенкло" і "Слізэрын". У кожнага каледжа свая, вельмі цікавая і высакародная, гісторыя, і ў кожным у свой час вучыліся выбітныя ведзьмы і чараўнікі. Пакуль вы знаходзіцеся ў "Хогвартсе", за любы ваш поспех вашаму каледжу будзе налічацца вызначаная колькасць балаў, а за любое парушэнне правіл балы будуць адымацца. Напрыканцы навучальнага года той каледж, які заробіць найбольшую колькасць балаў, будзе ўзнагароджаны адмысловым кубкам, гэта вельмі ганаровая ўзнагарода. Я спадзяюся, што кожны з вас стане гонарам таго каледжа, куды ён неўзабаве будзе вызначаны.
- Цырымонія сартавання пачнецца праз некалькі хвілін у прысутнасці астатніх навучэнцаў школы. Прапаную вам не марнаваць час дарма і прывесці сябе ў парадак перад пачаткам цырымоніі.
Яе погляд затрымаўся на хвіліну на мантыі Нэвіла, зашпіленай пад левым вухам, і на выпацканым носе Рона. Гары прыняўся ліхаманкава прыгладжваць валасы.
- Я вярнуся за вамі, калі ўсё будзе гатова, - сказала прафесар МакГонагал, - будзьце ласкавыя, не шуміце.
Яна выйшла. Гары праглынуў сліну.
- А як размяркоўваюць па каледжах? - спытаў ён у Рона.
- Праводзяць якую-небудзь праверку, пэўна. Фрэд гаварыў, гэта жудасна балюча, але я думаю, ён, як заўжды, жартаваў.