- Выглядае ўзрушальна, - сумна сказаў прывід, назіраючы, як Гары жуе стейк.
- А вам нельга?…
- Я не еў ужо каля чатырох соцень гадоў, - адказаў прывід. - Вядома, мне гэта не трэба, але, сказаць праўду, без гэтага нудзішся. Падаецца, я не назваўся? Сэр Нікалас дэ Мімсі, да вашых паслуг. Рэзідэнцыя ў вежы Грыфіндор.
- Я ведаю, хто вы! - раптам выгукнуў Рон. - Мае браты распавядалі аб вас, вы - Амаль Безгаловы Нік!
- Мне болей падабаецца, калі мяне называюць Сэр Нікалас дэ Мімсі… - халодна пачаў прывід, але тут умяшаўся Шэймас Фініган:
- Амаль Безгаловы? Як гэта можна быць амаль безгаловым?
У Сэра Нікаласа зрабіўся збянтэжаны выгляд, падобна, гутарка пайшла зусім не так, як ён разлічваў.
- А вось так! - выпаліў ён раздражнёна. Ён схапіў сябе за левае вуха і тузануў. Галава яго тут жа саскочыла з шыі і адкінулася на левае плячо так, быццам была прымацаваная на завесах. Відавочна, хтосьці спрабаваў адсекчы сэру Нікаласу галаву, але не давёў справу да канца. Дзеці самлелі. Задаволены эфектам, Амаль Безгаловы Нік ліха паставіў галаву на месца, пракашляўся і сказаў: "Такім чынам - новыя Грыфіндорцы! Спадзяюся, вы дапаможаце нам выйграць кубак? "Грыфіндор" так даўно ўжо не выйграваў... Слізэрынцы атрымоўваюць кубак ужо шэсць гадоў запар! Крывавы Барон стаў проста невыносны - у яго рэзідэнцыя ў "Слізэрыне".
Гары паглядзеў: за сталом "Слізэрына" сядзеў жудасны прывід з пустымі вачніцамі, жудасным тварам, у вопратцы, заплямленай серабрыстай крывёй. Ён сядзеў справа ад Малфоя, які, як з задавальненнем зазначыў Гары, зусім не быў у захапленні ад такога суседства.
- А з-за чаго ён увесь у крыві? - з прагнай цікаўнасцю спытаў Шэймас.
- Я не пытаў, - далікатна адказаў Амаль Безгаловы Нік.
Калі ўсе наеліся, рэшткі ежы выпарыліся з талерак, і посуд ізноў заззяў чысцінёй. Праз імгненне з'явіўся дэсерт - вялізная колькасць марозіва ўсіх гатункаў, якія толькі можна сабе ўявіць, яблычныя пірагі, тарты з патакай, шакаладныя эклеры, пончыкі з сочывам, труфелі, трускаўкі, жэле, рысавы пудынг…
Пакуль Гары набіваў рот тортам з патакай, гутарка зайшла аб родных.
- А я паўкроўка, - абвясціў Шэймас. - Мой бацька магл. Маці не казала яму, што яна ведзьма, пакуль яны не ажаніліся. Вось яму была неспадзеўка.
Усё засмяяліся.
- А ты, Нэвіл? - пацікавіўся Рон.
- Мяне выхоўвала бабуля, яна ведзьма, - сказаў Нэвіл, - але наогул усё ў сям'і думалі, што я стоадсоткавы магл. Мой стрыечны дзядуля Альжы усё спрабаваў заспець мяне знянацку, каб прымусіць чараваць - аднойчы ён нават сапхнуў мяне з мыса Блэкпул, я ледзь не патануў - але ў яго нічога не атрымоўвалася, пакуль мне не споўнілася восем. Дзядуля Альжы прыйшоў у мой пакой, узяў мяне за ногі і трымаў мяне за іх, вывесіўшы з вакна другога паверху. А у гэты час стрыечная бабуля Енід прапанавала яму мярэнгі, і ён выпадкова адпусціў рукі. Але я не зваліўся, я скокнуў - праз увесь сад прама на дарогу. Яны ўсе былі так задаволеныя, бабуля плакала, проста не ведала, куды падзецца ад шчасця. Бачылі б вы іх твары, калі я ўвайшоў да іх у пакой - разумееце, яны думалі, што ў мне не хопіць чароўнай сілы, каб вярнуцца назад. Дзядуля Альжы быў так мной задаволены, што набыў мне жабу.
З іншага боку ад Гары Персі Уізлі і Герміёна размаўлялі аб вучобе ("Я так спадзяюся, што заняткі пачнуцца адразу ж, мяне больш за ўсё цікавяць ператварэнні, ведаеш, ператварэнні чаго-небудзь у нешта іншае, вядома, лічыцца, што гэта вельмі цяжка…"; "вы пачнеце з элементарнага, запалкі ў іголкі і таму падобнае…").
Гары, самлеўшы ад цяпла, паглядзеў на Высокі Стол. Хагрыд піў нешта з вялізнага кубка. Прафесар МакГонагал размаўляла з Альбусам Дамблдорам. Прафесар Квірэл, у сваім вар'яцкім цюрбане, гутарыў з выкладчыкам, у якога былі сальныя чорныя валасы, кручкаваты нос і хваравіты колер твару.
Усё здарылася раптам. Настаўнік з кручкаватым носам па-над цюрбанам прафесара Квірэла зірнуў Гары прама ў вочы - і востры, гарачы боль пранізаў шнар на ілбе хлопчыка.
- Ой! - Гары прыціснуў далонь да ілба.
- Што здарылася? - устрывожыўся Персі.
- Н-нічога.
Боль прайшоў гэтак жа хутка, як і з'явіўся. Складаней было пазбавіцца ад уражання, якое пакінуў погляд настаўніка – па ўсім, Гары яму моцна не падабаўся.
- А што гэта за настаўнік, які размаўляе з прафесарам Квірэлам? - спытаў Гары ў Персі.
- А, дык ты ўжо ведаеш Квірэла? Нядзіўна, што ён так нярвуецца, гэта жа прафесар Снэйп. Ён выкладае зеллеварэнне, але ўсім вядома, што насамрэч ён марыць аб месцы Квірэла. І ён, гэты Снэйп, ведае ўсё пра Цёмныя Сілы.
Гары некаторы час назіраў за Снэйпам, але той больш ні разу не зірнуў у ягоны бок.