- Ну, бяжы ж, бяжы! - крыкнуў Гары Герміёне, спрабуючы адцягнуць яе да дзвярэй, але Герміёна была не ў стане зрушыцца з месца, і працягвала ляпіцца да сцяны з адкрытым ад жаху ротам.
Ад крыкаў і ад узніклага рэха троль ашалеў. Ён зноў зароў і кінуўся на Рона, які апынуўся бліжэй за астатніх і якому было няма куды збегчы.
Тады Гары здзейсніў адначасова вельмі адважны і вельмі дурны ўчынак: ён разбегся, падскокнуў і абхапіў троля ззаду за шыю. Троль не адчуваў, што Гары вісіць у яго на шыі, але затое ён адчуў, як яму ў нос соваюць нешта доўгае і драўлянае - Гары скокнуў, не выпускаючы з рук чароўнай палачкі і не доўга думаючы пхнуў яе ў ноздру пачвары.
Выючы ад болю, троль круціўся і размахваў дубінай, а Гары ў яго на шыі літаральна чапляўся за жыццё; у любую секунду троль мог скінуць яго або забіць дубінай.
Герміёна ад страху спаўзла на падлогу; Рон выцягнуў сваю чароўную палачку - і, сам не разумеючы, што, уласна, збіраецца рабіць, выгукнуў першую ж замову, якая прыйшла да галавы: "Вінгардыюм Левіоза!"
Дубіна раптам вырвалася ў троля з рук, паднялася высока ў паветра, павольна перавярнулася - і абрынулася з жудасным трэскам на галаву свайго ўладальніка. Троль пахіснуўся як у запаволенай здымцы, а потым зваліўся як падкошаны пысай уніз. Ад удару здрыгануліся сцены.
Гары падняўся на ногі. Ён увесь дрыжаў, у яго бракавала дыхання. Рон стаяў як быў, з высока паднятай чароўнай палачкай, і шырока расплюшчанымі вачыма глядзеў на тое, што ж ён стварыў.
Герміёна заказала першай.
- Ён - здох?
- Не думаю, - адказаў Гары, - хутчэй за ўсё, яго проста аглушыла.
Ён нахіліўся і выцягнуў палачку з ноздры троля. Палачка была пакрытая чымсьці, што нагадвала камякаваты шэры клей.
- Фу - тролевы соплі.
Ён выцер палачку аб штаны троля.
Раптам грукнулі дзверы і пачуліся гучныя крокі, якія прымусілі хлопцаў падняць галовы. Яны і не разумелі, колькі шуму нарабілі, але, зразумела, унізе былі чутныя і ўдары, і выццё троля. Праз імгненне ў пакой уварвалася прафесар МакГонагал, за ёй ішоў Снэйп, а скончваў працэсію Квірэл. Квірэл зірнуў на троля, выдаў прыдушаны лямант і сеў на ўнітаз, схапіўшыся за сэрца.
Снэйп схіліўся над тролем. Прафесар МакГонагал глядзела на Гары з Ронам. Гары яшчэ ніколі не бачыў яе такой злоснай. У яе нават вусны збялелі. Надзея выйграць пяцьдзесят балаў для "Грыфіндора" знікла з уяўлення Гары гэтак жа хутка, як і з’явілася.
- Аб чым вы толькі думалі? - сказала прафесар МакГонагал з халоднай лютасцю ў голасе. Гары паглядзеў на Рона, які ўсё яшчэ трымаў у паветры чароўную палачку. - Шчасце, што ён вас не забіў. Чаму вы не пайшлі ў сваю спальню?
Снэйп кінуў на Гары хуткі, пранізлівы погляд. Гары ўтаропіўся ў пол. Яму страшна хацелася, каб Рон хаця б апусціў палачку.
Тут з прыцемку раздаўся слабы голас:
- Прафесар МакГонагал - яны шукалі мяне.
- Міс Грэйнджэр!
Герміёна нарэшце здолела падняцца на ногі.
- Я пайшла шукаць троля… Я… я думала, я сама з ім зладжу…разумееце, я чытала пра іх…
Рон выпусціў палачку. Каб Герміёна Грэйнджэр так адкрыта хлусіла настаўніку?
- Калі б яны мяне не знайшлі, я б загінула. Гары засунуў палачку тролю ў нос, а Рон яго аглушыў яго ж ўласнай дубінай. У іх не было часу збегаць за дапамогай. Калі яны ўвайшлі, троль ужо рыхтаваўся мяне прыкончыць.
Гары з Ронам імкнуліся рабіць выгляд, што гэтая гісторыя для іх не навіна.
- Што ж… у такім разе… - прафесар МакГонагал уважліва агледзела ўсіх траіх, - міс Грэйнджэр, як вам прыйшло ў галаву самнасам ваяваць з горным тролем, дурненькая вы дзяўчынка?
Герміёна павесіла галаву. Гары проста знямеў ад здзіўлення. Герміёна, якая ніколі не парушала правілы, прыкінулася, што яна іх парушыла, і ўсе дзеля іх выратавання? Гэта як калі б Снэйп пачаў раптам раздаваць цукеркі.
- Міс Грэйнджэр, за гэта з "Грыфіндора" будуць знятыя пяць балаў, - сказала прафесар МакГонагал, - я вамі вельмі расчараваная. Калі вы зусім не пацярпелі, адпраўляйцеся ў Грыфіндорскую вежу. Вучні даядаюць святочную вячэру ў сваіх карпусах.
Герміёна выйшла.
Прафесар МакГонагал звярнулася да Гары і Рона.
- Што ж, я па-ранейшаму лічу, што вам усяго толькі неверагодна пашчасціла, аднак, нешматлікія першакласнікі вырашыліся б супрацьстаяць даросламу горнаму тролю. Кожны з вас зарабіў для свайго каледжа па пяць балаў. Я паведамлю аб гэтым прафесару Дамблдору. Можаце ісці.
Хлопчыкі паспяшаліся пакінуць туалетны пакой і не прамовілі аніслова, пакуль не апынуліся двума паверхамі вышэй. Было так добра нарэшце пазбавіцца ад тролевага смуроду, не кажучы ўжо аб усім астатнім.