- Уізлі, радуйся, Потэр знайшоў манетку, - здзекліва сказаў Малфой.
Рон здрыгануўся. Малфой яшчэ не паспеў нічога зразумець, а Рон ужо сядзеў на ім і закручваў яму рукі за спіну. Нэвіл пахіснуўся, затым пералез праз спінку свайго сядзення і прыйшоў на дапамогу.
- Давай жа, Гары! - ускрыкнула Герміёна, ускокваючы на сядзенне, каб лепей разглядзець Гары, які ляціць прама на Снэйпа - яна не прыкмячала ў сябе пад нагамі ані Рона з Малфоем, клубка рук-ног, які перыядычна выдаваў незразумелыя гукі - гэта спляліся ў адно Нэвіл, Крэб і Гойл.
У гэтае імгненне ў небе Снэйп развярнуў сваю мятлу якраз своечасова, каб зазначыць штосьці малінавае, што прамільгнула зусім побач - і ў наступную секунду вынырнуў Гары, трыўмфальна ўзняўшы над галавой руку са злоўленым Снічам.
На трыбунах усё ўсталі ў адзіным парыве - гэта быў рэкорд; ніхто не памятаў, каб Сніч злавілі так хутка.
- Рон! Рон! Ты дзе? Гульня скончаная! Гары перамог! Мы перамаглі! "Грыфіндор" перамог! - віскатала Герміёна, танцуючы, ўскокваючы на сядзенне, саскокваючы з яго і кідаючыся ў абдымкі Парваці Паціл у пярэднім шэрагу.
Апынуўшыся ў фуце над зямлёй, Гары саскочыў з мятлы. Ён не мог паверыць у тое, што здарылася. Ён перамог - гульня скончаная; яна доўжылася каля пяці хвілін. Грыфіндорцы адзін за адным саскоквалі з мётлаў на поле. Гары ўбачыў, як недалёка прызямляецца Снэйп, з белым тварам і падкурчанымі вуснамі - і адчуў нечую руку ў сябе на плячу, падняў галаву і сустрэўся поглядам з усмешлівым Дамблдорам.
- Выдатна, - пахваліў Дамблдор ціха, так, што толькі Гары мог учуць, - Прыемна бачыць, што ты не нудзіўся па люстэрку… займаўся справай… малайчына…
Снэйп злосна сплюнуў на зямлю.
Праз некаторы час Гары адзін выйшаў з распранальні, каб аднесці "Німбус 2000" у ангар для мётлаў. Даўно ўжо ён не быў такі шчаслівы. Ён здзейсніў штосьці, чым можна па-сапраўднаму ганарыцца - больш ніхто не скажа, што ён вядомы толькі дзякуючы свайму імю. Ніколі яшчэ вячэрняе паветра не было такое свежае, не быў так чароўна салодкае. Гары цягнуўся па мокрай траве, яшчэ і яшчэ раз успамінаючы хвалюючыся падзеі апошняй гадзіны, якія зліліся ў яго ў галаве ў адно расплывістае салодкае адчуванне: Грыфіндорцы збягаюць з трыбун, каб на плячах панесці яго з поля; на некаторай адлегласці Рон з Герміёнай скачуць уверх-уніз; кроў з носу ў Рона, які тым не менш выкрыквае пераможныя "Ура!".
Гары падышоў да ангара. Ён прыхінуўся да драўляных дзвярэй і стаў глядзець на "Хогвартс", на вокны, што запальваліся чырвоным святлом у промнях вечаровага сонца. "Грыфіндор" выйграў. Ён перамог, ён паказаў гэтаму Снэйпу…
Дарэчы, аб Снэйпу…
Утоены пад плашчом з каптуром, па прыступках замка хуткай хадой сыйшоў чалавек. Відавочна не жадаючы быць заўважаным, ён крочыў у кірунку Забароненага лесу і імкнуўся як мага хутчэй перасекчы двор. Радасць перамогі пакінула Гары - ён пазнаў гэтую хаду. Снэйп ідзе ў Забаронены лес, у той час як усе астатнія сядзяць за вячэрай - з чаго б гэта?
Не разважаючы, Гары ўскочыў на мятлу і ўзняўся ў паветра. Бясшумна ўзляцеўшы над замкам, ён прасачыў, як Снэйп паспешліва ўвайшоў у лес. Гары рушыў услед за ім.
Скрозь густыя кроны дрэў Гары не мог бачыць, куды накіроўваецца Снэйп. Тады ён стаў лётаць кругамі, ніжэй і ніжэй, дакранаючыся вяршынь дрэў, пакуль, нарэшце, не пачуў галасы. Ён паляцеў на гук, бясшумна апусціўся на высокую бярозу і асцярожна палез па галінцы, трымаючы ў руках мятлу і імкнучыся разглядзець, што адбываецца ўнізе.
Там, на цёмнай паляне, стаяў Снэйп, і ён быў не адзін. З ім быў Квірэл. Гары не бачыў выразу яго твару, але заікаўся Квірэл значна мацней звычайнага. Гары з усіх сіл напружыў слых, каб не прапусціць ні слова з гутаркі прафесараў.
- … н-н-не ведаю, н-н-навошта вам с-с-спатрэбілася сустракацца с-са мной менавіта т-т-тут, Северус…
- Я спадзяваўся, што мы здолеем захаваць наш сакрэт, - сказаў у адказ Снэйп ледзяным тонам. - Урэшце рэшт, навучэнцы не павінны ведаць аб філасофскім камені.
Гары мацней нахіліўся наперад. Квірэл нешта прамямліў. Снэйп перабіў яго.
- Вы ўжо высвятлілі, як можна прайсці паблізу гэтай жывёліны, якую трымае Хагрыд?
- Ал-л-л-ле, Северус, мне…
- Вам не спадабаецца, калі я стану вашым ворагам, Квірэл, - заявіў Снэйп, робячы крок наперад да субяседніка.
- Я н-н-не в-в-ведаю, што в-вы…
- Вы цудоўна ведаеце, што я маю на ўвазе.
Гучна ухнула сава, і Гары ледзь не зваліўся з дрэва. Ён аднавіў раўнавагу на наступных словах Снэйпа: "… наконт вашых фокусаў. Я чакаю."