- НЕ! - закрычалі Гары і Герміёна.
- Гэта ж шахматы! - рэзка абарваў Рон. - Трэба чымсьці ахвяраваць! Калі я пайду на клетку ля Каралевы, яна мяне з'есць - але затое ты, Гары, паставіш мат каралю!
- Але…
- Ты жадаеш спыніць Снэйпа або не?
- Рон…
- Слухай, калі ты не паспяшаешся, ён дастане камень!
Альтэрнатывы не было.
- Гатовыя? - крыкнуў Рон, з бледным рашучым тварам. - Я пайшоў - і не марудзьце, калі выйграеце!
Ён ступіў наперад, і белая каралева кінулася на яго. Яна моцна стукнула Рона па галаве сваёй каменнай рукой, і ён як падкошаны зваліўся на падлогу - Герміёна закрычала, але не сыйшла са сваёй клеткі - белая каралева адцягнула Рона ў бок. Ён, падаецца, быў без прытомнасці.
Дрыжачы, Гары перайшоў на тры клеткі налева.
Белы кароль сцягнуў з сябе карону і кінуў яе да ног Гары. Чорныя выйгралі. Шахматныя фігуры пакланіліся і расступіліся, вызваліўшы дарогу да дзвярэй. Кінуўшы апошні адчайны погляд на Рона, Гары з Герміёнай прайшлі ў дзверы і апынуліся ў наступным калідоры.
- А што, калі ён?…
- З ім усё будзе ў парадку, - сказаў Гары, імкнучыся ўпэўніць сам сябе. - Як ты думаеш, што далей?
- Мы ўжо прайшлі заклён Спроўт, гэта былі Сеткі Д'ябла; ключы - гэта, мабыць, Флітвік; МакГонагал ажывіла шахматныя фігуры; застаюцца заклёны Квірэла і Снэйпа…
Яны падышлі да наступных дзвярэй.
- Ну што? - прашаптаў Гары.
- Пайшлі.
Гары пхнуў дзверы.
У ноздры стукнуў агідны пах, прымусіўшы іх абодвух закрыць насы вопраткай. Вочы заслязіліся, але і скрозь слёзы яны разгледзелі прама перад сабою на падлозе троля, які ляжаў на спіне, ён быў шмат буйнейшы, чым той, з якім ім давялося дужацца. Троль ужо астыў. На галаве ў яго зяўрала крывавая рана.
- Якое шчасце, што нам не трэба з ім ваяваць, - шэптам выклікнуў Гары, пераступаючы праз масіўныя ногі. - Пайшлі хутчэй, дыхаць немагчыма.
Ён адчыніў наступныя дзверы, прычым абодва яны ледзьве прымусілі сябе зірнуць, што ж іх там чакае - але нічога страшнага не было, толькі столік з сям'ю бутэлечкамі рознай формы.
- Снэйпава праца, - сказаў Гары. - Што трэба рабіць?
Яны ступілі праз парог, і тут жа за спінай ускалыхнулася полымя. Незвычайнае полымя, пурпуравае. У тую ж секунду на парозе дзвярэй, што вялі далей, ускінуліся языкі чорнага полымя. Дзеці апынуліся ў пастцы.
- Глядзі! - Герміёна схапіла скрутак, што ляжаў побач з бутэлечкамі. Гары праз яе плячо прачытаў:
Перад вамі ляжыць небяспека, яе вы абралі раней,
Двое з нас вам дапамогуць, ды трэба шчэ нас адшукаць.
Адзін з сямі дасць вам магчымасць пайсці шляхам далей,
Другі ўратаванне падорыць, пакажа дарогу назад.
Двое з нас абсалютна бяспечны, наліты ў іх толькі сок,
Але трое іншых - забойцы, атруту для вас згатавалі.
Каб не застацца тут вечна, зрабіце рашучы крок,
Для вас мы чатыры падказкі падрыхтавалі:
Першае, дзе б ні хавалася, дзе б ні была атрута,
Ад соку яна будзе злева, можаце занатаваць;
Другое: у крайніх па смаку розніца будзе адчута,
Але,калі трэба наперад, навошта вам іх каштаваць?
Яшчэ: памер не галоўнае, трэцяя кажа падказка,
Самы вялікі й малы смерці ў сабе не нясуць;
Адное і тое ж наліта ў другім і злева, і справа.
Вось і ўвесь наш аповед, ну што жа, спрабуй цяпер смерць падмануць.
Герміёна шумна ўздыхнула, і Гары, да свайго вялікага здзіўлення, выявіў, што яна ўсміхаецца - апошняе, што ён мог чакаць сам ад сябе ў гэтую хвіліну.
- Геніяльна, - захапілася Герміёна, - Гэта не магія - гэта логіка - загадка. Шмат хто з вялікіх чараўнікоў не мелі ні грама логікі, яны б захраснулі тут назаўжды.
- Як і мы, хіба не?
- Зразумела, не, - сказала Герміёна. - Уся інфармацыя, якая нам патрэбна, тут, у скрутку. Сем бутэлечак: у трох яд; у двух сок; адна з іх правядзе нас праз чорны агонь, і яшчэ адна дазволіць прайсці назад скрозь пурпурнае полымя.
- Але як пазнаць дзе што?
- Дай мне хвілінку падумаць.
Герміёна некалькі раз прачытала верш. Пахадзіла ўздоўж шэрагу бутэлечак, мармычучы сабе пад нос і тыкаючы пальцам. Нарэшце, яна пляснула ў ладкі.
- Зразумела, - абвясціла яна. - Самая маленькая бутэлечка прывядзе нас да каменя - скрозь чорнае полымя.
Гары змераў поглядам маленькую бутэлечку.
- Тут ледзьве хопіць на аднаго, - сказаў ён. - Зірні - тут не больш аднаго глытка.
Яны пераглянуліся.