– Zdaje się, że wymagasz pomocy specjalisty. Olga, moja przyjaciółka, jest wybitnym specpsychoterapeutą. Wypisać ci skierowanie? Pod koniec roku będziesz jak nowy. – Watson uśmiechała się, ale mówiła poważnie.
– Tej chorobie nie zaradzi żaden specjalista.
Watson długo patrzyła mu w oczy, zanim zrozumiała, że to prawda.
J
Takie dalekie wydaje się niebo, gdy leży się na trawie…
Nagie ciało kobiety, jej zapach, dłonie, pocałunki…
Niebo nakryło ich tysiącami płynących lilii, delikatną, żywą kotarą.
Jeśli się ją zerwie, ukaże się nie tylko palące światło białego słońca, ale również gwiazdy.
Całe niebo gwiazd.
Moskwa, styczeń – czerwiec 1999 roku
Siergiej Łukjanienko
* Biorąc pod uwagę zapał, z jakim Siergiej Łukianienko (i spora część twórców rosyjskiej SF) uśmierca Jurija Siemieckiego na kartach swoich kolejnych powieści, czytelnik nie powinien się niestety łudzić, że Ka-drugi Siemiecki jednak przeżyje… (przyp. tłum.).