Kruela milito - la muĝado de la kontraŭulo!
La maŝino fariĝis via amiko,
Por frivolemo venis venĝo!
Kion fari se homoj estas rompitaj
Kiam batantaj kugloj fajfas ĉirkaŭe!
Dio pli bone rompu la militon perforte -
Por ke la tagoj de la rabodrako finiĝis!
Sed la infero ne konas mezuron kaj linion,
La tero brulas en napalmo, infanoj ploras!
Jen la trajtoj de la knabinoj paliĝis -
Kiu, la Sankta Sinjoro, respondos pri tio?
Nu, kiom da amatoj vi povas mortigi,
Ja homo naskiĝas, kredu min, por feliĉo!
La patrino ne lasas sian filon iri al la fronto,
Kaj eĉ somere estas malbona vetero en la milito!
Sed la devo de soldato estas certa devo:
Kion vi bezonas por batali por la Patrujo en batalo!
Je dek ses, jam griza templo,
Vidvinoj de malfeliĉaj vizaĝoj ŝveliĝas pro larmoj!
Sed kio estas, ĉu vi estas freneza frato?
Ne, vi estas freneza, respondas la amato!
Por malnobleco, kiu estas ĉe la trono, nia soldato,
Li opinias, ke lia bofrato estas malpura Kaino!
En la tero, sangotorentoj ŝiras la vejnojn,
Kaj la pulso de la kerno respondos per bato ...
Plugilo frakasita sur kampo de konko frostiĝis,
Ho, kiel purpura fariĝis la suno!
Sed estas fido, ke Jesuo venos -
Repacigu la fratojn, alportu Savon!
Tiam ni forgesu venĝan malnoblan konton -
En la animo de ni ĉiuj regas, lasu pardonon!
Post tio, la piratknabinoj ridis al la kajutisto. Kaj ĝi estis nur bonega.
Post tio, bareloj da biero kaj vino estis trenitaj el la holdo de la galiono, ili komencis trinki kaj furiozi.
Kaj kia danco dancis nudpiede, knabinecaj kruroj de belulinoj. Kiel bonege ĝi aspektis.
Kaj iliaj muskolaj bovidoj ekbrilis. Ĉi tio estas vere kion knabinoj bezonas.
La knabo Gulivero ankaŭ trinkis kaj kantis kun fervoro;
Ĉiu havas sian propran personan vidon de amo -
La koncepto de beleco kaj idealo!
Kvankam homoj ne kreskis al li,
Sed la homo ne plu estas simio!
Kaj ĉi tie, kompreneble, vi povas preni iom da aforismoj kaj aldoni tiajn spritatajn;
La nuda kalkano de la knabino plej verŝajne ricevos modajn ŝuojn!
Sed io originala ne venas al la menso
Ĉi tie, ekzemple:
Amo por ĉiuj aĝoj,
Kaj la knabo aspektas tre fiere...
Liaj okuloj brilas en la mallumo
La rezulto estos bonega!
Kvankam ĉi tio estas ĉio, ni diru ĉi tion - stulteco kaj banala.
Tamen, aliflanke, ni povas diri ke eĉ malvarmeta.
Gulivero kantis:
Mi saltas. Sed mi saltas alimaniere
Aŭ pli ĝuste, mi saltas kiel pediko...
Kaj mi povas specife enkonstrui ŝanĝon,
Vi estas nudpieda knabo ne tremas!
Kaj tiam Gulivero kantis ion pli civilizitan;
Ni volas vivi en bela mondo de paradizo -
En kiuj ne estas malsanoj, kadukaj bovidinoj ...
Por ke la fadeno de la vivo fariĝu senfina,
Por ke ĉiu tago estu feliĉa kaj gaja!
Kie la koloro estas kiel ĉielarko printempe
Lilioj, kiel oro kun smeraldo.