La vicgrafino interrompis:
- Ke mi malsaniĝis pro aŭskultado de tiaj filozofioj kaj aforismoj! Pli bone, denove kantu ion amuzan!
La knaba kapitano komencis kanti kun ioma malemo. Ne estis forto por komponi, kaj li kantis popolkanton de la rusa ribelanto Stenka Razin. Nu - kio venis en la menson, tiam li kantis:
Kvazaŭ sur la rivero Volgo, laŭlonge de la larĝa,
Ŝipeto akra naza elvelis, Kiel remantoj sur boato, aŭdacaj, kozakoj, junaj uloj.la princino, Kaj li rigardas la patrinon sur la Volgo.Kiel la timinda Stenka Razin. diris: "Ho, vi estas gojo, Volgo, kara patrino! dormetis,
Kazakov dotis mian bonon.
Ke ni ankoraŭ nenion donis al vi." Kiel minaca Stenka Razin saltis ĉi tien, Li kaptis la persan princinon, Ĵetis la ruĝan junulinon en la ondojn, kliniĝis antaŭ sia patrino Volgo.
Stenka Razin iris
en Astraĥan-urbon por komerci per varoj.La vojevodo komencis postuli donacojn.Stenka Razin alportis kriskajn salopetojn, kroĉajn salopetojn - orajn brokatojn.La vojevodo komencis postuli peltajn vestojn. , Stenka Razin, Donu al mi vian pelton de via ŝultro!pelto, Jes, ne estus bruo.
Ke ĝi ne estas ĉevalsupro, ne popola parolado,
Ne trumpetisto trumpeto aŭdas de la kampo,
Sed la vetero fajfas, zumas,
Fajfas, zum, inundo Vi estas impeta rabisto, vi estas senbrida batalanto, Vi suriras vian rapidaj boatoj, Etendu viajn tolajn velojn, Eskapu trans la bluan maron.
. ĈAPITRO #2
Knabino, frapanta siajn nudajn, malgrandajn piedojn, aplaŭdis la manojn kaj pepis:
- Kiel bele! Vi estas vere mirakla knabo! Kaj kial vi volus esti plenkreskulo?
Gulivero respondis ridetante:
- En la korpo de knabo, mi sentas min pli bone ol iam! Kaj mi havas tre batalan kaj pozitivan humoron!
Kaj la knabkapitano, kvazaŭ vangofrapas siajn nudajn, malgrandajn, ĵus sunbrunigitajn krurojn.
Tiam li kantis:
Unua lernanto, unua lernanto
Vi havas ferion hodiaŭ...
La horo estas bela kaj gaja,
Unua renkontiĝo kun la lernejo!
Kaj Gulivero palpebrumis sian blankdentan rideton. En tiuj tagoj, se Dio malpermesu, ke vi havus dentodoloron, tio estus tia turmento! Kaj estas mirinde ĉi tie, vi estas por ĉiam infano kaj laŭvorte centprocente feliĉa - ho, ho, ho!
Ĉi tio estas vere amuza. Vi vidas vin kiel knabo pli kaj pli.
Kaj estis tre bonaj tempoj. Tiel Gulivero estis en la regno de sorĉistoj, kiuj eĉ povis alvoki la animojn de la mortintoj. Tiam eĉ morti fariĝis sentima - tio signifas, ke ekzistas aliaj animoj, kaj la vivo daŭras post la morto.
Tiel bonega ĉi tio estas.
La knabo daŭre vangofrapis siajn nudajn piedojn laŭ la vojeto kaj kantis, elmontrante siajn infanajn dentojn;
Saluton patrino! Jam la enan fojon mi provas skribi al vi. Kaj nun vi estas antaŭ mi kaj kvazaŭ ĉiuj problemoj foriras.
La luno flosas trans la ĉielo, silento sur la strato,
Kaj nur patrino ne dormas en la domo.
Kaj nokte ŝi trankvile malfermos la pordon por vi,
Kredu, ke neniu alia, nur panjo.
Kaj nokte ŝi trankvile malfermos la pordon por vi,
Kredu, ke neniu alia, nur panjo.
Kaj se iu iam ĉesos ami nin,
Ke larmoj viŝos, komprenu - nur panjo.
Kaj se ni iam iros longan vojaĝon,
Tiam nur patrino atendos nin.
Kaj se ni iam iros longan vojaĝon,
Tiam nur patrino atendos nin.
Kiel ni fartas? Jes, ĉio disfalis. Anka mortis, kaj la stevardoj divorcis. Jes, ĉio estas en tumulto. Patrino! Kial vi estas silenta?
La luno flosas trans la ĉielo, silento sur la strato,
Kaj nur patrino ne dormas en la domo.
Kaj nokte ŝi trankvile malfermos la pordon por vi,
Kredu, ke neniu alia, nur panjo.