Kaj Orctler estos la elfoj por vespermanĝo!
Ni kredas tiajn ŝtaltankojn,
Ke ilia pantera ŝelo ne penetros ...
Ni svingu jodon al la vundoj de nia knabo,
Kaj denove la pioniro kuraĝe rapidas en batalon!
Nu, la orksistoj havis malfacilan tempon,
Ili ne pensis, ke ni povus nur venki.
Ni vidas elfinismon koni mejlojn,
Kaj ni povos ŝerce frakasi la Orkmaĥton!
En la nomo de nia potenca patrujo,
Fiera pioniro atakas...
Kvankam nuboj pendas super la Patrujo,
Ni donu venkan ekzemplon por ĉiuj!
Kredu min, la malamiko ne haltigos la sonĝon,
Ni denove venkos ĉiujn orkojn...
Ne estos malbono, kredu regi sur la trono,
Ni kreos novan mondan ordon!
Ĉio estos en ordo, en la Patrujo sciu
Mi estas knabo, sed en batalo kiel Robin Hood,
Komence, mi nur skrapis sur la skribotablo,
Kaj nun tre eĉ kredu mojosa!
Elfia povas bajoneti orkŝistojn,
Ŝi venkos ajnan armeon ...
Kaj la pioniroj vivas sub elfinismo ...
Ja nia amikeco estas forta monolito!
En nenio ni cedos al la orkoj en batalo,
Ni povas venki malamikojn per ŝerco...
Kaj tiel ni batas orksistojn per klabo,
Neĝoŝtormo muĝas, tordante neĝon en ventegojn!
Elfo ne konas orksistojn, konas kompaton,
Ŝi estas nevenkebla forta...
Ili ricevos sabron firme en la kolo de la bastardoj,
Kaj Satano estos detruita!
Ne kredu, ke Orcler estas nevenkebla,
Kvankam la potenco de infero, pripensu ĉion, kolektitan ...
Kiam la homoj kaj la partio estas unuigitaj,
La homoj de nia orkmaĥto ŝiris en pecetojn!
Elfia estis fama dum jarcentoj kiel sanktulo,
Ŝi rompis la Tigrojn kiel metalon...
Disvastiĝi de fino ĝis fino,
Pri tia lando revis nur junulo!
Ni venkis kiel gigantoj
Hakitaj kontraŭuloj scias per glavo ...
Ni estas malpezaj elfoj, ni estas nevenkeblaj en bataloj,
Ni venkos la kontraŭulojn de la Patrujo!
Fidu nin, nenio haltigos nin
Kaj vi konas nin, nenio gajnos...
Ni enterigos la kalvan Fuhrer,
Ni havas akran glavon kaj ŝtalŝildon!
En la tuta universo ne ekzistas Elfi pli bela,
Ĝi havos epokon de lumo dum aĝoj...
Ĉiuj generacioj estos paco kaj feliĉo,
La Patrujo bezonas firman manon!
Do ludante Orklin,
Ni ŝmiru la orkmaĥton kiel cindron en sangon...
Tio estos la tempo de la limo de paradizo,
Kaj kune kun Lada regas la amo!
La kapitano knabo estas tiel mojosa, kantanta per sia dolĉa voĉo. Kaj ĝi estas vere ĉarma kaj rivereto fluas en la animo.
La vicgrafino diris kun rideto:
- Jes, ĉi tiu kanto multe helpis nin!
Efektive, la korvoj falis en stuporon kaj falis konsternitaj kvazaŭ ili estus movitaj per klaboj en la cerbo, kaj eble io pli peza.