'Maar dat probleem beperkt zich toch tot kustwateren van de Straat van Malakka?' onderbrak Cabrillo haar.
'Waar inlanders met kleine bootjes jachten en kustvaarders aanvallen en roven wat ze gemakkelijk mee kunnen nemen,' beaamde Linda. 'Het is inmiddels een miljardenindustrie en elk jaar groeiend. Maar wat bij Maleisië en Indonesië gebeurt is niet meer dan tasjesroof, vergeleken bij wat er verder naar het noorden gebeurt.'
Cabrillo liep naar zijn bureau en pakte een sigaar uit een ingelegd doosje. Hij luisterde naar Ross, terwijl hij de Cubaanse sigaar opstak met een Dunhill-aansteker van goud en onyx.
'Wat jouw vriend Hiro vertelt lijkt eerder op maffiapraktijken van vroeger, toen hele trucks werden gekaapt bij Kennedy Airport. Deze zeerovers zijn zwaarbewapend, goed getraind en zeer gemotiveerd. Ze zijn ook zo wreed als de hel. Vier schepen zijn helemaal verdwenen. Ook geen spoor van de bemanning. Het meest recent is de verdwijning van een tanker, deToya Maru,eigendom van de onderneming van jouw vriend. Enkele andere schepen zijn getroffen door een aanzienlijk en onnodig verlies aan mensenlevens. Nergens wordt gerapporteerd dat de bemanning zich verzet heeft.'
'En wat nemen die piraten mee?'
'Soms de kas met de gage van de bemanning.' Het is gebruikelijk dat vrachtschepen genoeg contant geld aan boord hebben om de bemanning uit te betalen, voor het geval die aan het einde van een reis willen afmonsteren. Cabrillo vond dit nogal overdreven voor een buit van vijftien- of twintigduizend dollar. 'En soms stelen ze zeecontainers, die ze naar hun eigen schip overladen. Die schepen zijn kennelijk omgebouwde vissersschepen, voorzien van dekkranen. Dat blijkt uit de summiere beschrijvingen die we kregen. En zoals ik al zei, soms verdwijnen die overvallen schepen helemaal.'
Juan liet dat bezinken, kijkend naar de rookslierten die opstegen naar het met teak betimmerde plafond. 'En Hiro en zijn consortium willen dat wij daar een eind aan maken?'
Linda keek naar haar klembord. 'Hij zei letterlijk: "Laat ze boeten als een quarterback die aangevallen wordt door de verdediging van de Raiders".'
Cabrillo glimlachte bij de herinnering aan Hiro's enthousiasme voor rugby en vooral voor de Raiders, toen die in Los Angeles speelden. Maar zijn glimlach verdween weer. De organisatie van de Corporatie was zodanig dat elk lid voor een deel eigenaar was met een percentage afhankelijk van de rang en het aantal dienstjaren. Het onverwachte vertrek van Dick Truitt had een gat geslagen in de financiële reserves van de Corporatie. Dat gebeurde op een heel ongelukkig moment, want de Corporatie investeerde juist veel geld in een transactie met onroerend goed in Rio de Janeiro. En die zaak zou pas over twee maanden winst opleveren. Hij kon de koop afblazen, maar de verwachte winst was te groot om te negeren. De onlangs voltooide klus voor Langston Overholt leverde genoeg op om Dick uit te betalen, maar dan bleef er nauwelijks genoeg over om de kosten voor deOregon,de verzekeringspremie voor zijn mensen en alle andere maandelijkse uitgaven te dekken. Hoewel ze buiten de wet opereerden kon hij toch niet de financiële werkelijkheid van de kapitalistische wereld ontwijken.
'En wat bieden ze?'
Linda keek weer naar haar aantekeningen. 'Honderdduizend per week, minimaal acht weken, maximaal zestien weken. Plus een miljoen dollar voor elk piratenschip dat wij vernietigen.'
De frons van Cabrillo werd dieper. De betalingen zouden de lopende kosten amper dekken. Wat hem meer dwarszat was dat ze twee maanden bezet waren, zonder dat hij dat kon afbreken als zich een lucratiever karwei aandiende. Maar hij kreeg dan wel de tijd die nodig was tot de investering in Brazilië geld opleverde. En als dat eenmaal gebeurde, dan stond de Corporatie weer goed in de zwarte cijfers. Bovendien had Juan, zoals elke zeeman, een grondige afkeer van piraterij, en wilde hij niets liever dan helpen een eind te maken aan die misdaden.
In rapporten had hij gelezen dat de moderne zeerovers in niets meer leken op de legendarische piraten uit het verleden. Er waren geen bebaarde kapiteins meer met een ooglap over hun gezicht en een papegaai op hun schouder. Moderne piraten, althans de lieden die opereerden in de Straat van Malakka, waren meestal arme vissers en bewapend met wat ze maar aan wapens konden vinden. Ze vielen 's nachts aan en verdwenen weer even snel naar hun schuilplaatsen met alles wat ze aan buit konden dragen. Er werden ook wel moorden gepleegd, maar niet op de schaal die Linda had beschreven.
Juan was altijd bezorgd dat op een dag een leider zou opstaan die de piraten organiseerde, zoals Lucky Luciano ooit Murder Inc. had opgericht. Daardoor was een losse verzameling misdadigers veranderd in een goed geoliede machine. Was die dag nu gekomen? Was er een meesterbrein op het toneel verschenen die anderen wist te overtuigen dat ze de buit konden verdubbelen of verdrievoudigen door zich te organiseren, en door zeeroverij te verheffen tot iets met evenveel invloed als terrorisme? Dat was zeker niet ondenkbaar. Terwijl hij achter zijn bureau zat vroeg Cabrillo zich af of die twee geen verband met elkaar hielden. In de jaren na 11 september waren de geldstromen naar terroristen in veel delen van de wereld opgedroogd. Het was mogelijk, nee, het was zelf waarschijnlijk dat groeperingen als Al-Qaeda zich tot zeeroverij en andere illegale ondernemingen zouden wenden om hun oorlogskas weer te vullen.
Dat gaf de doorslag voor Cabrillo. Hij en zijn mensen deden veel geheim werk voor de Amerikaanse regering. Deze particuliere opdracht was iets waarmee de Amerikaanse belangen ook gediend werden, zonder dat de regering het initiatief moest nemen. Hij keek Linda weer aan. 'Heeft hij ook gezegd hoeveel van die piratenschepen daar vermoedelijk actief zijn?'
'Zeker weten ze het niet, maar ze denken dat er minstens vier omgebouwde trawlers zijn, gezien de afstanden en het tijdstip van sommige aanvallen.'
Dat betekende vier miljoen dollar. Het leek een groot bedrag, maar Cabrillo wist hoe snel dat geld weer uitgegeven werd door de Corporatie. Als de schade aan de Disco mini- duikboot ernstig was, dan kostte een vervangend vaartuig al twee miljoen dollar. Hij dacht even na over een tegenvoorstel. 'Neem contact op met Hiroshi en zeg hem dat we het karwei aannemen, maar op twee voorwaarden. De eerste is dat we een bonus van twee miljoen krijgen voor elk gezonken piraten- schip. En de tweede voorwaarde is dat we het recht voorbehouden op elk moment te stoppen, met één dag opzegtermijn.' Een enkele raket die gelanceerd werd van deOregonkostte al bijna een miljoen dollar. 'Daarna neem je contact op met Overholt in Langley en zeg hem wat we gaan doen. Zeg hem ook dat ik over een paar dagen verslag doe van deze operatie.'
'En wat zeg ik tegen Eddie Seng?' Eddie was beloofd dat hij twee weken vakantie kreeg, omdat hij ook zo lang opgesloten had gezeten in de kleine duikboot.
Cabrillo schakelde een flatscreenmonitor op zijn bureau aan en met de muis bladerde hij tot de locatie van deOregonin beeld kwam. Hij berekende afstanden en het vliegbereik van de Robinson R-44 helikopter die in een verborgen hangar onder het achterdek aan boord was. 'We kunnen hem morgen naar Seoel vliegen. Daar kan hij over stappen op een lijnvliegtuig.'
'Dat is het probleem niet. Hij heeft tegen Julia gezegd dat hij niet van boord wil.'
Juan was niet verbaasd. 'Je kunt een man naar zijn vakantieadres brengen, maar je kunt hem niet dwingen zich te ontspannen.'
'Ik ben alleen bezorgd dat hij te veel van zijn krachten vergt. Hij heeft het vreselijk zwaar gehad, sinds we hem twee weken geleden op weg stuurden.'
Als voorzitter was Juan Cabrillo het enige lid van de Corporatie die elk detail in de dossiers van zijn personeel kende. Hij vroeg zich af of hij een geheim verklapte als hij Linda vertelde dat Eddie tijdens zijn werk voor de CIA twee maanden lang als dubbelspion had gewerkt: eerst als Taiwanese verrader die gretig probeerde aan communistisch China geheime informatie over de militaire situatie langs de Straat van Formosa te verkopen, en later probeerde een groep Chinese generaals in diskrediet te brengen nadat ze die informatie van hem hadden gekocht. Hij had die operatie briljant uitgevoerd, en vier van China's beste veldheren waren naar een buitenpost in de Gobi-woestijn overgeplaatst, terwijl de regering miljoenen dollars verspilde aan de bouw van een verdedigingslinie op de kust voor een invasie die nooit zou komen. Dat was de laatste missie van Eddie, voordat hij werd overgeplaatst naar Washington. Juan besloot het verhaal niet aan Linda te vertellen. Hij zei alleen: 'Als Eddie aan boord wil blijven, dan ga ik niet protesteren.'